ბაქოური სასტუმროები მეპატრონეების ინიციატივით კლიენტებს ქორწინების მოწმობებს სთხოვენ
ბევრი ბაქოური სასტუმრო ქალისა და მამაკაცის ერთ ნომერში შესახლებამდე ქორწინების მოწმობას ითხოვს. ეს წესი კერძო ინიციატივითაა დადგენილი და აზერბაიჯანის კანონმდებლობით არ არის განსაზღვრული. მფლობელების თქმით, მათ მიერ დადგენილი წესი განპირობებულია იმით, რომ ბაზარზე მათი სასტუმროები „ოჯახური დაწესებულებების“ იმიჯით პოზიციონირებენ. ჩვენ ბაქოური სასტუმროების მიმღები განყოფილების თანამშრომლებს გავესაუბრეთ იმისათვის, რათა გაგვერკვია, თუ როგორ მუშაობს ამ ინდუსტრიაში წესი, რომლის მიხედვითაც დაუქორწინებელი ადამიანების სექსი იკრძალება.
“მდიდარი ადამიანების სამყარო”
პირველ რიგში გავარკვიეთ, რომ მდიდრულ სასტუმროებში ამ ტიპის შეზღუდვები არ არსებობს. ასეთი დაწესებულებაში ერთი ნომრის ერთი ღამით ქირაობა 150-დან 400 დოლარამდე ღირს.
«ელიტურ სასტუმროებში „არაოჯახური“ წყვილების მიღება არ იკრძალება, იმიტომ რომ ასეთ ზომებს საკუთრივ ბრენდი კრძალავს. ასეთ შემთხვევაში ჩვენი სასტუმრო ქსელის კლიენტებს უფლება აქვთ, სასამართლოს მიმართონ და მერწმუნეთ, ასეთი საჩივრით აუცილებლად მოიგებენ პროცესს. ეს წესი ადგილობრივებზეც ვრცელდება, და უცხოელებზე. უბრალოდ, ზოგიერთ ელიტურ სასტუმროში სტუმრის პასპორტის სკანირების წესი არსებობს. სასტუმროების მესვეურები ასეთ ზომებს უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად იღებენ ხოლმე».
«თუკი მდიდრულ სასტუმროში ხარ გაჩერებული და ვიღაც გოგო გეწვია, ახალმოსულის პასპორტს სკანერში გაატარებენ და შენს ნომერთან მიაცილებენ. თუმცა, მანამდე დააზუსტებენ, ელოდები თუ არა ვინმეს. ხოლო იმ შემთხვევაში, თუკი ნომერში გოგონასთან ერთად მოხვედი, წესით, დამატებითი კითხვები საერთოდ არ უნდა დაგისვან».
ყველაფერი ტურისტებისათვის
შედარებით იაფი სასტუმროების (ყოფილი თანამშრომლები აცხადებენ, რომ ქორწინების მოწმობა მართლაც მტკიცედ და ცალსახად დადგენილი წესია, რომელსაც აუცილებლად იცავენ იმ შემთხვევაში, როდესაც სასტუმროს ნომერს წყვილზე აქირავებენ. თუმცა, ზოგჯერ ეს აკრძალვა უცხოელ ტურისტებზე არ ვრცელდება. ჩვენი რესპონდენტები ძალიან ხშირად ახსენებენ „არაბებს“ – ტურისტებს, რომლებიც არაბული ქვეყნებიდან ჩამოდიან. 2016 წელს აზერბაიჯანმა ამ სახელმწიფოების მოქალაქეებისთვის სავიზო რეჟიმი დააწესა.
“ადგილობრივებს არ ვუშვებდით და მე – მიმღები განყოფილების თანამშრომელს – დიდხანს მიწევდა იმის ახსნა, რომ ჩვენ უბრალოდ ხელმძღვანელობის მითითებებს ვასრულებდით. გოგონებთან ერთად მოსულ არაბებს ვუშვებდით. მენეჯერი თავიდან ვერ მიხვდა, რომ ამ გზით ზემოგების მიღება შეიძლება, მაგრამ მოგვიანებით ამ მეთოდის რენტაბელურობა გააცნობიერა. ზოგჯერ ძალიან ახალგაზრდა გოგონები მოდიოდნენ – მეტწილად ჩვენი ქვეყნის რეგიონებში ჩაწერილი მოქალაქეები».
«ადგილობრივებს არ ვუშვებდით, იმიტომ რომ ხელმძღვანელობას ჯარიმის ეშინოდა. გაითვალისწინეთ, რომ ჯარიმის მხოლოდ იმ მენეჯერებს ეშინიათ, რომლებსაც გავლენიანი მფარველი არ ჰყავთ. როგორც წესი, სასტუმროში შემოსული აზერბაიჯანელები ჩემს უარს არ აპროტესტებდნენ ხოლმე, მაგრამ ვინც ტელეფონით გვიკავშირდებოდა, უარის მიზეზის განმარტებას ითხოვდა. გვირეკავდნენ და გვეუბნებოდნენ, რომ არსებული კანონმდებლობის მიხედვით, აზერბაიჯანის მოქალაქეებს სასტუმროს ნომრის ქირაობა არ ეკრძალებათ».
თუმცა, დისკრიმინაცია მხოლოდ აზერბაიჯანის მოქალაქეებზე არ ვრცელდება – ტურისტებიც ხშირად ჩივიან, რომ იმ ახალგაზრდა წყვილებს, რომლებიც არდადეგებზე ბაქოში ჩამოდიან, საათობით უწევთ ქალაქში ხეტიალი და ისეთი სასტუმროს პოვნა, სადაც ქორწინების მოწმობას არ ითხოვენ.
მრავალსართულიანი კრიმინალური სქემა
სასტუმროს მიმღები განყოფილების თანამშრომლების ნაამბობიდან ირკვევა, რომ ბაქოში არსებული სასტუმროების კორპორატიული კულტურა მთლიანად პარადოქსებისგან შედგება.
ერთი მხრივ, სასტუმროების მესვეურები ცდილობენ, „ოჯახური დაწესებულების“ იმიჯი შეიქმნან და ამ მიზნით დემონსტრაციულად ემიჯნებიან დაუქორწინებელ ადამიანებს შორის სქესობრივი კავშირის დამყარების იდეს. და მათ ამას ვერავინ აუკრძალავს, იმიტომ რომ კერძო ბიზნესში მომსახურების გამყიდველს უფლება აქვს, ნებისმიერ კლიენტს უარი უთხრას მომსახურების გაწევაზე.
მეორე მხრივ კი ბევრ სასტუმროში ტურისტებს იმის უფლება ეძლევათ, რასაც აზერბაიჯანული მენტალიტეტისათვის ცალსახად „ტაბუ“ ადევს. მაგალითად, მათთან ნებისმიერი სქესის სექსმუშაკი შეიძლება მივიდეს. ერთ-ერთი რესპოდენტი იხსენებს ერთ არაჩვეულებრივ გოგონას, რომელმაც სასტუმროს მიმღებს საკუთარი მამაკაცური პასპორტი წარუდგინა და „ითხოვა, რომ ეს საიდუმლო მისი თანმხლები არაბისთვის“.
ბოლომდე გაურკვეველი რჩება, თუ რა მოტივით იჩენენ ასეთ „სიმკაცრეს“ აზერბაიჯანელი მოქალაქეების მიმართ, რადგანაც მენეჯერები აცხადებენ, რომ ნომრების მხოლოდ დაქორწინებულ წყვილებზე მიქირავების გადაწყვეტილება პოლიციის მიმართ შიშითაა განპირობებული. მათი თქმით, სასტუმროების მეპატრონეების ეშინიათ, რომ პოლიციელები პროსტიტუციისათვის ადგილის გადაცემის ფაქტის გამოვლენის საბაბით რეიდებს მოუწყობენ.
«პატარა სასტუმროებში ასეთი ინიციატივით თავად მეპატრონეები გამოდიან. ზოგიერთი მათგანი წყვილებს არ უშვებს, რადგანაც ეშინია, რომ „საროსკიპოს გამართვაში“ დასდებენ ბრალს და პოლიციელები რეიდს მოუწყობენ».
«მენეჯერი სასტუმროში შემოსული წყვილების რეგისტრაციის უფლებას არ გვაძლევდა, იმ შემთხვევაში, თუკი ისინი ქორწინების მოწმობას არ წარმოგვიდგენდნენ. მისი განმარტებით, არ იყო გამორიცხული, რომ ქორწინების საბუთის გარეშე დარეგისტრირების შემთხვევაში სამართალდამცავი ორგანოებს ადამიანებით ვაჭრობა დაებრალებინათ”.
ზოგჯერ შიში აბსურდში გადადის:
“ ამბობენ, რომ ზოგჯერ სასტუმროში ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეული წყვილი შემოდის, და შემდეგ ირკვევა, რომ ორივე სტუმარი ცრუმაგიერი პირია. გოგონა პოლიციას უკავშირდება და აცხადებს, რომ იგი გააუპატიურეს; სასტუმროს მეპატრონეს კი თანამონაწილეობაში სდებენ ბრალს”.
თუმცა, გაუგებარია, სად ქრება შანტაჟის შიში მაშინ, როდესაც საქმე „არაბებსა“ უკვე ნახსენებ „ზემოგებას“ ეხება. ერთ-ერთი რესპოდენტი ისეთ სასტუმროში მუშაობდა, რომელიც წყვილებს „მხოლოდ მოწმობით“ უშვებს ნომერში. აი, რას აცხადებს იგი:
“ერთ მეძავს ვიცნობდი, რომელსაც ზოგჯერ არაბებისთვის ვიძახებდი ხოლმე და მისგან წილს ვიღებდი – 20 მანათს [$10]. ამას გარდა, არაბებსაც 20 მანათს ვართმევდი – გამოძახების საფასურს”.
შიში
სასტუმროების მეპატრონეები, რომლებიც მათ დაწესებულებაში მოსული სექსმუშაკებისგან წილს იღებენ, პოლიციელების რეიდების ეშინიათ. სასტუმროების მეპატრონეები, რომლებიც პატიოსანი შრომით შოულობენ ფულს, შიშობენ, რომ ასეთი რეიდის შემთხვევაში ძალოვანების სადამსჯელო ღონისძიებები მათზეც გავრცელდება. ისინი ვარაუდობენ, რომ საკუთარი უდანაშაულობის დამტკიცება გაუჭირდებათ და ეშინიათ, რომ პოლიცია მათ წინააღდეგ შანტაჟის მეთოდს გამოიყენებს.
როგორც წესი, რეიდის დაწყებამდე სასტუმროში ცრუმაგიერი პირი ჩნდება და ნაკლებად სავარაუდოა, რომ ეს როლი უცხოელმა შეასრულოს, აქედან გამომდინარე, საშუალოსტატისტიკური სასტუმროს ხელმძღვანელი თავს იზღვევს და საბოლოოდ გამოდის, რომ აზერბაიჯანის მოქალაქეებს სასტუმროში სექსუალური კავშირის დამყარება ეკრძალებათ. ზოგჯერ ეს შეზღუდვა უცხოელებზეც ვრცელდება. როგორც ჩანს, სასტუმროების მეპატრონეებს მხოლოდ ამ გზით შეუძლიათ, საროსკიპოს
