სენაკის იპოდრომზე ხალხმრავლობაა – სიცხისგან გათანგული, მაგრამ მაინც აზარტით შეპყრობილი მაყურებლები დაძაბულად უყურებენ დოღს. შეკრებილთა შორის ბევრი ადგილობრივი მცხოვრებია, მაგრამ ჩამოსულთა რაოდენობაც არ არის მცირე – სტუმართა შორის არამხოლოდ სამეგრელოში, არამედ სხვა რეგიონებში მცხოვრები ადამიანებიც მრავლად არიან.
ხან შეძახილები ისმის და ხანაც ტაში. ოდნავ მოშორებით ამ მხარისათვის ტრადიციული საჭმლის, სახალხო რეწვისა და სოფლის მეურნეობის პროდუქციაა გამოფენილი. დოღის დაწყებამდე პატარა კონცერტი გაიმართა – ეროვნული ცეკვები შეასრულეს. ქალაქი სენაკი, რომელიც აქამდე დიდხანს თვლემდა, მოულოდნელი ყურადღებისგან თითქოს მხრებში გაიმართა.
ამ მხარისათვის ტრადიციული დოღი სახელწოდებით “მარულა” სენაკში დიდი ხნის პაუზის შემდეგ მოეწყო. პირველი ოფიციალური საცხენოსნო დღესასწაული სენაკში (რომელსაც მაშინ ცხაკაია ერქვა, თითქმის 90 წლის წინათ, 1927 წელს გაიმართა. მას შემდეგ მარულა ყოველწლიურ სახალხო დღესასწაულად იქცა, და მასში ძალიან ბევრი სპორტსმენი და გულშემატკივარი მონაწილეობს.
90-იანი წლების დასაწყისში სენაკის ინფრასტრუქტურა გაუარესდა, რადგან სამეგრელოს რეგიონში რთული კრიმინოგენული ვითარება იყო, და თან აფხაზეთში, ამ ქალაქთან ახლოს, სულ რაღაც 70 კილომეტრში ომი მიმდინარეობდა.
ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ დღესასწაულმა განსაკუთრებული ლაზათი შეიძინა.