მსოფლიო ივანიშვილის თვალით. გიორგი ლომსაძის ბლოგი
გლობალური ომის პარტია
ბოროტმოქმედთა გლობალური სინდიკატი მთელი მსოფლიოს ომში ჩართვას გეგმავს. ამ ორგანიზაციის არსებობისა და მისი ზრახვების შესახებ არავინ უწყის, გარდა ერთი კაცისა, რომელიც ერთ პაწაწუნა, ლამაზი ბუნებით გამორჩეულ ქვეყანაში, მთის ფერდობზე აღმართულ ფუტურისტულ სასახლეში ცხოვრობს. ეს კაცი, თავის თანამოაზრეებთან ერთად, გადაწყვეტს წინ აღუდგეს მზაკვრულ გეგმას და მსოფლიო დიდი განსაცდელისგან იხსნას.
ამ სიუჟეტური მონახაზიდან ცხონებული ორსონ უელსი კარგ ტრილერს გადაიღებდა – გვარიანად ჩახლართულ ფილმ ნუარს, ბევრი დევნის სცენებით, ენამოსწრებული დიალოგებითა და ავისმომასწავებელი მუსიკით.
მაგრამ ეს ფილმის სცემარი არ არის. მოქმედება ჩვენს დროში და რეალურ ცხოვრებაში ხდება.
პატარა ქვეყანა საქართველოა, გლობალური ომის სინდიკატისთვის ფარდის ამხდელი კი, ამ ქვეყნის არაფორმალური მმართველი ბიძინა ივანიშვილი.
აქამდე გლობალური ომის შეთქმულების ამბავი ძირითადად შიდა მოხმარებაზე იყო გათვლილი და მმართველი გუნდის, “ქართულ ოცნების” წარმომადგენლები ამ ტერმინით მოსახლეობას ომის შიშს უღვივებდნენ.
მას შემდეგ კი, რაც “ქართულმა ოცნებამ” ხალხის და დასავლელი პარტნიორების წინააღმდეგობის მიუხედავად, ხელმეორედ დააინიცირა “უცხოური გავლენის აგენტების” შესახებ კანონპროექტი, ივანიშვილი და მისი გუნდი უკვე მთელი მსოფლიოს გასაგონად ჰყვება ისტორიებს გლობალური ომის პარტიაზე. პასუხად კი, მსოფლიო შემცბარი კითხულობს – რა?
ეს დაბნეულობა განსაკუთრებით ეტყობოდა აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის თანაშემწეს, ჯეიმს ო’ბრაიენს საქართველოს პირველ პირებთან შეხვედრის შემდეგ. ამერიკელ მაღალჩინოსანს, რომელიც უპრეცედენტოდ გართულებული ქართულ-ამერიკული ურთიერთობის მოსაწესრიგებლად თბილისში 14 მაისს ჩამოვიდა, გლობალური ომის პარტიის ისტორიებით უხვად გაუმასპინძლდნენ.
პრემიერ მინისტრს, ირაკლი კობახიძეს არ დაუმალავს, რომ ის ამერიკელ სტუმარს მსოფლიო შეთქმულების საკითხზე დაწვრილებით ესაუბრა და იმაზე მეტი ინფორმაციაც კი გაანდო ვიდრე აქამდე საჯაროდ თქმულა ამ თემაზე.
„თქვენ თუ გიზიარებთ ინფორმაციის დაახლოებით 20 პროცენტს, ბატონ ო’ბრაიენს გავუზიარე ინფორმაციის დაახლოებით 30 პროცენტი“, – განუცხადა კობახიძემ ჟურნალისტებს შეხვედრის შემდეგ.
ამრიგად საუბარი, რომლის მთავარი თემა ყბადაღებული „აგენტების კანონი“ უნდა ყოფილიყო, ამერიკელი დიპლომატისთვის მოულოდნელი მიმართულებით წავიდა.
საქართველოდან წასვლის წინ, ჟურნალისტებისთვის გამართულ პრესკონფერენციაზე, ო’ბრაიენმა ღიად თქვა, რომ გამაოგნებელი შეთქმულების თეორები მოისმინა საქართველოს ხელმძღვანელობისგან.
ამერიკელმა მაღალჩინოსნის განცხადებით, საქართველოს პრობლემა მხოლოდ “აგენტების კანონი” როდია:
„ეს კანონი მხოლოდ მცირე ნაწილია უფრო ვრცელი თემისა და ეს თემა “ქართული ოცნების” განცხადებებს ეხება“, – თქვა ო’ბრაიენმა.
როგორც მან აღნიშნა, თბილისში უთხრეს, რომ არსებობს გლობალური ომის პარტია და დასავლეთს “ქართულ ოცნების” მთავრობის დამხობა უნდა.
ვუსმენ საქართველოს ხელისუფალთ და ასე მგონია სოციალურ ქსელ რედითში ვიღაცის შეთხზულ კონსპირაციებს ვისმენო, თქვა ო’ბრაიენმა.
მისი თქმით, „ეს ყოველივე წარმოუდგენელია, მცდარია და საერთაშორისო საზოგადოების საქართველოსთან ურთიერთობის სრულიად არაადეკვატურ აღქმაზე მეტყველებს.“
ივანიშვილის განცხადებებს, რომ იგი “საერთაშორისო სანქციების მსხვერპლი უკვე არის”, ო’ბრაიენმა “აკვიატება” უწოდა. ასევე შევიტყვეთ, რომ ივანიშვილმა ამერიკელ სტუმარს კობახიძის პირით შეუთვალა, რომ მასთან შეხვედრას არ აპირებს სანამ დასავლეთი არ შეაჩერებს მის წინაამღდეგ გატარებულ ფინასურ ზომებს.
ამ ყველაფრიდან გამომდინარე იკვეთება, რომ ოლიგარქი ფაქტორივად კუთვნილი ორი მილიარდი დოლარის დაბრუნებას ითხოვს. ივანიშვილი გამუდმებით იმეორებს აქვს, რომ ეს თანხა საერთაშორის სანქციებს ემსხვერპლა.
იგივეს ამბობენ მისი ერთგული პოლიტიკოსებიც. ქვეყნის პირველი პირები გამოგონილ სანქციებზე საუბრობენ და მოურიდებლად მისტრიან ივანიშვილის მილიარდებს.
რა ორ მილიარდზეა საუბარი? რეალურად ეს თანხა სხვა არაფერია, თუ არა აწჩამოშლილი შვეიცარიული ბანკისთვის მინდობილი უიღბლო ინვესტიცია. ოლიგარქს იგი დაახლოებით ისე გაუსხლტა ხელიდან, როგორც საქართველოს რიგითმა მოქალაქეებმა დაკარგეს 90-იან წლებში სოკოებივით აღმოცენებულ კერძო ბანკებში განთავსებული დანაზოგები.
მილიარდობით ზარალი განიცადეს საინვესტიციო ბანკ „კრედიტ სუისის“ სხვა მეანაბრეებმა და აქციონერებმა, თუმცა სანქციებზე და გლობალური ომის პარტიაზე სხვა არავინ ალაპარკებულა, გარდა ივანიშვილისა.
“ამ ეტაპზე ივანიშვილის წინაამღდეგ არანაირი სანქცია არ მოქმედებს. შოკისმომგვრელი და გულდასაწყვეტია, რომ ასეთ გავლენიან პირს ასეთი მცდარი წარმოდგენა აქვს“ – თქვა ო’ბრაიენმა.
გლობალური შეთქმულების ვერსია რომ ღრმად ფესვგადგმუყლია “ქართული ოცნების” წიაღში, ამას დეპუტატ მარიამ ლაშხის ინტერვიუც მოწმობს, რომელიც მან ბრიტანელ ჟურნალისტს მისცა.
ჟურნალისტის კითხვაზე, თუ რა არის “გლობალური ომის პარტია”, ლაშხი ღიმილით განმარტავს, რომ ომის მსურველთა ორგანიზაციის წევრები მასონებივით არიან, მასონებს კი, მოგეხსენებათ, უდიდესი გავლენა აქვთ მსოფლიო პოლიტიკაზეო.
„გჯერათ მასონების?“ – კითხა ჟურნალისტს მარიამ ლაშხმა, რომელიც არც მეტი არც ნაკლები საგარეო ურთიერთობების საპარლამენტო კომიტეტის ხელმძღვანელის მოადგილეა.
ყველაზე განცვიფრებული მაინც ევროკომისარი ოლივერ ვანჰეი დარჩა. ევროკავშირის სამეზობლო პოლიტიკაზე პასუხიმგებელმა ვარჰეიმ საქართველოს პრემიერ მინისტრს დაურეკა და საქართველოში ვითარების გამწვავების საშიშროებაზე ესაუბრა. თავისდა ჭირად ევროკომისარმა მაგალითად სლოვაკეთი მოიყვანა, სადაც მწვავე პოლიტიკურ დაპირისპირებას პრემიერ მინისტრზე თავდასხმა მოჰყვა. დეესკალაციისკენ მოწოდებაში კობახიძემ გლობალური ომის პარტიის შენიღბული მუქარა დაინახა და გამოაცხადა ევროკომისარი მირეკავს და მოკვლით მემუქრებაო. ოცნების მთელი კონიუნქტურაც ეგრევე გაბმით აყვირდა არიქა გვერჩიანო.
ამერიკელ და ევროპელ პარტნიორებს ქართული ოცნებისთვის ერთიანი დიაგნოზის დასმა უჭირთ და შექმნილი ვითარების მიზეზების სხვადასხვა ვერსიებს განიხილავენ. ივანიშვილისა და მისი მთავრობის შიშების ანალიზი სულ თავიდან, დასაწყისიდან უნდა მოხდეს.
ამ თვალსაზრისით, აუცილებლად წასაკითხია ჟურნალისტ ლუკა პერტაიას სტატია, რომელიც ოცნების მიერ აჩემებული შეთქმულების თეორიის ჩამოყალიბების ხანგრძლივ ისტორიას უღრმავდება. პერტაიას სტატია უკვე ეროვნულ თემად ქცეულ შეთქმულების თეორიის ჩამოყალიბებას ივანიშვილის ფინანსური პერიპეტიების კვალდაკვალ და მისი პირადი შეხედულებების ჭრილში განიხილავს.
გლობალური ომის პარტიაზე სრულმასშტაბიანი საუბარი რუსეთის უკრაინაში სრულმასშტაბიანი შეჭრის პარალელურად დაიწყო. მმართველმა ელიტამ ამ თემით „სისხლიან ცხრა წელზე“ ჩახვეული ფირფიტა ჩაანაცვლა და მალევე გააწევრიანა ომის პარტიაში ოპოზიციური პოლიტიკოსები, თავისივე შერჩეული პრეზიდენტი და სამოქალაქო სექტორის წარმომადგენლები – ანუ ყველა ადგილობრივი ფიგურა და ჯგუფი ვინც ხელისუფლების საქმიანობის მიმართ შენიშვნები ჰქონდა და ჰკიცხავდა მთავრობას უკრაინაში მიმდინარე მოვლენების მიმართ დისტანცირებული დამოკიდებულების გამო.
ლოკალურ დონეზე გლობალური პარტიის დამქაშების წრე მაშინვე მოიხაზა, თუმცა დღემდე ბურუსით მოცული რჩება სინდიკატის აღმასრულებელი რგოლი. არ ვიცით სად იკრიბება ეს საიდუმლო ქარტია, რა ფორმით ხდება წევრებს შორის კომუნიკაცია, როგორ იგეგმება მსოფლიოს ცეცხლის ალში გახვევა და სულაც რა ძალა ადგათ ამ ადამიანებს ომის გაჩაღება რომ განუზრახავთ.
ო’ბრაიენთან შეხვედრის შემდეგ, კობახიძემ თქვა, რომ ამ საკითხზე ფრთხილად, მოგუდული ხმით საუბარი აუცილებელია რადგან სახიფათო ხალხთან გვაქვს საქმეო. ინფორმაციული და წარმოსახვითი ვაკუუმის შესავსებად, შეგვიძლია ვივარაუდოთ რომ ეს ადამიანები წვეტიანი ქუდებით, ნიღბებითა და შავი მოსასხამებით დაშარიშურობენ მსოფლიოს მასშტაბით და ინტრიგებს ხლართავენ. სხვა თუ არაფერი, მარიამ ლაშხმაც ხომ დაახლოებით ასეთი სურათი დახატა.
ომის პარტიის თემის აგორების პარალელურად, ხისტი ფორმები მიიღო საქართველოში აკრედიტებული ელჩების მიმართ დამოკიდებულებამ. „ქართულმა ოცნებამ” ცალკე საპარლამენტო დაჯგუფება შექმნა “ხალხის ძალის” სახით და დიპლომატიურ კორპუსს მიუქსია.
პარტის წევრები ევროკავშირის დიპლომატებს ეძველბიჭებოდნენ. ამერიკის მაშინდელი ელჩი კელი დეგნანი კი ლამის მარიტასავით ჩამოატარეს ქალაქში. მმართველი ძალის განშტოების მტკიცებით, დეგნანი შფოთს თესავდა ქვეყანაში.
ვითარება ნელ-ნელა გამწვავდა და ოცნებამ უკვე შუამავლების გარეშე შეუტია დასავლეთს. პირველად გამოჩნდა აგენტების კანონი, რომელსაც “ქართული ოცნების” თქმით, ომის პარტიის მიერ საქართველოში მოვლენილი აგენტურა უნდა გამოეაშკარავებინა.
კანონის გაწვევამ და დიპლომატიურ არენაზე ყარაულის შეცვლამ ვითარება განმუხტა. „ოცნებამ“ დიდი ზარზეიმით აღნიშნა საქართველოსთვის ევროკავშირის კანდიდატი წევრის სტატუსის მინიჭება.
მცირე რეცესიის შემდეგ, დაბრუნდა კანონიც, სახელმწიფო გადატრიალების ფობიაც და ომის პარტიის თეორიაც, თან უფრო გამწვავებული ფორმით. კლინიკა სრულად გაიშალა და უმაღლესი რანგის პოლიტიკოსები უკვე ყველა რანგში და ფორმატში საუბრობენ გლობალური ომის შეთქმულებაზე. უცხოელ სტუმრებთან შეხვედრისას ისინი თანამოსაუბრეების მიღმა მდგარ, მხოლოდ მათთვის ხილულ ომის აჩრდილისკენ იშვერენ ხელს.
არაფორმალურ საუბრებში, ზოგიერთი ევროპელი დიპლომატი ვარაუდობს, რომ ივანიშვილის რეალურად ამოძრავეებს სანქციებისა და რევოლუციების არამოტივირებული შიში. მათ შეხედულებას დამაჯერობლობას მატებს ივანიშვილის პიროვნული ექსცენტრულობაც. რას უნდა მოელოდე ადამიანისგან რომელიც ჯეიმს ბონდზე ფილმების ბოროტმოქმედისთვის შესაფერისს შუშის კოშკში ცხოვრობს, ჰყავს ეგზოტიკური ცხოველები და ასწლოვან ხეებს დაატარების ქვეყნის (და ახლა უკვე კონტინენტების) მასშტაბით?
თანაც ამ კაცმა სრულად გასხიპა ტოტები მავნე თავის გარემოცვაში და ერთი ადამიანი არ დაიტოვე გვერდით, ვინც მისი გადარწმუნებით შეიწუხებდა თავს. მორჩილი პოლიტიკოსები მხოლოდ კვერს უკრავენ ოლიგარქს, ამყარებენ მის შეხედულებებს და თავადაც ექცევიან ამ შეხედულებების ტვყეობაში.
ამერიკელმა ფსიქოლოგებმა გასული საუკუნის 70-იან წლებში პირველად დააფიქსირეს სიმართლის ილუზიის ეფექტი, ანუ ადამიანის მიდრეკილება ჭეშმარიტებაც მიიჩნიოს ინფორმაცია, რომელიც ხშირად მეორდება. შეიძლება ვიფიქროთ, რომ საქართველოს მთავრობამ ბოლოს თავად დაიჯერა მის მიერ გამოგონილი მოჩვენებები, ახლა წევს და ვერიკო ანჯაფარიძის კინოგმირივით გაიძახის მაჯლაჯუნები მესევიანო.
ამასობაში ილუზორულმა შიშებმა ნივთიერი სახე შიეძინა რეალურ სამყაროში – ივანიშვილსა და მთავრობის წევრებს უკვე რეალურად ემუქრებათ საერთაშორისო სანქციები.
შექმნილ ვითარებაზე განსხვავებული არზიც არსებობს. ზოგს მიაჩნია რომ გლობალური ომის პარტიის ამბავი სულაც არ არის ერთი ოლიგაქრის აღზნებული წარმოსახვის ნაყოფი. ამ მოსაზრების მიხედვით, ივანიშვილი და კომპანია თავს იგიჟიანებენ, სინამდვილებში კი სრულიად გააზრებულ პოლიტიკას ეწევიან. კრემლის დავალებით, მათ განზრახული აქვთ საქართველოს ევროკავშირში გაერთიანების პროცესის ტორპედირება და ქვეყნის დასავლეთისგან ჩამოშორება.
„ადამიანებს, ერთი შეხედვით, შეიძლება მოეჩვენოთ, რომ კობახიძეს სჭირდება სამედიცინო დახმარება…,თუმცა, რასაც კობახიძე აკეთებს, ძალიან სტრუქტურირებული, გამიზნული, კარგად მოფიქრებული, კრემლში დაწერილი დეზინფორმაციაა,“ განაცხადა „ლელოს“ დეპუტატმა ანა ნაცვლიშვილმა.
ამ ორი ვერსიიდან რომელთან გვაქვს საქმე მილიონდოლარიანი, უფრო სწორად ორმილიარდდოლარიანი კითხვაა, თუმცა ორივე შემთხვევაში შედეგი ერთნაირად სავალალოა საქართველოსთვის. ქვეყანა საერთაშორისო იზოლაციაში ექცევა და, თუ ქართულმა და საერთაშორისო საზოგადოებამ აქტიურად არ იმოქმედა, შეიძლება ახალი რკინის ფარდის არასწორ მხარეს დარჩეს.
