რას ფიქრობენ ექსპერტები და პოლიტიკოსები ივანიშვილის პოლიტიკიდან წასვლაზე

„ქართული ოცნების“ თავმჯდომარე და ქვეყნის არაფორმალური მმართველი ბიძინა ივანიშვილი აცხადებს, რომ ამჯერად უკვე საბოლოოდ ტოვებს მმართველი გუნდის თავმჯდომარის პოსტს და მიდის პოლიტიკიდან.

______________________________________________________________________________

● ივანიშვილი პოლიტიკიდან მიდის. რა წერია მის გამოსამშვიდობებელ წერილში

● ყოფილი პრემიერი, მოქალაქე, მილიარდერი. ივანიშვილი ამბობს, რომ საბოლოოდ წავიდა პოლიტიკიდან

______________________________________________________________________________

რას ფიქრობენ ბიძინა ივანიშვილის მეორედ წასვლაზე ექსპერტები და პოლიტიკოსები?

დავით ზურაბიშვილი, პოლიტიკური მიმომხილველი:

ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკიდან წასვლის შესახებ ყველაზე საინტერესო საკითხავი არის მისი მომხრეების რეაქცია. ერთნი შიშობენ, ემანდ მართლა ხომ არ მიდის და კობახიძის ხელში ხომ არ გვტოვებსო, ხოლო მეორენი პირველებს ამშვიდებენ, კი წავიდა ფორმალურად, მაგრამ რეალურად არსად არ მიდის და ისევ ის იქნება ნაჩალნიკიო.

ვახტანგ ძაბირაძე, პოლიტოლოგი

ფაქტობრივად, თუ სახელმწიფოს სისტემას ავიღებთ, მან ჩაიბარა ისეთი სისტემა, როგორიც სააკაშვილს ჰქონდა და ისეთივე დატოვა. რადიკალური ცვლილება ამ სისტემას არ განუცდია. მისი წასვლა შეიძლება ითქვას, რომ პირობითია. მაშინაც პირობითი იყო, საზოგადოებამ არ მიიღო სიმართლედ ეს განცხადება, თვლიდა, რომ არაფორმალური მმართველობა იყო. როგორც აღმოჩნდა ასეც ყოფილა.

თინა ხიდაშელი, თავდაცვის ყოფილი მინისტრი

ივანიშვილის წასვლა პირადი კომფორტისთვის გადადგმული უპასუხისმგებლო ნაბიჯია. ინსტიტუციურად თუ შევხედავთ, ვართ აბსოლუტურ კატასტროფაში. და რა დემოკრატიულ მმართველობაზეა საუბარი, როდესაც გუშინ “მოგებული” არჩევნების შედეგად პარტიის თავმჯდომარე მიდის, ქვეყანას სხვა პირი ჰყავს პრემიერ-მინისტრად და პარტიის თავმჯდომარედ კიდევ სხვა აღმოჩნდება. ეს არის ინსტიტუციური დომხალი, რომელიც, პირველ რიგში, არის ინსტიტუციების სისუსტისა და შიდაპარტიული დაპირისპირების შედეგი, რაც იწვევს სახელმწიფოს დასუსტებას.

გია ხუხაშვილი, ექსპერტი

პირველი, უნდა დავრწმუნდეთ, რომ ეს არის პოლიტიკიდან ივანიშვილის რეალური წასვლა და არა, წასვლის მორიგი იმიტაცია. მეორე – იმ ფონზე, რაც დღეს ქვეყანაში ხდება, გამარჯვებაზე საუბარი მიუთითებს იმას, რომ ან აბსოლუტურად მოწყვეტილია რეალობას და საერთოდ არ ესმის რომელ ქვეყანაში ცხოვრობს, ან უბრალოდ, მორიგ „ტრიუკს“ გვიტარებს და უნდა, რაღაც, ფსევდო-რეალობაში გადაგვიყვანოს. როცა პოლიტიკური კრიზისის პიკზე მიდიხარ, ეს უფრო გაქცევას ჰგავს, ვიდრე გამარჯვებულის პოზიციიდან გასვლას.

ელენე ხოშტარია, “ევროპული საქართველოს” ყოფილი წევრი, აქტივისტი

იმედია მალე ჩაცხრება ‘წასვლაზე’ საუბარი და გავაგრძელებთ ბრძოლას ამ სისტემის დასანგრევად. შეურაცხმყოფელია ამ კაცის თამაშები.

ნინო ჯანგირაშვილი, ჟურნალისტი

კი არ წავიდა, დანაშაულის ადგილიდან მიიმალა დროებით, რომ პასუხისმგებლობას გაექცეს. თუ შეიძლება ფორმულირებებს მივაქციოთ ყურადღება მსჯელობებისას.

ლევან გოგიჩაიშვილი, პარტია “ჩვენი საქართველო – სოლიდარობის ალიანსი”

ბიძინა ივანიშვილის ვნებები არის ძალაუფლება და ხელისუფლება, ამიტომ არ მჯერა, რომ სადმე წავიდა – ის ვერ გაექცევა პასუხისმგებლობას. ყველაზე მნიშვნელოვანია ის, თუ სად იქნება ძალაუფლების ცენტრი. პარლამენტი არის ძალაუფლების ცენტრი? არა. არც მთავრობა, არც სასამართლო, არც პროკურატურა. შესაბამისად, ისევ ეს მოზაიკაა დალაგებული, რომ ყველა ადამიანი მასთანაა ანგარიშვალდებული. 

ნინო გოგუაძე, პარლამენტის ყოფილი წევრი

არ მგონია საქართველოში იყოს ადამიანი, რომელიც ფიქრობს, რომ ბიძინა ივანიშვილი ნამდვილად აპირებს მართვის სადავეების ჩამოცილებას და ამ საოცარი კომპეტენციით აღჭურვილ გუნდს, როგორც თვითონ ამბობს, უტოვებს მართვის სადავეებს. მან დაუბრუნდეს ჩრდილში ყოფნას და ქვეყნის არაფორმალურ მართვას.

ანა ნაცვლიშვილი, პარტია “ლელო”

ფაქტია, რომ მან თავისი გუნდი მიატოვა ამ რთულ ვითარებაში. “ქართულ ოცნებას” გუნდი უწოდო, ესეც ცოტა რთული ამბავია, რადგან გუნდი ნიშნავს ერთი ღირებულებითი სისტემის ირგვლივ გაერთიანებულ ადამიანებს, რომელთაც მწყობრი ხედვა, გეგმა და საერთო შინაგანი კონსტიტუცია აქვთ.

ალეკო ელისაშვილი, პარტია “მოქალაქეები”

მას რომ 2013 წელს, არჩევნებში გამარჯვების შემდეგ ეთქვა, ამაყი და თავაწეული მივდივარო, მართალი იქნებოდა. ახლა კი მიდის შერცხვენილი და თავლაფდასხმული. გავიხსენოთ, რა იყო მისი მთავარი დაპირებები და რომლები შეასრულა რეალურად.

კახა კალაძე, თბილისის მერი

ბიძინა ივანიშვილს არ სჭირდება ძალაუფლება, ის იყო და რჩება თავისი ქვეყნის რიგით მოქალაქედ და დიდ ქველმოქმედად.

არჩილ თალაკვაძე, პარლამენტის თავმჯდომარე

ამ გაწეული სამუშაოს ფონზე, როდესაც მან მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი დემოკრატიული ინსტიტუტების გაძლიერებას, მნიშვნელოვნად შეუწყო ხელი მონაწილეობით დემოკრატიას, როდესაც მოქალაქეებს დაუბრუნდათ ხელისუფლება და როდესაც ხელისუფლება გახდა ანგარიშვალდებული კონსტიტუციურადაც და რეალურ პროცესშიც მოქალაქეებთან, რა თქმა უნდა, სრულიად ლოგიკურია უკვე მისი გადაწყვეტილება, რომ ახალ გუნდს, რომელმაც გამოიარა გარკვეული პოლიტიკური გამოცდები, მართვაზე გადასცეს მთელი პასუხისმგებლობა.

სალომე სამადაშვილი, “ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა”

გაძარცვული, გაკოტრებული, ვალებში ყელამდე ჩამხრჩვალი, დანგრეული და პოლიტიკურ ჩიხში შეყვანილი სახელმწიფო, გაღატაკებული, უიმედობას მიცემული ხალხი და მინიმუმ, 10 დაკარგული წელიწადი ქვეყნის განვითარებაში. მისია ‘შეასრულა’. ისე, უჭკუო არაა. დროზე წასვლასაც ჭკუა უნდა, სანამ საკუთარი ხალხის რისხვა წაგლეკავს და საერთაშორისო სანქციების მსუსხავი ხელი შეგეხება.