Ինքնաբուխ կամավորական շարժում Հայաստանում՝ աջակցություն ԼՂ-ից տեղահանվածներին
Կամավորների աջակցությունը ԼՂ-ից տեղահանվածներին
Լեռնային Ղարաբաղից տեղահանված հայերին Կոռնիձորում և Գորիսում առաջինը դիմավորել են կամավորականները։ Սեպտեմբերի 24-ից, երբ Ադրբեջանը բացեց Լաչինի միջանցքը, ընդամենը մեկ շաբաթվա ընթացքում երկիր մուտք գործեց 100 հազարից ավելի մարդ։ Եվ բազմաթիվ կամավորներ գիշեր-ցերեկ օգնել են, որ նրանք ստանան սնունդ, հագուստ, դեղորայք, զբաղվել են տեղահանված բնակչության ընդունման և հաշվառման աշխատանքներով։
Աշխատանքի և սոցիալական ապահովության նախարարության հայտարարությանն այն մասին, որ կամավորներ են անհրաժեշտ, հավաքագրման համար ստեղծված հատուկ կայքում անմիջապես արձագանքել է հազարից ավելի մարդ։
Հայաստանի կառավարությունը աջակցության ծրագրեր է մշակել իրենց տներն ու ողջ ունեցվածքը կորցրած արցախցիների համար։ Միևնույն ժամանակ, տարբեր հասարակական կազմակերպություններ, նախաձեռնող խմբեր և շարքային քաղաքացիներ միջոցներ և մարդասիրական օգնություն են հավաքագրում և բաշխում։ Երևանում և մարզերում այդ նպատակով հատուկ կետեր են ստեղծվել։
Այստեղ մարդկանց տրամադրում են պատրաստի սնունդ և մթերք, ինչպես նաև հագուստ, խոհանոցային պարագաներ, կահույք և գումար՝ ըստ նրանց կարիքների։
Կամավորները տեղեկություններ են հավաքագրում տեղահանվածների և նրանց կարիքների մասին, նաև մասնակցում են օգնության բաշխմանը: Նրանց շարքերում առաջին օրերից և մինչ օրս կարելի է հանդիպել ամենատարբեր տարիքի ու զբաղմունքի մարդկանց, այդ թվում ուսանողների և նույնիսկ դպրոցականների։
JAMnews-ի թղթակիցը զրուցել է ամենաերիտասարդ կամավորների հետ, որոնք աջակցում են փախստականներին։
- Արցախից տեղահանված երկու ընտանիքի պատմություն․ ծնողի կորուստ, երեխայի ծնունդ
- Բաքուն հաղթեց, հայերը լքում են ԼՂ. էլ ի՞նչ սպասել, հակամարտության կողմերի կարծիքները
- «ԼՂ-ը կարմիր գիծ չէր, բայց Հայաստանը կարող է լինել»․ ադրբեջանցի փորձագետ
- Արցախից տեղահանված երկու ընտանիքի պատմություն․ ծնողի կորուստ, երեխայի ծնունդ
«Մարդիկ զգում էին, որ կիսում ենք իրենց ցավը, որ իրենք մենակ չեն»
Կամավորականներից մեկը 15-ամյա Հեղինեն է։ Հայկական Կարմիր Խաչ ընկերության կամավորներից է։ Ծնունդով Գորիսից է, որը փախստականներին ընդունող առաջին քաղաքը դարձավ։ Ասում է՝ աշխատանքի ծավալն առաջին օրերին, երբ սկսեցին ժամանել արցախցիները, մեծ էր։ Շատ են հոգնել, բայց երբ տեսել են մարդկանց գոհ դեմքերը, նոր էներգիայով են լցվել։
«Դա ուրիշ զգացողություն է, երբ մարդկանց օգնում ես։ Հատկապես մարդկանց, որոնք կորցրել են ամեն ինչ։ Նրանց աչքերում այնքան անորոշություն կար։ Ճիշտ է, նրանք եկել էին Հայաստան, որն իրենց հայրենիքն է, բայց չգիտեին՝ ուր գնալ, ինչ անել։ Հոգնած էին, քաղցած էին։ Մարդիկ կային, որոնք հյուծված էին։ Այդ պահին, երբ նրանց օգնում էինք, սնունդ էինք առաջարկում, հագուստ, այնքան բան էր փոխում դա իրենց համար։ Զգում էին, որ մենք անտարբեր չենք, որ իրենց հետ ենք, որ կիսում ենք իրենց ցավը, որ իրենք մենակ չեն»,- պատմում է Հեղինեն կամավորության առաջին օրերի մասին։
Երիտասարդ կամավորականը հպարտ է, որ իր քաղաքն այդ օրհասական վիճակում ցուցաբերեց այդքան կարեկցանք ու գրկաբաց ընդունեց բոլոր արցախցիներին։
«Ամբողջ քաղաքն էր կամավորություն անում՝ մեծից փոքր»,- հավելում է Հեղինեն։
18-ամյա Միլլանան ևս Կարմիր Խաչի կամավորներից է։ Նա էլ մեկ շաբաթ շարունակ օգնել է մարդկանց հաշվառվել Գորիսի Թատրոնի շենքում։ Պատմում է, որ երբ հոգնածություն է զգացել, իրեն շատ օգնել են արցախցի երեխաների ժպիտները։
«Եղել են պահեր, երբ հուզվել եմ։ Նայում էի մարդկանց՝ մեկ-երկու պայուսակով եկել էին, մարդիկ կային, ովքեր հարազատներին էին կորցրել։ Չէին հասցրել անգամ հուղարկավորել նրանց։ Այդ ժամանակ ինձ երեխաներն էին օգնում, որ չընկճվեմ։ Այնքան էին ուրախանում, երբ իրենց կոնֆետ էինք տալիս, թխվածք։ Ամիսներ շարունակ շրջափակման մեջ գտնվելով՝ նրանք զրկված են եղել այդ համեղ հաճույքներից։ Ու երբ տեսնում էին այդ տոպրակները՝ մեջը կոնֆետներ, այնքան էին ուրախանում, որ իմ տրամադրությունն էլ էր փոխվում»,- պատմում է նա։
«Լավ գործը չի սիրում, երբ իր մասին բարձրաձայնում ես»
Կամավորներից ոչ բոլորն են համաձայնվում խոսել իրենց կատարած աշխատանքի մասին։ Գոռն ու Արայիկը կամավորություն են արել Փարաքարի հաշմառման կետում, 15 տարեկան են։ Գոռի խոսքով՝ իրենց կատարած աշխատանքն ամենաքիչն էր, որ կարող էին անել 9 ամիս շրջափակման մեջ ապրած ու հետո հայրենիք կորցրած մարդկանց համար։
«Լավ գործը չի սիրում, երբ իր մասին բարձրաձայնում ես։ Մենք արել ենք ու անում ենք այդ ամենը սրտանց։ Հատկապես այն օրերին, երբ մարդիկ Հայաստան էին գալիս, կամավոր էին բոլորը՝ Գորիսում, Վայքում, Փարաքարում, Երևանում, ամենուր։ Բոլորը ինքնակազմակերպվում էին՝ մեկը սնունդ էր բերում, մեկը մեքենա էր տրամադրում, որ մարդկանց տեղափոխենք, մեկը հագուստ էր տալիս»,- ասում է Արայիկը։
Հարցին, թե ինչն է ստիպում պատանիներին ու երիտասարդներին կամավորությամբ զբաղվել, 18-ամյա Աստղիկը պատասխանում է․
«Կամավորությունը գրավիչ է, քանի որ բոլորը բացահայտում են իրենց, նման իրավիճակներում հասկանում են իրենց ուժեղ ու թույլ կողմերը։ Նաև հայտնվում են նոր միջավայրում, նոր ընկերներ են ձեռք բերում։ Վստահ եմ, որ այս փորձությունից հետո բոլորը, այդ թվում ես, դարձանք ավելի ուժեղ, ավելի ամուր։ Գուցե այդ օրերին հոգնածության պատճառով ընկճվել ենք, մարդկանց այդ վիճակում տեսնելով մենք էլ հուզվել ենք, բայց հիմա, երբ հետ ենք նայում, հպարտանում ենք, որ հաղթահարել ենք այդ մարտահրավերը»։
Պատմում է, որ իր համար ամենից մեծ փորձությունն էր՝ բարկությանը բարկությամբ չպատասխանելը․
«Կային մարդիկ, որոնք հասկանալի պատճառներով փոքր-ինչ ավելի նյարդային էին, բարկացած։ Հոգնած եկել էին, օրինակ, չէին ուզում պատասխանել հարցերին, որ իրենց հաշվառենք։ Նեղվում էին, որ դա ժամանակ է խլում։ Ու շատ կարևոր էր իրենց նույն կերպ չպատասխանելը։ Մեր դերն այդտեղ այդ մարդկանց օգնելն էր, հանգստացնելը, ոչ թե վեճի մեջ մտնելը։ Կամավորները պատվով հաղթահերցին այս փորձությունը։ Կարծում եմ՝ արեցինք ամեն ինչ, որ իրենք զգան՝ տանն են»։
Հետևեք մեզ — Facebook | Youtube | Telegram
Կամավորների աջակցությունը ԼՂ-ից տեղահանվածներին
