მოსაზრება: რუსეთი პუტინისგან დაიღალა
1 ივლისს, რუსეთში, საკონსტიტუციო ცვლილებების ისტორიული კენჭისყრა გაიმართება. ერთ-ერთი მთავარი პუნქტი – საპრეზიდენტო ვადების განულებაა. ვლადიმირ პუტინმა უკვე გაიარა ორი საპრეზიდენტო ვადა და კიდევ ერთხელ კენჭისყრას ვეღარ შეძლებდა.
თუმცა შემოთავაზებული საკონსტიტუციო ცვლილებებით, ის შეძლებს საპრეზიდენტო არჩევნებზე ისე გავიდეს, როგორც პირველად და შემდეგ მეორე ვადითაც აირჩიონ. ანუ, ფაქტობრივად, პუტინი ხელისუფლებაში სამუდამოდ დარჩება.
ცნობილი რუსი სოციოლოგი გრიგორი იუდინი მიიჩნევს, რომ ხელისუფლება მოსახლეობას აშანტაჟებს, რათა სწორედ ასეთი შედეგი მიიღოს. მაგრამ საზოგადოების საყოველთაო აპათიის ფონზე, სულ უფრო და უფრო მეტ ადამიანს არ მოსწონს ეს სიტუაცია. იუდინი ფიქრობს, რომ წინააღმდეგობის გაწევის საშუალება არსებობს.
- რუსეთის ახალი კონსტიტუცია: „მარადიული“ პუტინი, ღმერთი და რუსი ხალხის განსაკუთრებული როლი
- კორონავირუსის უცნაური სტატისტიკა რუსეთში: კარგი მედიცინა თუ პუტინის ხელისუფლებაში დარჩენის სურვილი?
- რაში სჭირდება ვლადიმირ პუტინს ბელარუსი და რა იქნება შემდეგი ნაბიჯი
ძირითადი შემოთავაზებული ცვლილებები და რეფერენდუმის პირობები:
- ქორწინება რუსეთში მხოლოდ „მამაკაცისა და ქალის კავშირი“ იქნება.
- რუსული ენა და რუსები, როგორც ეთნიკური ჯგუფი, პრივილეგირებულ სტატუსს მიიღებენ.
- რუსეთს უფლება ექნება, არ შეასრულოს თავისი საერთაშორისო ვალდებულებები.
- პრეზიდენტ პუტინს შესაძლებლობა ექნება, სახელმწიფოს სათავეში 2036 წლამდე დარჩეს.
- ცვლილებები შემოთავაზებული იქნება პაკეტის სახით და ცალ-ცალკე თითოეულ მათგანზე მოსაზრების დაფიქსირება არ შეიძლება.
- დამკვირვებლები და ჟურნალისტები საარჩევნო უბნებზე არ დაიშვებიან.
არა მხოლოდ მიხვიდე კენჭისყრაზე, არამედ თან რამდენიმე ადამიანიც მიიყვანო
ცვლილებების პლებისციტის ბედი სინამდვილეში სწორედ ახლა წყდება, ამ დღეებსა და საათებში, კენჭისყრის დაწყებამდე ამდენი ხნით ადრე.
ქვეყანაში, ადამიანებზე ზეწოლა ამჯერად საერთოდ ახალ დონეზე ავიდა. ექიმები, მასწავლებლები, ჩინოვნიკები, საჯარო მოხელეები პირდაპირ შანტაჟის ქვეშ არიან. პირველად კენჭისყრაზე მისვლის მოთხოვნასთან ერთად, გაისმა თან სამი-ოთხი ადამიანის მიყვანის მოთხოვნაც.
ამას ძალიან მარტივი მიზეზი აქვს. პუტინმა ახალი მოთხოვნები წამოაყენა – უზრუნველყონ მოსახლეობის საერთო რაოდენობის 50%-ზე მეტის მიერ პასუხის „დიახ“ დაფიქსირება. ეს გაცილებით მეტია, ვიდრე ქვეყანაში იმ ადამიანთა რეალური რაოდენობა, რომლებიც მზად არიან მხარი დაუჭირონ პუტინის სამუდამო პრეზიდენტობას – როგორც მინიმუმ, 15 პროცენტით.
ხელისუფლებას ამხელა რესურსი უბრალოდ არ აქვს და ფულიც არ აქვს, რათა ეს ხმები იყიდოს.
უკანასკნელი ორი წლის განმავლობაში, ქვეყანა საგრძნობლად შეიცვალა, სამუდამო პუტინი მას აღარ სჭირდება.
ამიტომ მათი ერთადერთი შანსია, ფიზიკურად აიძულონ ათობით მილიონი ადამიანი, მხარი დაუჭირონ და თან გაჩუმდნენ და არ თქვან, რომ მათ ამის გაკეთება აიძულეს.
რაც უფრო დიდია პროტესტი – მით უფრო ნაკლებია სასჯელის რისკი
ამ მხრივ, არსებობს ერთი სუსტი წერტილი. მას შეუძლია იმუშაოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ისინი, ვისაც აიძულებენ, გაჩუმდებიან.
თუკი ახლა, თუნდაც, რამდენიმე ათეული ადამიანი ღიად, სახელებითა და სამუშაო ადგილების მითითებით გამოაქვეყნებს პოსტებს, რომ მათ ხმის მიცემას აიძულებენ – მთელი ეს გეგმა ჩაიშლება. სოციალურ ქსელში გამოქვეყნებულ თითოეულ პოსტს ახლა სიტუაციის რადიკალურად შეცვლა შეუძლია.
არის თუ არა ამაში რისკი? არის. შეიძლება ამას შურისძიება მოჰყვეს? შეიძლება. მაგრამ რაც უფრო მეტი ასეთი საჯარო განცხადება იქნება, მით უფრო შემცირდება შურისძიების ალბათობა.
კაცმა რომ თქვას, მხოლოდ ასე შევძლებთ იმის გაგებას, მეტისმეტი მოუვიდა თუ არა პუტინს – საკმარისია თუ არა მათი რაოდენობა, ვისაც მისი სამუდამო მმართველობა ყელში ამოუვიდა.
ფაქტია, რომ რაც უფრო მეტი ასეთი საჯარო განცხადება იქნება, მით უფრო ნაკლები იქნება შურისძიების რისკი. თუკი ისინი ორმოცდაათი იქნებიან – ეს რისკი ნულს გაუტოლდება.
„წინააღმდეგ“ ხმის მიცემა არ შეიძლება, მხოლოდ ბოიკოტირებაა შესაძლებელი
ეს რეფერენდუმი იმით განსხვავდება, რომ მისი შედეგების გაკონტროლების თეორიული შესაძლებლობაც კი არ იარსებებს. დამოუკიდებელი დამკვირვებლები, რომლებიც თითოეული ხმისთვის იბრძვიან, არ იქნებიან. ამომრჩევლები კი, აშკარად, იძულებულები იქნებიან, შევსებულ ბიულეტენს ფოტო გადაუღონ და კონკრეტულ პიროვნებებს წარუდგინონ.
ამ პროცესის ყველაზე დიდი ცინიზმი ის არის, რომ ახლა სწორედ იმ ხალხზე ძალადობენ, ვის ექსპლუატაციასაც ეს სისტემა ყველაზე მეტად ეწევა.
მასწავლებლები, ექიმები, ქვედა რგოლის ჩინოვნიკები – სწორედ მათ ტვირთავენ უაზრო საკანცელარიო სამუშაოთი, სწორედ მათ უყვირიან თავაშვებული უფროსები, სწორედ მათ არ აძლევენ იმის კეთების უფლებას, რის გაკეთებასაც ისურვებდნენ – ხალხის მსახურებას.
ამოუვიდათ ეს ყელში თუ არა – გამოჩნდება.
