ვილნიუსში მიმდინარე NATO-ს სამიტი საერთაშორისო ურთიერთობების ექსპერტმა, ზურაბ ბატიაშვილმა გამოცემა “ინტერპრესნიუსთან” შეაფასა. მის თქმით, საქართველო, რომელიც თავის დროზე, რეფორმებისა და დასავლეთთან დაახლოების საკითხში მედროშე იყო, ახლა ყველაზე ჩამორჩენილ ჯგუფშია – “არ ჩანს პერსპექტივაც, რა შეიძლება ისეთი მოხდეს, რასაც ამ მდგომარეობიდან გამოსვლა მოჰყვება”.
გამოცემა Frankfurter Allgemeine Zeitung-ის ცნობით, საქართველოს პრემიერმინისტრი ირაკლი ღარიბაშვილი ვილნიუსში NATO-ს სამიტზე არ მიიწვიეს, რადგან უკრაინაში ომის ერთ-ერთ მთავარ მიზეზად NATO-ს დასახელების შემდეგ ის, როგორც ალიანსმა თავად პრემიერს განუმარტა, “სასურველი სტუმარი არ იყო”.
საქართველოსა და NATO-ს შორის ურთიერთობების “სიმპტომს” უწოდებს გამოცემა იმ ფაქტს, რომ საქართველო ალიანსის სამიტზე პრემიერის სახით არაა წარმოდგენილი.
Frankfurter Allgemeine Zeitung-ის თქმით, ღარიბაშვილი სასურველი სტუმარი მას შემდეგ არაა, რაც ბრატისლავაში უსაფრთხოების კონფერენციაზე უკრაინაში ომის დაწყების “ერთ-ერთ მთავარ მიზეზად” NATO და მისი გაფართოება დაასახელა.
გამოცემის თქმით, ეს უკრაინაში ომის შესახებ რუსული ვერსიის მკაფიო გამეორება იყო.
ზურაბ ბატიაშვილი: “ვილნიუსის სამიტი თავისი არსით მართლაც ისტორიული ამბავია, იმიტომ რომ, უკრაინაზე კონცენტრირება მოხდა, ითქვა, რომ უკრაინას გაწევრიანებისთვის MAP-ი აღარ სჭირდება და ამავე დროს, თურქეთმა შვედეთს მწვანე შუქი აუნთო. ნატო გაფართოებას განაგრძობს აღმოსავლეთით და ესეც მნიშვნელოვანია საქართველოსთვის.
რაც შეეხება კომუნიკეში საქართველოსთან დაკავშირებით გაკეთებულ ჩანაწერს, იქ ნათლად ჩანს, რომ, სამწუხაროდ, საქართველოს არ აქვს პროგრესი და დიდწილად იმეორებს წინა წლების მსგავსი დოკუმენტების შინაარსს: „ნატო განაგრძობს საქართველოს თანადგომას და მხარდაჭერას ტერიტორიული მთლიანობის საკითხში“, “ რუსეთს მოუწოდებს, რომ გაიყვანოს ჯარები ოკუპირებული ტერიტორიებიდან“. ასევე, საინტერესოა ბოლოში გაკეთებული ჩანაწერი, სადაც ვკითხულობთ, „იმისთვის, რომ საქართველომ ნატო-სთან დაახლოების საკითხში პროგრესს მიაღწიოს, მას რეფორმების განხორციელება სჭირდება, განსაკუთრებით, ეს ეხება დემოკრატიის მიმართულებით არსებულ გამოწვევებს“.
რეალურად ნათქვამია ის, რომ საქართველომ უნდა შეასრულოს საშინაო დავალება და მხოლოდ ამის შემდეგ იქნება რეალური ნატო-ში გაწევრიანება. ეს რამდენად შესაძლებელია არსებული ხელისუფლების პირობებში, ცოტა ძნელი სათქმელია, იმიტომ, რომ არათუ რეფორმებს ატარებს, არსებულს, რაც არის, იმასაც ართმევს დემოკრატიულ ინსტიტუტებს. მაინცდამაინც პროგრესული ვერ არის ამ მიმართულებით საქართველოს ხელისუფლება.
ასევე, საქართველოსა და უკრაინის გზები გაყოფილია, მათ შორის გაიყო ევროკავშირთან დაახლოების პროცესში, ახლა ვხედავთ იმავეს ნატო-სთან მიმართებით. ეს, რა თქმა უნდა, ცუდია. როცა ჩვენ, თავის დროზე, რეფორმებისა და დასავლეთთან დაახლოების საკითხში მედროშეები ვიყავით, ახლა ყველაზე ჩამორჩენილ ჯგუფში ვართ.
სამწუხაროდ, ჯერჯერობით, არ ჩანს პერსპექტივა, თუ რა შეიძლება მოხდეს ისეთი, რასაც საქართველოს ამ მდგომარეობიდან გამოსვლა მოჰყვებოდა. ეს არის სამწუხარო რეალობა, რომელშიც ამ ხელისუფლებამ ქვეყანა ჩააყენა.
თუნდაც ის ფაქტი, რომ ვილნიუსში საქართველოს არა პრემიერი და პრეზიდენტი, არამედ საგარეო საქმეთა მინისტრი წარმოადგენდა, რომელიც მეთვალყურის ფუნქციას ასრულდება და მეტს არაფერს, ეს თავისთავად მეტყველებს იმაზე, თუ რა სურს საქართველოს ხელისუფლებას.“
11 ივლისს, NATO-მ ვილნიუსის სამიტის პირველი დღის დასრულების შემდეგ კომუნიკე გამოაქვეყნა, რომელშიც აღნიშნულია, რომ ალიანსი “ადასტურებს 2008 წლის ბუქარესტის სამიტზე მიღებულ გადაწყვეტილებას”, რომ საქართველო გახდება ალიანსის წევრი წევრობის სამოქმედო გეგმით, MAP-ით, რაც პროცესის განუყოფელი ნაწილია.
კომუნიკეში ასევე ვკითხულობთ:
● ევროატლანტიკური მისწრაფებების წინსვლისთვის საქართველომ უნდა მიაღწიოს პროგრესს რეფორმებში, მათ შორის საკვანძო დემოკრატიულ რეფორმებში და წლიური ეროვნული პროგრამა მაქსიმალურად გამოიყენოს.
● NATO მტკიცედ უჭერს მხარს საქართველოს უფლებას, განსაზღვროს საკუთარი მომავალი და საგარეო პოლიტიკური კურსი გარე ძალების ჩარევის გარეშე.
● NATO მხარს უჭერს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობისა და სუვერენიტეტისადმი საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებში.
● NATO მოუწოდებს რუსეთის ფედერაციას გაიყვანოს თავისი ჯარი, რომელიც საქართველოში თანხმობის გარეშე განათავსა.
● ასევე, ალიანსი მოუწოდებს რუსეთს, უკან გაიწვიოს საქართველოს რეგიონების, აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის აღიარება, შეწყვიტოს ამ რეგიონების მილიტარიზაცია და საზღვრის დაწესების, საქართველოსგან მათი იძულებით გამოყოფის მცდელობები.
