სამუშაო ადგილების უკმარისობა სომხეთში ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანეს პრობლემად რჩება. სტატისტიკის ეროვნული სამსახური იუწყება, რომ 2017 წლის 1 ივლისის მონაცემებით, სამუშაოს 91 532 ადამიანი ეძებს, და ეს 5%-ით ნაკლებია გასული წლის ამავე პერიოდთან შედარებით.
სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის მონაცემებით, მათ შორის მხოლოდ 76 624 -ია უმუშევარი; თან, როგორც ირკვევა, ქალები სამუშაოს მამაკაცებზე ხშირად ეძებენ. ამავე უწყების მონაცემებით, სამსახურის მაძიებელთა სიაში 59 515 ქალია, და მხოლოდ – 32 017 მამაკაცი. მათ შორის ყველაზე მეტი დედაქალაქის მცხოვრებია – 15 125, ყველაზე ცოტა – ვაიოც ძორის – 1 973 ადამიანი.
შრომით ბაზარზე ყველაზე მოთხოვნადი პროფესიების სიაში შევიდნენ უმაღლესი განათლების მქონე მედიკოსები, მასწავლებლები, კომპიუტერის სპეციალისტები, ინჟინრები, ფინანსური სფეროსა და ვაჭრობის მუშაკები, გაყიდვების სპეციალისტები.
F acebook-ის მომხმარებლებმა ძირითადად უნდობლობით აღიქვეს სტატისტიკური სამსახურის მიერ გამოქვეყნებული მონაცემები: მათ მიაჩნიათ, რომ მოტანილი მონაცემები შემცირებულია. ის, ვინც სამსახურს ეძებს, კომენტარებში ჩანაწერს ტოვებდა – „+1“.
„ვაშა! კიდევ რამდენ ადამიანს სჯერა, რომ სომხეთში სამუშაოს შოვნა შეიძლება“.
„მგონი, თქვენ ექვსჯერ ნაკლები რიცხვი დაწერეთ, ვიდრე სინამდვილეშია“.
“აქ ერთი ნული ხომ არ აკლია“.
პოლიტიკურმა ტექნოლოგმა კარენ კოჩარიანმა თქვა, რომ უმუშევრობა ემიგრაციის ობიექტურ და ძირითად მიზეზს წარმოადგენს.
„ადამიანი – ცოცხალი არსებაა, და კვება უნდა. თუ სამუშაო ადგილები არ არის, ადამიანები იქ მიემგზავრებიან, სადაც სამუშაოა“, – თქვა კოჩარიანმა.