აფხაზეთში, ხელისუფლება აწრიალდა. ტურისტული სეზონი დაიწყო და უცებ, სროლასთან დაკავშირებული მორიგი ინციდენტი. ბიჭვინთაში, ელიტური პანსიონატის, „სამშიტოვაია როშჩას“ რესტორანში, ადგილობრივმა მცხოვრებმა ორი რუსი ტურისტი დაჭრა. და ამას მთელ რუსულ მედიაში მოჰყვა ანტირეკლამის დიდი ექო.
პრეზიდენტმა პირად კონტროლზე აიყვანა გამოძიება და პირობა დადო, რომ დამნაშავე დამსახურებულ სასჯელს მიიღებს. შინაგან საქმეთა მინისტრი კი იარაღის უკანონო ტარებისათვის კანონის გამკაცრების ინიციატივით გამოვიდა.
არ ვიცი, რამდენად ეყოფა ასლან ბჟანიას მოთმინება, გააკონტროლოს კონკრეტულად ამ ხმაურიანი საქმის გამოძიება. მაგრამ ვფიქრობ, მასაც კი არ აქვს რწმენა, რომ დამნაშავე სრულფასოვნად დაისჯება.
იმ შემთხვევაში კი, თუ დმიტრი ფილიას, რომელმაც ტურისტებს ესროლა, მაქსიმალურ სასჯელს შეუფარდებენ, რომელიც კანონით არის გათვალისწინებული – ათასობით ვარიანტი არსებობს, როგორ შეუმცირდეს სასჯელი, თითქოს, მას სჯიან არა ადამიანებისთვის სროლის, არამედ შურდულიდან ფანჯრებისათვის სროლის გამო.
ვაი რომ, აფხაზური სამართალდამცავი სისტემა სწორედ ასე არის მოწყობილი: სამართლიანობის ტრიუმფი დგება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუკი გარედან ფული არ წამოვიდა.
არ მიიღებენ ფულს მილიციაში – ხომ არის კიდევ გამომძიებელი, პროკურორი, მოსამართლე. რომელიმე მათგანი აუცილებლად „შევა მდგომარეობაში“ და დაეხმარება. მაგრამ თუკი იქ (ხმაურიანი საქმე) ვერ მოწესრიგდება, ვარიანტები მაინც თავზესაყრელი რჩება. აი, მაგალითად, ცოტა ხნის წინ გამოცდილი:
შეიძლება იყიდო ექიმისგან ყალბი ცნობა, რომლის თანახმადაც, მსჯავრდებული სადაცაა იმქვეყნიურ სამყაროში გადაინაცვლებს და მას სასწრაფოდ ესაჭიროება ოპერაცია საზღვარგარეთულ კლინიკაში.
შეგიძლია შეუთანხმდე ციხის ხელმძღვანელობას და გაქცევას მოგიწყობენ.
და საერთოდ, აფხაზ დამნაშავეებს გაუმართლათ. აქ ხელისუფლება (მნიშვნელობა არ აქვს, ვინ არის იქ სულ თავში) ტირილამდე გულჩვილია. ისინი მზად არიან, ყველაზე საშინელ რეციდივისტსაც კი მისცენ გამოსწორების შანსი და ნებისმიერი მიზეზით და მის გარეშეც, რეგულარულად აცხადებენ ამნისტიებს.
მოკლედ: რაც უნდა ჩაიდინო – კავშირებისა და ფულის ქონის შემთხვევაში, ციხეში ჯდომა დიდხანს არ მოგიწევს.
შემდეგ კი ადამიანები გამოდიან გარეთ და ისევ ძველებურად აგრძელებენ.
და, რა არის აქ გასაკვირი ქვეყანაში, სადაც ქრონიკულად მძიმე კრიმინოგენული ვითარებაა? მისი პარამეტრები ხომ პირდაპირ არის დაკავშირებული თავად ხელისუფლების მოქმედებებთან.
ორივე შემთხვევაში ფიგურირებენ ადამიანები, რომლებიც ნორმალურ სახელმწიფოში, ნორმალურ სამართალდამცავ სისტემაში, ფიზიკურად ვერ შეძლებდნენ ამ დანაშაულებში მონაწილეობას. იმიტომ რომ, ამ მომენტში, ისინი ოფიციალურად „შინაპატიმრობაში“ იმყოფებოდნენ.
ნებისმიერ ქვეყანაში, შინაპატიმრობა – ეს არის რეალური პატიმრობა საცხოვრებელ ადგილას. აფხაზეთში, ეს არის კანონიერი შესაძლებლობა გაათავისუფლო ადამიანი, თუნდაც განსაკუთრებით მძიმე დანაშაულში იყოს ეჭვმიტანილი.
ასე რომ, რომ არა აფხაზური სასამართლოს „გულჩვილობა“, რომელიც კრიმინალებს აღკვეთის ღონისძიების სახით „შინაპატიმრობას“ უწერს, შეიძლება, ეს ოთხი გვამი არც ყოფილიყო.
ისევე, როგორც არ იქნებოდა სროლა და ორი დაჭრილი ბიჭვინთის პანსიონატში, ერთი თვით ადრე, დაურეგისტრირებელი იარაღის ტარების გამო დაკავებული დმიტრი ფილია გამომძიებელს გაუსვლელობის ხელწერილით რომ არ გაეშვა.
ჩემთვის, ასეთი მოსამართლეები და გამომძიებლები – არანაკლები დამნაშავეები არიან, ვიდრე ისინი, ვინც ამ ხმაურიან საქმეებში ფიგურირებენ. მაგრამ მათ ხომ არა მხოლოდ არ ჩასვამენ, არამედ დაკავებული თანამდებობიდანაც კი არ ჩამოაშორებენ.
თუკი პრეზიდენტი ბჟანია მართლაც შეშფოთებულია მძიმე კრიმინოგენული ვითარებით, ვურჩევდი, არ დახარჯოს ენერგია „სამშიტოვაია როშჩაში“ მომხდარი სროლის საქმის კონტროლზე.
ამის ნაცვლად, ვურჩევდი, ფოკუსირება მოახდინოს თანამდებობის პირების დასჯაზე, რომლებიც პირდაპირ ან ირიბად არიან დაკავშირებული ამ ხმაურიან დანაშაულებთან.
და მაშინ, ტრაგიკული შემთხვევები ნამდვილად გაცილებით შემცირდება.
სტატია მომზადებულია სოხუმის რედაქციის მიერ და პროექტის პირობების თანახმად, დაბეჭდილია უცვლელად.
ტექსტში გამოყენებული ტერმინები და ტოპონიმები, ასევე მოსაზრებები და იდეები, გამოხატავს სტატიის ავტორის პირად პოზიციას და ყოველთვის არ ემთხვევა JAMnews-ის და მისი ცალკეული თანამშრომლების მოსაზრებებსა და პოზიციას. JAMnews-ი იტოვებს უფლებას წაშალოს პუბლიკაციის ქვეშ დატოვებული კომენტარები, რომლებიც შეფასდება, როგორც შეურაცხმყოფელი, მუქარის შემცველი, ძალადობის წამქეზებელი და ასევე ეთიკურად მიუღებელი სხვა მიზეზების გამო
