Կարծիք. ռուսները լքեցին յուրայիններին
«Նովայա գազետա»-ի թողարկող խմբագիր Ալեքսեյ Պոլուխինն այն մասին, թե ինչպես Ռուսաստանը մերժեց համաճարակի ժամանակ արտասահմանում գտնվող հայրենակիցներին վերադառնալ հայրենիք
«Ռուսները չեն լքում յուրայիններին». սա էր այն բանաձևը, որի վրա կառուցվեց «Ղրիմի համաձայնությունը»: Հայրենիքը հիշում է ձեզ, որտեղ էլ որ լինեք: Եվ եթե ինչ-որ բան լինի, կուղարկի «քաղաքավարի մարդկանց»: Անհրաժեշտության դեպքում՝ նաև տանկեր:
Կամ գոնե քաղաքացիական խումբ, որը ձեզ կտանի արտասահմանից, երբ այնտեղ չափազանց վտանգավոր իրավիճակ ստղծվի:
Հիմա մենք բոլորս գտնվում ենք իրական, ոչ հորինված սպառնալիքի առաջ: Մենք դրսևորում ենք քաղաքացիական գիտակցություն՝ պահպանելով ինքնամեկուսացման ռեժիմը, համալրելով կամավորների շարքերը, հաշտվելով բիզնեսի և եկամտի աղբյուրների կորստի հետ: Բայց ի պատասխան ակնկալում ենք, որ պետությունը նույնպես ամեն ինչ կանի՝ մեզնից յուրաքանչյուրին փրկելու համար:
Բայց՝ ոչ: Ուրբաթ ուշ երեկոյան ՌԴ կառավարության օպերատիվ շտաբը հայտարարեց, որ արդեն կեսգիշերին մեր երկիրը խափանում է արտասահմանում մնացած հայրենակիցների արտահանման ծրագիրը: Խոսքը ամբողջ աշխարհում ցրված 30 հազար մարդու ճակատագրի մասին է՝ Նյու Յորքից մինչև Նյու Դելի: Նրանք բոլորը պետք է վերադառնային Ռուսաստան առաջիկա շաբաթվա ընթացքում: Ոչ, բյուջեի հաշվին չէ, իրենց հաշվին, հայրենիքից պահանջվում էր միայն չփակել օդային տարածքը: Բայց այն փակվեց:
- Ռուսաստանը համավարակի գագաթնակետին սպասելիս
- «Լվացեք ձեռքերը հեռուստացույցից հետո». ֆեյքեր, որոնք օգնում են մեռնել
- «Թաղեք մի փոսում, թող մեռնի». Չեչնիայի նախագահը կարանտինը խախտողներին հավասարեցրեց ահաբեկիչներին
Փոխվարչապետ Տատյանա Գոլիկովան և Ռոսպոտրեբնադզորի ղեկավար Աննա Պոպովան կարծում էին, որ անհրաժեշտ է ՌԴ սահմաններում գտնվող ռուսներին պաշտպանել այն ռուսներից, որոնք իրենց պարագծից դուրս են:
Իհարկե, սա արդյունավետ է համավարակի դեմ պայքարի առումով: Մենք այս ամենը հարյուր անգամ լսել ենք. չկա մարդ՝ չկա խնդիր: Կամ էլ 30 հազար մարդ: Այստեղ մենք 146 միլիոն ենք, ի՞նչ եք ուզում:
Մենք միամտորեն կարծում էինք, որ կառավարության և նրա աշխատակազմի խնդիրն է մարդկանց փրկելը: Բայց, փաստորեն, պաշտոնյաները պարզապես վախենում են, որ ժամանողները կփչացնեն իրենց թվերը:
Կորը կբարձրանա: Հաշվետվությունը կփլուզվի: Հիմա եթե մարդկանց տարհանեն ոչ թե խմբերով, այլ մաս-մաս, որոշ ժամանակ անց վիճակագրությունը կվատանա թեթևակի: Իսկ եթե նրանք մահանան, դա կլինի ոչ մեր ենթակայության տակ տարածքում:
Արդյունքում փլուզվեց պետությունը:
Քանի որ 30 հազար մարդիկ ունեն հարյուր հազարավոր հարազատներ ու ծանոթներ, գումարած միլիոնավոր մարդիկ, ովքեր այս ամենը կարդում են նորություններում և սոցցանցերում: Եվ նրանք միայն մի բան կասեն:
