მოსაზრება: გახარიას და "ლელოს" გაერთიანებამ შეიძლება გადამწყვეტი როლი ითამაშოს ივანიშვილის ხელისუფლებიდან გაშვებაში

გახარიას და “ლელოს” გაერთიანება

ანალიტიკოსი დავით ზურაბიშვილი საქართველოს პრეზიდენტის ინიციატივას ეხმაურება, რომელმაც გიორგი გახარია და პარტია “ლელოს” ლიდერი, მამუკა ხაზარაძე მოლაპარაკებების საბოლოო ეტაპის გასამართად ორბელიანების სასახლეში მიიწვია.

დავით ზურაბიშვილის თქმით, ერთის მხრივ გახარიას პარტიის და მეორეს მხრივ ლელოს (თავისი მოკავშირეებით) გაერთიანება პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის ეგიდით, არის არსებულ სიტუაციაში არა უბრალოდ სწორი გადაწყვეტილება, “არამედ გადაწყვეტილება, რომელმაც თავისუფლად შეიძლება გადამწყვეტი როლი” ითამაშოს ბიძინა ივანიშვილის და ქართული ოცნების ხელისუფლებიდან გაშვებაში.

ეს განცხადება პრეზიდენტმა ორბელიანების სასახლეში გამართულ ბრიფინგზე გააკეთა. სალომე ზურაბიშვილი მიესალმა მამუკა ხაზარაძის მიერ გამოთქმულ მზადყოფნას და ასევე თქვა, რომ გაერთიანებაზე მზაობა გიორგი გახარიას მხრიდანაც არსებობს. პრეზიდენტმა გამართულ ბრიფინგზე აღნიშნა, რომ ის მზად არის მოლაპარაკების პროცესს ხელი შეუწყოს, როგორც ნეიტრალურმა მხარემ.

აღსანიშნავია, რომ “ფორმულას” ეთერში მამუკა ხაზარაძემ არ გამორიცხა ყოფილი პრემიერის გიორგი გახარიას პარტიასთან გაერთიანებაზე მსჯელობა.

დავით ზურაბიშვილი: “ერთის მხრივ გახარიას პარტიის და მეორეს მხრივ ლელოს (თავისი მოკავშირეებით) გაერთიანება პრეზიდენტ სალომე ზურაბიშვილის ეგიდით, არის არსებულ სიტუაციაში არა უბრალოდ სწორი გადაწყვეტილება, არამედ გადაწყვეტილება, რომელმაც თავისუფლად შეიძლება გადამწყვეტი როლი ითამაშოს ბიძინა ივანიშვილის და ქართული ოცნების ხელისუფლებიდან გაშვებაში.

ქვემოთ შევეცდები მოკლედ დავასაბუთო, თუ რატომ ვფიქრობ ასე. თუმცა მთლად მოკლედ თქმა ალბათ არ გამომივა თემის მნიშვნელობიდან გამომდინარე.

"ისტორიის, ქვეყნის, სახელმწიფოს და ხალხის წინააღმდეგ გადადგმული ნაბიჯი" – პოლიტიკოსები ბიძინა ივანიშვილის გამოსვლას აფასებენ

“ივანიშვილმა სცადა, ღირსება აეყარა ჩვენი ქვეყნისთვის”

კერძოდ, ამგვარი გაერთიანების შედეგად:

ა) მოხდება “არც ნაცი არც ქოცი” ამომრჩევლის კონსოლიდაცია და სინერგია. ცხადია, არსებობს გახარიას ამომრჩეველი, რომელსაც არ უნდა ლელო და ლელოს ამომრჩეველი, რომელსაც არ უნდა გახარია, მაგრამ გაცილებით მეტია ისეთი, ვინც ამ ტაქტიკურ ერთობას დადებითად უყურებს და თუ მანამდე არ აპირებდა არჩევნებზე წასვლას, ამ გაერთიანების ხმის მისაცემად აუცილებლად წავა. წავა არა იმიტომ, რომ თავისთავად აღფრთოვანებულია რომელიმე ლიდერით, არამედ უპირველეს ყოვლისა იმიტომ, რომ სალომე-ხაზარაძე-გახარიას ტრიუმვირატი იმთავითვე კრეფს ორნიშნა რეიტინგს და დიდი შანსია საერთოდ ლიდერი ოპოზიციური გაერთიანება აღმოჩნდეს.

ბ) ამგვარი ძლიერი გაერთიანება ფაქტობრივად ანგრევს სახელისუფლო პროპაგანდის ორ მთავარ თეზისს. ესენია “აბა ომი გინდათ?” და “აბა ნაცები გინდათ?”. პრინციპში ოპოზიციის ომის პარტიად წარმოჩენაც ეფუძნება იმ შიშს, რომ თუ ბიძინა არ იქნა, მოვა მიშა, გააღიზიანებს პუტინს და ის თავს დაგვესხმება. მიშა რომ ომის დამწყებია, ამის დაჯერება ქოც და მოქოცო ამომრჩეველს მარტივად შეუძლია, მაგრამ, გახარია დაიწყებს ომს ან ხაზარაძე იქნება ომის გამჩაღებელიო, ეს რამდენიც არ უნდა იძახოს ხელისუფლებამ მაინც არავინ დაიჯერებს, ისევე როგორც მათ ნაცობას. როდესაც არსებობს ნაცმოძრაობაზე არანაკლები რეიტინგის მქონე არანაცური პოლიტიკური ძალა, ამომრჩევლის დაშინება იმით, რომ ისევ მიშა და ნაცები მოვლენ, უკვე არაეფექტიანი ხდება და დიდწილად აღარ იმუშავებს.

გ) ის, რომ მთავარი ოპოზიციური ძალა შეიძლება იყოს არანაცური პარტიების გაერთიანება, არის თვისებრივად ახალი რეალობა ქართულ პოლიტიკაში. 2012 წლის შემდეგ არასდროს ყოფილა ასე. ვფიქრობ ეს გააჩენს ახალი ტიპის ოპოზიციურ ამომრჩეველსაც და შესაძლოა ხელისუფლების იმ მომხრეების ნაწილიც მოიზიდოს, რომელიც ოცნებას ხმას აძლევენ, როგორც ნაცების არცთუ სასურველ, მაგრამ ერთადერთ ალტერნატივას.

ყოველივე ზემოთქმულიდან გამომდინარე, მიმაჩნია, რომ ეს გაერთიანება, თუ იგი საბოლოოდ შედგა, იქნება ამ ხელისუფლების ყველაზე რეალური ალტერნატივა ბოლო თორმეტი წლის მანძილზე. გამომდინარე ამ არჩევნების მნიშვნელობიდან, როცა არჩევანი ფაქტობრივად არის ქართულ სახელმწიფოებრიობასა და რუსულ ორღობეს შორის, მსგავსი ალტერნატივის გაჩენას სასიცოცხლო და ეგზისტენციალური მნიშვნელობა აქვს.”