რას ფიქრობენ ექსპერტები შარლ მიშელის შეთანხმების გაუქმებაზე

მმართველმა პარტიამ, „ქართულმა ოცნებამ“,  დოკუმენტი, რომელსაც ევროპული საბჭოს პრეზიდენტის, შარლ მიშელის შუამავლობით მოეწერა ხელი,  ანულირებულად გამოაცხადა.

„ჯემნიუსი“ დაინტერესდა რას ფიქრობენ ექსპერტები შარლ მიშელის შეთანხმების გაუქმებაზე.

• “ქართული ოცნება” შარლ მიშელის შეთანხმებიდან გადის. რას ნიშნავს ეს?
  
• ევროკომისია: მოსამართლეების დანიშვნამ შეიძლება ცუდად იმოქმედოს დახმარების გამოყოფაზე
  
• რა წერია შარლ მიშელის ახალ გეგმაში – ხუთივე პუნქტი მოკლედ

გია ნოდია, პოლიტიკის მეცნიერების დოქტორი, ილიაუნის პროფესორი:

ორიგინალურს ვერაფერს ვიტყვი, ჩემი აზრითაც, მათ ჩათვალეს, რომ 43%-ის მიღების შანსი არა აქვთ, ან ძალიან სათუოა და იძულებულნი გახდებიან, შეასრულონ ვადამდელი არჩევნების დანიშვნის პირობა, საფრთხე იქნებოდა მათთვის. ამიტომ, ასე ვთქვათ, დაიზღვიეს თავი.

რაც შეეხება დასავლეთის მხარდაჭერას, ეს უფრო მნიშვნელოვანია საქართველოსთვის, როგორც ქვეყნისთვის და არა იმდენად „ქართული ოცნებისთვის“. აქამდე მმართველი პარტია არ მიდიოდა ღია კონფლიქტზე დასავლეთთან, მაგრამ ახლა, როგორც ჩანს, დაინახა, რომ სასწორის ერთ პინაზეა დასავლეთთან კარგი ურთიერთობა და მეორეზე მის მიერ ძალაუფლების შენარჩუნება და, თუ არჩევანი ასეთია, მაშინ სჯობს დასავლეთთან ურთიერთობის გაფუჭება, ვიდრე ძალაუფლების დაკარგვა.

 ცხადია, „ოცნება“ არ იტყვის, რომ ისინი დასავლეთთან კურსს ცვლიან. ფორმალური ვალდებულება არ არის, რომ დაუჯერო შარლ მიშელს და ამის თქმა ყოველთვის შეიძლება, მაგრამ  გასაგებია, რომ საქართველოს მიმართ ფაქტობრივად ნდობა შემცირდება.

ასევე ძალიან არასერიოზული ჩანს რაღაც ახალი პირობით ვადამდელი არჩევნების დანიშვნა. რაღაც პოზიტიური ხომ უნდა ეთქვათ და თქვეს ეს. ეს განცხადება მხოლოდ ამ შინაარსის მატარებელი ჩანს და მეტი არაფერი. ვალდებულები აღარ იქნებიან და, თუ ვალდებულები არ იქნებიან, ყოველთვის დააბრალებენ ოპოზიციას, რომ „ცუდად იქცევიან“.

ამიტომ, რა შეიძლება მოხდეს, ძნელი სათქმელია. მიშა რომ ამბობდა, მაგიდა უნდა ამოუტრიალოო, ახლა გამოდის, რომ თავად „ქართულმა ოცნებამ“ ამოატრიალა მაგიდა და აქედან გამომდინარე, კრიზისი, რომელიც ამას მოჰყვება, თუ უახლოეს დღეებში რაიმე არ შეიცვალა, უფრო მძიმე იქნება, ვიდრე ის ვითარება, რასაც არჩევნების შემდეგ კრიზისი დავარქვით.

თორნიკე შარაშენიძე, საერთაშორისო ურთიერთობების დოქტორი, GIPA–ს პროფესორი:

ნუ გავუსწრებთ მოვლენებს და მაინცდამაინც სანქციებს ნუ დაველოდებით, მაგრამ, ცხადია, იქნება საერთაშორისო საზოგადოების მხრიდან იმედგაცრუება. როგორც ჩანს, მანამდე იყო რაღაც საკითხებზე ლაპარაკი და ჩემი აზრით, აქ რამდენიმე ფაქტორი დაემთხვა.

პირველი, რაც ყველას თავში მოგვდის, არის ის, რომ გაუჩნდათ 43%-ის ვერაღების შიში. ეს ფაქტორი ნამდვილად იქნებოდა, მაგრამ მე ასევე მგონია, რომ უფრო მნიშვნელოვანი იყო  „ოცნების“ მხრიდან  შეთანხმების შესრულების თვითდაჯერება. მათ ჩათვალეს, რომ შეთანხმებას ასრულებდნენ და როდესაც მოსამართლეების დანიშვნის გამო კრიტიკა მიიღეს, გაბრაზდნენ. როგორც ჩანს, ჩათვალეს, რომ  ამ კრიტიკას არ იმსახურებენ, რადგან თავის დროზე რაღაცები დათმეს.

არჩევნების შემდეგ „ქართული ოცნება“, პრინციპში, სულ რაციონალურად მოქმედებდა, სულ დიალოგში იჯდა და დასავლეთს ბევრ რამეზე დაეთანხმა. ამის მერე კი მოსამართლეებზე კრიტიკა  რომ მიიღეს, როგორც ჩანს, გაბრაზდნენ და ეს იყო რეაქცია – მხოლოდ ჩვენ რატომ გვაწვებით, „ნაციონალურ მოძრაობას“ რატომ არ აწვებით, ისინი ხომ ამ დოკუმენტს დღემდე არ აწერენ ხელს? ჩვენ კარგი ბიჭები ვიყავით და ახლა საერთოდ ავაყირავებთ მაგიდას.

ამასთან, მე მგონი, ამის მიზეზი გახდა ისიც, რომ ძალა იგრძნეს იმის მერე, რაც ოპოზიციურმა ტელევიზიებმა ვერ გამოიყვანეს ბევრი ხალხი ქუჩაში.  ეს როგორ დამთავრდება, ჯერ ამაზე საუბარი ნაადრევია.

 როგორც ჩანს, მათი გათვლაა ის, რომ ხალხი ქუჩაში მაინც ვერ გამოჰყავთ და მეორე ის, რომ სანქციები ჯერ არ იქნება. მაგრამ ამით საქმეს ძალიან რომ აფუჭებენ, გარეთაც და შიგნითაც, ამას ყველა ვხვდებით და როდისმე ეს ყველაფერი დასრულდება, არ შეიძლება, უსასრულოდ გაგრძელდეს.

გია ხუხაშვილი, პოლიტიკის ანალიტიკოსი:

გასაგებია, რატომაც მიიღო ეს გადაწყვეტილება – ნახეს კვლევები, რომ მიუხედავად რესურსების მობილიზებისა, ისინი ამ 43%-იან პირობას ვერ შეასრულებდნენ. ეს იყო, სხვა არაფერი და შესაბამისად, საკუთარი ღირსების, პოლიტიკური რეპუტაციის ფასად გადადგეს ეს ნაბიჯი, რაც მართლა წარმოუდგენელია. 

ცხადია, „ოცნების“ მხრიდან გადაგდებები აქამდეც გვინახავს, მაგრამ ეს მაინც, ასე თუ ისე, შიდა ლოკალური მასშტაბის იყო, ამან კი უკვე საერთაშორისო მასშტაბი შეიძინა, შეიძლება ითქვას და მე ვფიქრობ, რომ ძალიან რთული პოლიტიკური ვითარება გველოდება. მე ეს ნამდვილად არ მიხარია, რადგან საბოლოო ჯამში სახელმწიფო ზიანდება. რაც შეეხება იმას, თუ ამ ვითარებას პოლიტიკური ოპოზიცია როგორ გამოიყენებს, უკვე მათი საქმეა.

ისინი ეპოტინებიან ხელისუფლებას და სადამდეც შეძლებენ, მანამდე იქნებიან. ჩემი აზრით, აბსურდია ეს ყველაფერი, ამას დიქტატორებიც კი არ აკეთებენ. ისინი, ჯერ ერთი, ხელს არ მოაწერენ მსგავს დოკუმენტს, მაგრამ, თუ რამეზე ხელი მოაწერეს, მშვენივრად ესმით, ეს რას ნიშნავს, რას ნიშნავს პოლიტიკური რეპუტაცია. თუ ხელი მოაწერეს, იმას ასრულებენ. ხელი მოაწერონ და არ შეასრულონ, ეს წარმოუდგენელი რამაა. ასეთი რაღაც არც პოლიტიკაში, არც ბიზნესში, არსად არ ხდება, არც ერთ სფეროში. ეს არის არამხოლოდ პოლიტიკური ეთიკის წარმოუდგენელი დარღვევა, არამედ ადამიანური ღირსების საერთოდ არქონა. თუ ხელი მოაწერე, შეასრულე ან დაელაპარაკე პარტნიორებს კორექტირებაზე.