"ნამახვანჰესი" შესაძლოა საქართველოს სახელმწიფომ ააშენოს
ეკონომიკის მინისტრის, ნათია თურნავას თქმით, თუ თურქული კომპანია ENKA არ დარჩება, შესაძლოა, პროექტი სახელმწიფომ განახორციელოს. მისივე განმარტებით, კომპანიასთან, რომელსაც “ნამახვანჰესი” უნდა აეშენებინა, საარბიტრაჟო დავა დაწყებული არაა.
“მოლაპარაკების პროცესში ვართ. თუ მათი დაბრუნების პირობებზე ვერ შევთანხმდით, ვეცდებით, თუნდაც მათი პროექტიდან გასვლა ურთიერთშეთანხმების საფუძველზე მოხდეს, და არ იყოს ისეთი პირობები, რომელიც საბოლოო ჯამში საქართველოს პროექტს დააკარგვინებს. დარწმუნებულები ვართ, ამ შეთანხმებას მივაღწევთ. მაქსიმალურად ვცდილობთ, საკითხი არბიტრაჟის გარეშე გადავწყვიტოთ და იმდაგვარად მოგვარდეს, რომ შემდეგ პროექტი კვლავ გახსნილი იყოს განხორციელებისთვის”, – განაცხადა თურნავამ.
მისივე თქმით, შესაძლოა, სრულად არ იყოს სახელმწიფო და სხვა ინვესტორი მოვიდეს, მაგრამ რაც მთავარია, ამ პრობლემამ ხელისუფლებას ძალიან ბევრი რამ ასწავლა:
“დავინახეთ, რომ ასეთ მსხვილ პროექტებს მთავრობის მხრიდან განსხვავებული მიდგომა და მეტი მუშაობა სჭირდება. დიდი იმედი გვაქვს, რომ „ნამახვანჰესი“ აშენდება და ეს მოხდება სახელმწიფოს აქტიური ჩართულობით“, – განაცხადა ნათია თურნავამ.
● ელექტროენერგიის მთავარი მომწოდებელი საქართველოსთვის რუსეთი გახდა
● “არა ნამახვანჰესს!” რატომ აპროტესტებენ საქართველოში დიდი ჰესების მშენებლობას
● მათი ხეობა. როგორ იცავენ ადგილობრივები საკუთარ სახლებს ნამახვანჰესის დიდი პროექტისგან. VIDEO
“ნამახვანიჰესის” აშენების შემთხვევაში იგი დამოუკიდებლობის გამოცხადების შემდეგ ქვეყნის ისტორიაში უდიდესი ენერგეტიკული პროექტი იქნებოდა. პროექტი თურქეთის უმსხვილეს სამშენებლო კომპანიას უნდა განეხორციელებინა და მისი ღირებულება 800 მილიონი აშშ დოლარი იყო, თუმცა კომპანიამ საქართველოსთან კონტრაქტი 2021 წლის 22 სექტემბერს გაწყვიტა.
ხელისუფლება, რომელიც აღნიშნული პროექტის მთავარი ლობისტი იყო, ირწმუნებოდა, რომ საფრთხეები გაზვიადებული იყო და ახალი ჰიდროელექტროსადგურების მშენებლობის გარეშე საქართველოს რამდენიმე წელიწადში სერიოზული პრობლემები შეექმნებოდა ენერგეტიკული უსაფრთხოების კუთხით.
“ნამახვანჰესის” მშენებლობის წინააღმდეგ საზოგადოებრივი ჯგუფების ფიზიკური პროტესტი და წინააღმდეგობა თითქმის ერთი წელი გაგრძელდა. თვეების განმავლობაში ნამახვანთან გაშლილი იყო კარვები და აქტივისტები იქ მძიმე ტექნიკას არ უშვებდნენ. გაზაფხულზე პროტესტმა თბილისშიც გადაინაცვლა.
