კალაძის ბანერის დაზიანების ბრალდებით 23 წლის აქტივისტი დააკავეს. იურისტის განმარტება
კალაძის ბანერის დაზიანება
შსს-ს ინფორმაციით, 23 წლის მეგი დიასამიძე თბილისის მერობის კანდიდატის, კახა კალაძის საარჩევნო ბანერის დაზიანების ფაქტზე დააკავეს. იგი ბრალდებულია ნივთის დაზიანების ან განადგურების მუხლით, რომელიც სასჯელის სახით ითვალისწინებს ჯარიმას, საზოგადოებისთვის სასარგებლო შრომას, შინაპატიმრობას ვადით ექვსი თვიდან ორ წლამდე ან თავისუფლების აღკვეთას ერთიდან ხუთ წლამდე.
● “ქართული ოცნების“ თბილისის მერობის კანდიდატის, კახა კალაძის განცხადებით, მისი საარჩევნო ბანერის დაზიანების ბრალდებით დაკავებულმა 23 წლის სტუდენტმა გოგომ, მეგი დიასამიძემ ციხისთვის საკუთარი თავი თავად გაიმეტა.
● “პატივი უნდა ვცეთ ყველამ კანონს. შტაბი ხომ არ მივარდნილა კაცო იმ ადამიანთან ან შტაბს ხომ არ დაუზიანებია ეს ყველაფერი. არ არის ეს სწორი დამოკიდებულება. ვინმე ხომ არ გიშლის პროტესტს, მაგრამ კანონის ფარგლებში უნდა იყოს ყველაფერი.“ – განაცხადა კალაძემ.
ეს არის პირველი შემთხვევა საქართველოს უახლეს ისტორიაში, როცა აქციის მონაწილეს მსგავსი მუხლით ასამართლებენ. მეგი დიასამიძემ კახა კალაძის ბანერს დააწერა: “რუსული ოცნება.”
“ახალგაზრდა ადვოკატთა ასოციაციის” თავმჯდომარე ნონა ქურდოვანიძე ამბობს, რომ მეგი დიასამიძის ქმედება არც დანაშაულია და არც სამართალდარღვევა. მისი განმარტებით, დიასამიძის წინააღმდეგ მაქსიმუმ სამოქალაქო წესით სარჩელის შეტანა შეიძლებოდა, ესეც იმ შემთხვევაში, თუ იმ პლაკატზე წარწერის მოსაშორებლად საჭირო გახდა რაიმე ხარჯის გაწევა.
ნონა ქურდოვანიძე: “შენობის სტატუსთან დაკავშირებით დამატებით ინფორმაციის გადამოწმების მიზნით რამდენიმე სპეციალისტს ვთხოვე დახმარება. როგორც ჩანს, ამ შენობას არ აქვს ძეგლის სტატუსი, თუმცა, როგორც მნიშვნელოვანი ღირებულების მქონე ობიექტი, სახელმწიფოს ადმინისტრირებულ საიტზე მაინც იძებნება. ეს გარემოება არ ცვლის პოსტის იმ შინაარსს, რომ მეგი დიასამიძის ქმედება არ შეიძლება ჩაითვალოს არც დანაშაულად და არც სამართალდარღვევად. ასევე, კვლავაც საჭიროა შესწავლილი იყოს, რამდენად წესების დაცვით არის განთავსებული კონკრეტული პლაკატი ამ შენობაზე.
მეგი დიასამიძის ქმედება არც დანაშაულია და არც სამართალდარღვევა. მის წინააღმდეგ მაქსიმუმ სამოქალაქო წესით სარჩელის შეტანა შეიძლებოდა, ესეც იმ შემთხვევაში, თუ იმ პლაკატზე წარწერის მოსაშორებლად საჭირო გახდა რაიმე ხარჯის გაწევა, მაგალითად, გასაწმენდი საშუალებების შეძენა.
ნებისმიერი რამ, ბანერი იქნება ეს თუ პლაკატი, რომელზეც გამოსახულია არჩევნებში მონაწილე პირი ან/და მისი არჩევნებში მონაწილეობის რიგითი ნომერი, მიიჩნევა სააგიტაციო მასალად.
წინასაარჩევნო პერიოდში სააგიტაციო მასალის განთავსებას აქვს თავისი წესები. იმ შენობა-ნაგებობებს და სხვა ადგილებს, სადაც შესაძლებელია სააგიტაციო მასალის განთავსება, განსაზღვრავენ მუნიციპალიტეტის ორგანოები. თუმცა, საარჩევნო კოდექსით კატეგორიულად აკრძალულია სააგიტაციო მასალის განთავსება კულტურული მემკვიდრეობის სტატუსის მქონე შენობა-ნაგებობაზე.
პეტრე მელიქიშვილის N12-ში მდებარე შენობა (სასტუმრო ,,საქართველო“) სახელმწიფოს მიერ ადმინისტრირებულ პორტალზე მონიშნულია, როგორც კულტურული მემკვიდრეობის უძრავი ძეგლი.
შესაბამისად, ამ შენობაზე სააგიტაციო მასალის გამოფენა აკრძალულია და შესაძლებელია შეფასდეს შენობის იერსახის დამახინჯებად. შენობის იერსახის დამახინჯება არის ადმინისტრაციული სამართალდარღვევა და იწვევს იმ პირის დაჯარიმებას, რომელმაც ეს პლაკატი გააკრა.
შესაბამისად, ის პლაკატი, რომლის დაზიანების საფუძვლით 23 წლის სტუდენტი გოგო სისხლის სამართლის წესით დაიჭირეს, შესაძლოა შეფასდეს კანონის დარღვევებით გამოფენილ საარჩევნო ბანერად.
რაც შეეხება იმას, კანონის დარღვევით გამოფენილი პლაკატის დაზიანება შეიძლება თუ არა სისხლის სამართლის დანაშაულად შეფასდეს. შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ გავრცელებულ ინფორმაციაზე დაყრდნობით, სტუდენტი დაკავებულია სისხლის სამართლის კოდექსის 187-ე მუხლით, რაც სხვისი ნივთის იმგვარ დაზიანებას ან განადგურებას გულისხმობს, რამაც მნიშვნელოვანი ზიანი გამოიწვია. მოცემულ შემთხვევაში პლაკატი განადგურებილი არ არის, ის ისევ გამოფენილია. პლაკატი დაზიანებულადაც კი არ შეიძლება ჩაითვალოს, რადგან მასზე გაკეთებული წარწერა მალევე, მარტივად მოაშორეს.
დაზიანებად არ შეიძლება შეფასდეს გამოხატვის თავისუფლების ფარგლებში გაკეთებული ისეთი წარწერა, რომელიც ნივთზე წარუშლელ კვალს არ ტოვებს ან რომლის გამოსწორებაც განსაკუთრებული ძალისხმევის გარეშეა შესაძლებელი.
ამდენად, ეს ქმედება არათუ დანაშაული, სამართალდარღვევაც კი არ არის. თუ წარწერის მოშორებას დასჭირდა რაიმე გასაწმენდი საშუალების ყიდვა, რაც დაუჯდა მესაკუთრეს ამ საშუალებების შეძენა, შეეძლო დაეანგარიშებინა, წარმოედგინა შესაბამისი შესყიდვის მტკიცებულებები, შეეტანა სამოქალაქო წესით სარჩელი სასამართლოში და ედავა ამ ხარჯების ანაზღაურებაზე. ამ დავის განხილვას დალოდებოდა თვეები და შესაძლოა წლებიც, ისევე, როგორც არაერთი მოქალაქე ელოდება მისი საქმის გაჭიანურებულ განხილვას დღევანდელ სასამართლოში.”
