„საბჭოთა წარსულის ნოსტალგია“ - რატომ მიდის აფხაზეთის ხელისუფლება საზოგადოების წინააღმდეგ. მოსაზრება
აფხაზეთს არ სურს მიწების მიცემა რუსეთისთვის
„აფხაზურ ელიტას ნოსტალგია აქვს საბჭოთა წარსულის მიმართ, ქვეცნობიერად სურს იქ დაბრუნება და ყველას თან ითრევს“ – ასე განმარტავს ბლოგერი დმიტრი მუშბა აფხაზეთში მზარდ სახალხო პროტესტს ხელისუფლების გადაწყვეტილების გამო, გადასცეს რუსეთს ბიჭვინთის სახელმწიფო აგარაკი და 184 ჰექტარი მიწის ნაკვეთი.
რუსეთის ელჩმა აფხაზეთში მიხეილ შურგალინმა წამოაყენა პირობები, რომლებიც ადგილობრივ საზოგადოებაში საფრთხედ მიიჩნიეს. კერძოდ, მან გააფრთხილა ხელისუფლება, რომ თუ რუსეთს არ გადაეცემა ის, რაც საჭიროა, რუსი სამხედროები დატოვებენ აფხაზეთს და შეწყდება ყველა საინვესტიციო პროგრამა. გარდა ამისა, რუსეთი დაჟინებით მოითხოვს რუსებს აფხაზეთში მიწისა და უძრავი ქონების ყიდვის უფლება მიენიჭოთ.
კომენტარი
ბლოგერი დიმიტრი მუშბა.
„აფხაზეთის ხელისუფლება დროდადრო იღებს გადაწყვეტილებებს, რომლებიც ეწინააღმდეგება სახელმწიფოსა და ერის გრძელვადიან ინტერესებს.
ეს არის აფხაზური პოლიტიკური ელიტის ტრადიციული ფსიქოლოგიური პარადოქსი. და ეს ხდება დამოუკიდებელი სახელმწიფოს პირობებში – მართალია სუსტი ეკონომიკით, მაგრამ ჩამოყალიბებული ერთობით და ინსტიტუტებით.
დეკლარირებულად დამოუკიდებლი, მაგრამ ისეთი იდუმალი კანონების ლობირება, რომელთა სულისკვეთება ეწინააღმდეგება ქვეყნის კონსტიტუციას.
როგორ ხდება ეს? აქ რამდენიმე პასუხია, რომელთაგან ერთი უკვე ცნობილია: კანონებს და გადაწყვეტილებებს ხშირად იღებენ კონკრეტული, გავლენიანი ადამიანები და ჯგუფები. თითოეული ამ გადაწყვეტილების უკან, კონკრეტული ადამიანები დგანან.
მაგრამ არის კიდევ ერთი მომენტი – ელიტის გარკვეული ფსიქოლოგიური დამოკიდებულება საბჭოთა წარსულზე და მისი დაბრუნების ქვეცნობიერი სურვილი.
- „მოსახლეობა აქ ხუთ წელიწადში ერთხელ ჭამს“ – რა შედეგით დამთავრდა საპარლამენტო არჩევნები აფხაზეთში
- მოსკოვი აფხაზეთს ემუქრება – შესაძლებელია თუ არა ვითარების ნორმალიზება? ექსპერტის ანალიზი და ვიდეო
- იჩაგრება თუ არა რუსული ენა აფხაზეთში? მოსაზრება
- მოსაზრება: ნუ გერევათ აფხაზეთი სამხრეთ ოსეთში
ბოლოს და ბოლოს, როგორც მოგეხსენებათ, მაშინ ცხოვრება უკეთესი იყო, ხალხიც უფრო კეთილი, ხეები დიდი და დაჩრდილული, გოგოები კი უფრო ლამაზები. ბოლოს და ბოლოს, ისინი მაშინ ახალგაზრდები იყვნენ.
ამით აიხსნება ის, თუ რატომ ცდილობენ პოლიტიკოსები მიიღონ არაგონივრული გადაწყვეტილებები, რომელთა აუცილებლობაც მოსახლეობის დიდი ნაწილისთვის გაუგებარია.
საბჭოთა წარსულის ეს ნოსტალგია ლაიტმოტივია რუსი პოლიტიკოსებისა და ოფიციალური პირების გამოსვლებში, ხოლო აფხაზი უმაღლესი თანამდებობის პირები სიამოვნებით იხსენებენ კომკავშირის დიდებულ წლებს.
ყველაფერი კარგად იქნებოდა, მაგრამ არის ერთი “მაგრამ”: აფხაზეთში უკვე რამდენიმე თაობა გაიზარდა, ვისთვისაც საბჭოთა ეპოქის პიონერები, კომსომოლი, ჩეხური ლუდი, რიგის ბალზამი და სხვა კულტურული კოდები აბსოლუტურად არაფერს ნიშნავს და უცხოა.
ახალგაზრდები მიჩვეულები არიან საკუთარ ქვეყანაში ცხოვრებას და დამოუკიდებლობა მათთვის უმაღლესი ღირებულებაა. ბევრი მათგანი გაიზარდა მარტოხელა ოჯახებში, შემოსავლის გარეშე, სწავლობდა დანგრეულ სკოლებში, ელექტროენერგიის გარეშე, მაგრამ უკეთესი ცხოვრების იმედით.
დღეს აფხაზეთში ცხოვრება შეიცვალა, მაგრამ კაპიტალის დაგროვების ეპოქასთან ერთად წარმოიშვა ღირებულებების კონფლიქტიც, რომელიც ხშირად იღებდა თაობათა შორის კონფლიქტის სახეს.
აფხაზეთში ახალგაზრდების და საშუალო ასაკის ადამიანების მნიშვნელოვანი ნაწილი არ არის მზად მატერიალურ კეთილდღეობას შესწიროს სუვერენიტეტის ნაწილი.
ოცდაათი წლის თაობას აქვს რთულ პირობებში გადარჩენის გამოცდილება – განსხვავებით უფროსი თაობის მრავალი წარმომადგენლისგან, რომლებსაც ბედნიერი და უდარდელი წარსულის ნოსტალგია აქვთ. ახალი თაობა უმაღლეს ღირებულებად თავისუფლებას და დამოუკიდებლობას აყენებს.
რა შემიძლია ვთქვა? დიდი ბოდიში უფროსებო, მაგრამ თქვენ ასე აღვგზარდეთ.
ელიტების ფსიქოლოგიაზე საუბრისას ერთ მაგალითს მოვიყვან: რუსეთში დაემშვიდობნენ მიხაილ გორბაჩოვს. რუსულმა მედიამ იგი ერთხმად დახატა როგორც სუსტი ნებისყოფის პოლიტიკოსი, რომელმაც ქვეყანა არაფრის გამო დათმო. დათმო მხოლოდ იმიტომ, რომ მას დასავლეთთან კარგი ურთიერთობა ჰქონდა.
გასაგებია, რომ რუსული მედია ავრცელებს ხელისუფლების პოზიციას; გასაგებია, რომ ნებისმიერ ადამიანს და, პირველ რიგში, პოლიტიკოსს, სურს, რომ ხალხს უყვარდეს და პატივს სცემდეს, მიიწვიონ სხვადასხვა ადგილებში და მასზე ილაპარაკონ.
მაგრამ აქ ერთი საკითხია – რის ფასად? როგორ შეაფასებენ მის საქციელს ათეული წლების მერე შთამომავლები? მეჩვენება, რომ ამ მხრივ გობარჩოვის ისტორია სამაგალითოა.
სტატია მომზადებულია სოხუმის რედაქციის მიერ და პროექტის პირობების თანახმად, დაბეჭდილია უცვლელად. ტექსტში გამოყენებული ტერმინები და ტოპონიმები, ასევე მოსაზრებები და იდეები, გამოხატავს სტატიის ავტორის პირად პოზიციას და ყოველთვის არ ემთხვევა JAMnews-ის და მისი ცალკეული თანამშრომლების მოსაზრებებსა და პოზიციას. JAMnews-ი იტოვებს უფლებას წაშალოს პუბლიკაციის ქვეშ დატოვებული კომენტარები, რომლებიც შეფასდება, როგორც შეურაცხმყოფელი, მუქარის შემცველი, ძალადობის წამქეზებელი და ასევე ეთიკურად მიუღებელი სხვა მიზეზების გამო
