მოსაზრება: აზერბაიჯანის "ბრწყინვალე გამარჯვება კორონავირუსზე" - რა არ არის წესრიგში?

აზერბაიჯანში, ყოველდღიურად, სულ უფრო მეტი გამოჯანმრთელებული და ნაკლები COVID-19-ით ინფიცირებულია. როგორც ჩანს, ამ ტექსტის გამოქვეყნებისთვის, უკვე ყველა ავადმყოფი „განკურნებული“ იქნება, როგორც ჩვენი მედია აფიქსირებს. ამჟამად აქტიურია ინფიცირების შემთხვევათა საერთო რაოდენობის მხოლოდ მესამედი. ახალი ინფიცირებულები კი ყოველდღიურად სულ უფრო და უფრო ცოტაა. არადა, მკაცრი საკარანტინო რეჟიმის გამოცხადებიდან ჯერ ერთი თვეც არ გასულა.

და მერე რა? 

არაფერი, უბრალოდ, ეს ასე სწრაფად არ შეიძლება.

დაავადების მსუბუქი ფორმის შემთხვევაში, გამოჯანმრთელების პერიოდი 2 კვირა გრძელდება და 3-6 კვირა, თუკი ავადმყოფობა მძიმედ მიმდინარეობს.

გერმანიაში, ქვეყანაში, სადაც მედიცინა განვითარებულია, ინფიცირებულთა რაოდენობის სიხშირის მრუდი მკვეთრად 5 მარტს გაიზარდა და მხოლოდ სამი კვირის შემდეგ მოჰყვა მას გამოჯანმრთელების მრუდის ზრდა.

აზერბაიჯანში, ინფიცირებულებმა მასობრივად დაიწყეს გამოჯანმრთელება უკვე 12 დღის შემდეგ. რატომ? რა ვარიანტებია?

1. მათ დაავადების მსუბუქი ფორმა ჰქონდათ და გამოჯანმრთელება სწრაფად წავიდა. ჩვენ კი ვიცით, რომ ეს ასე არ არის, რადგან ტესტირებას მხოლოდ ტემპერატურისა და ვირუსის სხვა სიმპტომების მქონე პაციენტებს უტარებდნენ. გამონაკლისი იყვნენ ჩამოსულები, რომლებსაც საზღვრის გადაკვეთის შემდეგ, კარანტინში, გამონაკლისის გარეშე ამოწმებდნენ. მაგრამ „ოფიციალური გრაფიკი“ არ საუბრობს ინფიცირებულთა ნაწილის სწრაფ გამოჯანმრთელებაზე, არამედ საუბარია უკლებლივ ყველა ავადმყოფის 12 დღის შემდეგ გამოჯანმრთელებაზე – ანუ 20 აპრილს ყველა კარგად გახდა, ვინც 8 რიცხვიდან იყო ცუდად.
2. ძალიან გვიან დაუსვეს დიაგნოზი. იმისათვის, რომ აზერბაიჯანის სტატისტიკა ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის კვლევების შედეგებს მოერგოს, საჭიროა, რომ ავადმყოფებმა ტესტირება მხოლოდ სიმპტომების გამოვლენიდან 2 კვირის შემდეგ მოითხოვონ ან ტესტირებას 2 კვირა დასჭირდეს (კარანტინში მყოფთა მონათხრობის მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, ეს ვერსია ძალიან სარწმუნოა).
3. აზერბაიჯანელები – გასაოცრად ჯანმრთელები არიან – კორონავირუსი მათ ორგანიზმში 12 დღეზე მეტხანს ვერ ცოცხლობს (ჩვენ არ გვაქვს ფაქტები, რომლებიც უარყოფდა ან დაადასტურებდა ამ ჰიპოთეზას). 

ვიდეო აზერბაიჯანის ეკონომიკის უნივერსიტეტის Facebook-გვერდიდან, სადაც ახალგაზრდები მადლობას უხდიან პრეზიდენტ ილჰამ ალიევს კორონავირუსისგან სასწაულებრივი განკურნებისთვის

ფანტასტიკური ვერსიები ხსნის იმასაც, რომ ინფიცირებულთა რაოდენობის მრუდი ასეთი ციცაბოა. მიუხედავად იმისა, რომ კარანტინი აზერბაიჯანში აპრილის დასაწყისში გამოცხადდა და რომ მან შეამცირა სოციალური კავშირები, განსაკუთრებით, შეგნებულ ადამიანებს შორის.

ზოგადად, კარანტინმა ხალხმრავლობა შეიქმნა ყველგან, სადაც შეიძლებოდა – ხან გადავსებულ ავტობუსებში, ხან ბანკებში, ხან მეტროში, რომელიც, თითქოს, სწორედ ამიტომ მუშაობდა დღე-ღამეში 2 საათი.

შეიძლება ისიც გავიხსენოთ, რომ ირანთან საზღვარი, სადაც ეპიდემია ძალიან სწრაფად გავრცელდა, აზერბაიჯანმა ბოლო მომენტამდე არ დაკეტა.

და ახლაც კი, როდესაც პოლიცია ძალას იკრებს, მარჯვნივ და მარცხნივ აჯარიმებს ქუჩაში ხელისუფლების SMS ნებართვის გარეშე მოსეირნეებს, მოქალაქეები მაინც ახერხებენ ჯგუფებად შეკრებას. უამრავი მტკიცებულება არსებობს იმისა, რომ აზერბაიჯანელები გულგრილად ეკიდებიან ნიღბების ტარებას – ნიკაპამდე აქვთ ჩამოწეული, როდესაც პოლიცია არ უყურებს.

ჯარიმებისა და დარღვევების რაოდენობა თავად ლაპარაკობს ყველაფერზე: ხაშის მასობრივად ჭამისთვის დააჯარიმეს ადამიანები, რომლებიც დასაფლავებაზე წასვლის მიზეზით დაეთხოვნენ სამსახურიდან; დააჯარიმეს ყალბი საშვების გამყიდველები და ასე, დაუსრულებლად.

2-მეტრიანი დისტანციის დაცვას ჩვენი ხელისუფლება არც ითხოვდა, როგორც ჩანს, ესმოდა, რომ აზრი არ ჰქონდა.

მაშ, რატომ არის ინფიცირების დინამიკა იგივე, რაც მკაცრად ჩაკეტილ საქართველოში, სადაც მხოლოდ ფეხით შეიძლება გადაადგილება და სადაც ადამიანებმა ყველაფერი სერიოზულად მიიღეს?

ვერსიები: 

1. შეცდომა. ყველას დიაგნოსტირება არ მომხდარა, მათ შორის, მძიმედ დაავადებულების. ჩვენ ყველამ ვიცით შემთხვევები, როდესაც „ბაქოს დასახლებებში“ ან სოფლებში, ეპილეფსიურ კრუნჩხვებს ჩილდაგით მკურნალობენ, ტემპერატურას კი – ჩოფჩუ.70 წელზე მეტის ადამიანის სიკვდილი შეუძლიათ უბრალოდ სიბერით ახსნან, სასწრაფოს ექიმები ინსულტის მერე ავადმყოფს დემიდროლს უკეთებენ და გამოძინებას ურჩევენ, რევმატიზმს არც კი მკურნალობენ, რაკი ონკოლოგიურ დაავადებად მიიჩნევენ და ავადმყოფზე ხელს იღებენ.
   აზერბაიჯანში გენიალური ექიმები არიან, მაგრამ ცოტას თუ სჯერა იმის, რომ ჩვენს განათლების სისტემას ეფექტიანად ფუნქციონირება შეუძლია, სწორედ როგორც სისტემას. ამ შემთხვევაში, ცოტას თუ სჯერა, რომ მთელ რესპუბლიკაში შეიძლება ეფექტიანად ჩატარდეს თუნდაც მხოლოდ ერთადერთი დაავადების დიაგნოსტირება.
2. ცენზურა. სტატისტიკის რედაქტირება მოხდა „ზემოდან ბრძანების“ საფუძველზე. ჩვენთან მედიარესურსებთან დაკავშირებით არსებობს პრაქტიკა, რომ მათ ზუსტად იცოდნენ, როგორი რეაგირება მოახდინონ ახალ ამბებზე და ვინ აქონ ან ლანძღონ.
3. სასწაული. უბრალოდ, აზერბაიჯანელები ნაკლებად მოწყვლადები აღმოჩნდნენ კორონავირუსისადმი – ჯანსაღი ცხოვრების წესის, სუფთა ჰაერისა და დაბალანსებული კვების გამო (და ჩვენ არ გვაქვს მონაცემები, რომ უარვყოთ ან დავადასტუროთ ეს ვერსია). 

როგორ შევამოწმოთ, რეალურად იმოქმედა თუ არა კარანტინმა, გავიმარჯვეთ თუ არა? 

შემოწმების სხვა გზა არ არსებობს, გარდა დალოდებისა, რა გამოვა. ჩემი სუბიექტური აზრით, მოვლენათა განვითარების სამი სცენარი არსებობს.

1. ოფიციალური სტატისტიკა ფეიკია – და მაშინ, საკარანტინო ზომების ნაადრევად გაუქმების გამო, სასაფლაოების თანამშრომლები მთელი ზაფხული დაიტვირთებიან. ოფიციალური სტატისტიკა კი კვლავინდებურად იტყვის, რომ ორჯერ ორი ხუთია.
2. ოფიციალური სტატისტიკა არ იყო ფეიკი (ან ძალიან არ იყო) და მაშინ, ცხოვრება ნორმაში ჩადგება. 
3. კორონავირუსი ივნისში სიცხის გამო თვითონ განადგურდება. 

მესამე ვარიანტის იმედი მაქვს.