აზერბაიჯანში პოეტის ქანდაკების აღების გამო დისკუსია გაჩაღდა

26 თებერვალს მიქაილ მუშფიგის ქანდაკების აღებას აზერბაიჯანში დიდი უკმაყოფილება მოჰყვა. ქანდაკების დემონტაჟი  „აზერავტოილის“ (ავტოგზა) მუშაკებმა, კულტურის სამინისტროსა და ქალაქ ბაქოს აღმასრულებელი ხელისუფლების გაუფრთხილებლად – „ტერიტორიის კეთილმოწყობის მიზნით“ განახორციელეს.

მონუმენტი შეტანილია სახელმწიფო მნიშვნელობის ქანდაკებების სიაში. დღესდღეობით კულტურისა და ტურიზმის სამინისტრო „აზერავტოილის“  წინააღმდეგ სასამართლოში ჩივილს აპირებს. ამის შესახებ სამინისტროს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ხელმძღვანელმა ზაქირ სულტანოვმა აცნობა სააგენტო „გაფგაზინფოს“.

ქანდაკების აღებას საზოგადოებაში დიდი გამოხმაურება მოჰყვა.

ნარგიზ პეშაევამ, მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბაქოს ფილიალის რექტორმა (პირველი ვიცე-პრეზიდენტის მეჰრიბან ალიევას და) ამ შემთხვევას „ვანდალიზმისა და ბარბაროსობის აქტი“ უწოდა. „ეს არის ცოდვა და დიდი პოეტის ხსოვნის შეურაცხყოფა“, – განუცხადა პაშაევამ ვებგვერდს haqqin.az

ჩინგიზ აბდულავმა, აზერბაიჯანის მწერალთა კავშირის მდივანმა, პოპულარული დეტექტიური რომანების ავტორმა ქანდაკების აღება მწარე ირონიით შეაფასა: „იქნებ აზერბაიჯანის მწერალთა კავშირის შენობის სტელაც ავიღოთ, რომელზეც სტალინის დროს რეპრესირებული აზერბაიჯანელი მწერლების სახელები წერია. ალბათ ცუდი არ იქნებოდა კიდევ საბირის ქანდაკების აღებაც, რომელიც მუსლიმების შესახებ არცთუ საამურ რაღაცებს ამბობდა, ან ნიზამის ქანდაკების ჩამოხსნა, რომელიც მთელ თავის ნაწარმოებებს სპარსულად წერდა, ასევე ნასიმის ქანდაკების განადგურება, რომელიც სირიაში მოკლეს, თუმცა შეეძლო სამშობლოშიც მომკვდარიყო. იმავე მიზეზით – ფიზულის მონუმენტიც ასაღებია, რომლის საფლავიც უცხო ქვეყანაშია და საერთოდ, სამ ენაზე წერდა“, – მოჰყავს აბდულაევის ციტატა haqqin.az-ს

„აზერავტოიოლ“-ში ქანდაკების აღებაზე პასუხისმგებლები ირწმუნებიან, რომ „ძეგლი აიღეს, რათა საგზაო-სარემონტო სამუშაოების დროს არ დაზიანებულიყო. ის საწყობშია მოთავსებული. სამუშაოების დასრულების შემდეგ მას ისევ ძველ ადგილას დადგამენ, ასევე იქვე გაშენდება დიდი პარკიც“, – უთხრა უწყების პრეს-სამსახურის ხელმძღვანელმა ანარ ნაჯაფლიმ პორტალ „მინვალს“.

ქანდაკების აღება სოციალურ ქსელებშიც ფართო მსჯელობის საგნად იქცა. აი, სხვადასხვა მომხმარებლის რამდენიმე სახასიათო სტატუსი:

„იმედი მაქვს, მუფშიგის ქანდაკებას სადმე უფრო ადვილად მისადგომ ადგილას გადაიტანენ. იმ ორ ხმაურიან ქუჩას შორის მდებარე პატარა სკვრში მოხვედრას მხოლოდ მის უკან მდგომ სახლში ბინის ყიდვის შემთხვევაში თუ შეძლებდი, ანდა ზემოდან ან ქვემოდან, ან შეცდომით თუ მოხვდებოდი. ხეები კი დასანანია“.

„აქ იმთავითვე მიღებული იყო არამხოლოდ ქანდაკებების მოშლა – არ აქვს მნიშვნელობა ვისი. აზერბაიჯანში ყოველთვის „შლიდნენ“ ხსოვნას, ისტორიას“.

„უნდათ, რომ ბაქო უკულტურო ქალაქად გადააქციონ. იქ ხატაის ქანდაკება აიღეს, ახლა მუშფიგს მიადგნენ. მთავარ ქუჩებს ყველასთვის უცნობი ადამინების სახელებს არქმევენ. ქალაქი საკოლმეურნეო ბაზარს ემსგავსება“.

• მიქაილ მუშფიგი (მიქაილ აბდულქადირ ოღლი ისმაილზადე) 1908-1938. აზერბაიჯანელი პოეტი და მწერალი, რომელმაც მისი ხანმოკლე სიცოცხლის მიუხედავად, მნიშვნელოვანი კვალი დატოვა აზერბაიჯანულ ლიტერტურაში. ის არის მრავალი ლექსის ავტორი, რომლებითაც ის ხოტბას ასხამდა სიყვარულს და სილამაზეს. ლექსებში ის საკუთარ სოციალურ-კულტურულ შეხედეულებებსაც გამოთქვამდა. ის სტალინური რეპრესიების მსხვერპლი გახდა და 1938 წელს დახვრიტეს.