საქართველოს პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა პირველად ღიად უწოდა ქვეყნის არაფორმალურ მმართველს და პარტია “ქართული ოცნების” დამფუძნებელს, ბიძინა ივანიშვილს “ოლიგარქი”.
ზურაბიშვილმა Le Monde-სთან მიცემულ ინტერვიუში დეოლიგარქიაზაციასა და ქვეყნის პოლიტიკაში ბიძინა ივანიშვილის როლზე ისაუბრა. კითხვაზე, მიიჩნევს თუ არა ივანიშვილს ოლიგარქად, პრეზიდენტი პასუხობს, რომ ივანიშვილი ქართულ პოლიტიკაში ერთადერთი ოლიგარქია.
“მე არ ვიცი, როგორია მისი რეალური ჩარევა ქვეყნის ეკონომიკურ საკითხებში. ეს ყველაფერი აბსოლუტურად არაა გამჭვირვალე. ცხადია, მას დომინანტური გავლენა აქვს არსებულ მმართველებზე. დღეს ქართულ პოლიტიკაში, ივანიშვილის გარდა, სხვა ოლიგარქი არ არის”.– თქვა ზურაბიშვილმა.
სალომე ზურაბიშვილი ამბობს, რომ ივანიშვილი რუსეთში გამდიდრებული ოლიგარქია, რომელსაც გახლეჩილ მსოფლიოში რუსეთის გარდაუვალი გამარჯვების სწამს და თავისი სტრატეგია შესაბამისად აქვს შედგენილი:
“ის ოლიგარქია, რომელმაც ქონება რუსეთში დააგროვა. ასე რომ, მენტალიტეტზე გავლენას ახდენს ის, რაც მან წარსულში გამოცადა. დღეს მსოფლიო ორად იყოფა. ის მათ რიგებშია, ვინც ვერ წარმოიდგენს, რომ რუსეთი დამარცხდება, ამიტომაც ცდილობს წინასწარ მოერგოს რუსეთის გამარჯვებას, რომელიც შესაძლოა, კიდევ უფრო აგრესიული იყოს. მისი გავლენით, ხელისუფლებაში მყოფი, ევროპაში განათლებამიღებული ახალგაზრდები აჩვენებენ სისუსტესა და მაამებლურ პოზიციას რუსეთის მიმართ. ეს ახალი გეოპოლიტიკური მოცემულობის ცუდი აღქმაა.”
მისივე თქმით, ქართველი ახალგაზრდები ფიქრობენ, რომ რუსეთი ვეღარასოდეს იქნება ის, რაც ადრე იყო, რადგან ის მრავალი კუთხით უკვე დამარცხდა – სამხედრო თვალსაზრისით და პრესტიჟის მხრივაც: მან ფინეთისა და შვედეთის ნატოში შესვლა მოახდინა და მალე დააჩქარებს უკრაინის, მოლდოვისა და საქართველოს ევროკავშირში ინტეგრაციას. ზურაბიშვილის განმარტებით, ეს ყველაფერი რუსეთის “წყალობით” მოხდება, რადგან ჩვენი დღის წესრიგი ასე სწრაფ ტემპზე არ იყო გათვლილი.
“ამ რუსეთმა წააგო.” – ამბობს პრეზიდენტი.
ზურაბიშვილის განმარტებით, “დეოლიგარქიზაციის” რეკომენდაციის შესრულების გზად მომავალი არჩევნები და ერთპარტიული სისტემის დასრულება ესახება. ასევე, ზურაბიშვილმა ხაზი გაუსვა, რომ ოცდაათი წელია საქართველო ხელისუფლების ერთპარტიულ სისტემაშია, დეოლიგარქიზაცია კი ნიშნავს, რომ რაც შეიძლება “თავისუფალი არჩევნები გვჭირდება”, რეალური კოალიციით და პროევროპული ფრონტით.
“არ უთამაშია დადებითი როლი ევროკავშირისკენ ჩვენი გზის დაჩქარებაში“
საქართველოს პრეზიდენტის თქმით, ივანიშვილმა ევროკავშირისკენ მიმავალი გზის დაჩქარებაში, შესაძლოა, უარყოფითი როლი ითამაშა. თუმცა, როგორც პრეზიდენტი აღნიშნავს, ბიძინა ივანიშვილმა მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა მის გაპრეზიდენტებაში.
“შესაძლოა, მან უარყოფითი როლი ითამაშა [ევროკავშირთან მიმართებით], თუ ჩავთვლით, რომ ის შთააგონებს მმართველ პირებს, როდესაც ისინი ცუდ გადაწყვეტილებებს იღებენ. მაგალითად, როგორიცაა ჩემი იმპიჩმენტი, რომელიც მის გარეშე ვერ მოხდებოდა და ამაში წარმატებისათვის რომ მიეღწიათ, მას უკიდურესად ნეგატიური როლი ექნებოდა ევროპულ გადაწყვეტილებებზე.”
ზურაბიშვილმა ჟურნალისტის კითხვაზე “სწორედ მისი წყალობით მოხვედით ხელისუფლებაში… რაში გდებთ ბრალს?” უპასუხა, რომ ალბათ იმაში, რომ “მისგან დამოუკიდებელია”.
“დომინანტი პარტიის მხარდაჭერის გარეშე ნათელია, რომ როგორც დამოუკიდებელ კანდიდატს არ მქონდა ბერკეტები, რომ ვყოფილიყავი არჩეული. რაშიც მადანაშაულებს, ალბათ ისაა, რომ მის ხელში არ ვარ, როგორც ქართული ოცნების წევრი მმართველები”. – თქვა ზურაბიშვილმა.
სალომე ზურაბიშვილი Le Monde-სთან ინტერვიუში “ქართული ოცნების” მიერ მის წინააღმდეგ წარმოებულ იმპიჩმენტის პროცესზეც საუბრობს.
კითხვაზე, მას შემდეგ, რაც იმპიჩმენტის მცდელობა მარცხით დასრულდა, შეუძლია თუ არა პრეზიდენტს თავისუფლად მოგზაურობა, ზურაბიშვილი ამბობს, რომ “მუქარა მუდმივად არის”.
“მე საკონსტიტუციო სასამართლოში შევეწინააღმდეგე ამ ბრალდებას, მიუხედავად იმისა, რომ თავად ის სხვა ინსტიტუციების მსგავსად, ნაკლებად დამოუკიდებელია. დღეს ეს დახურული საქმეა. მუქარა მუდმივად არის. შესაძლოა, სხვა რამ იპოვონ, მაგრამ კითხვაც არ უნდა იმას, რომ მე არ შევწყვეტ მოგზაურობას.” – აცხადებს ის.
კითხვაზე, თუ რა კომუნიკაცია ჰქონდა ივანიშვილთან, პრეზიდენტმა თქვა, რომ დაახლოებით სამი წელია, რაც მასთან კონტაქტი არ ჰქონია. მან იქვე დაამატა, რომ მანამდეც მხოლოდ საგარეო საკითხებზე ესაუბრებოდა და, ზოგადად, ივანიშვილი საკუთარ შეხედულებებზე ნაკლებს ლაპარაკობს:
“როდესაც ევროკავშირში მოგზაურობიდან დავბრუნდი, მივედი ჩემი მოსაზრების გასაზიარებლად, თუ რა უნდა გაგვეკეთებინა. ეს უფრო მონოლოგი იყო, ვიდრე რეალური დიალოგი. არავინ იცის, ის რას ფიქრობს.”
