"შიშველი ხელებით ჯოჯოხეთში": ქალაქი კრემენჩუკი დაბომბვის შემდეგ
ქალაქი კრემენჩუკი დაბომბვის შემდეგ
27 ივნისს რუსული რაკეტა ფრონტის ხაზიდან მოშორებით უკრაინის ქალაქ კრემენჩუკში სავაჭრო ცენტრს დაეცა. ამ მასშტაბის ტრაგედია ქალაქს არასოდეს უნახავს. სულ მცირე 20 ადამიანი დაიღუპა და 59 დაშავდა – შუადღეს ცენტრში ასობით დამთვალიერებელი და მუშა იყო.
მაშველებმა ნანგრევების დემონტაჟი მომხდარის მეორე დღესაც განაგრძეს. სავაჭრო ცენტრში აფეთქების მომენტში მყოფთა ნათესავები კი ახლობლებს ეძებდნენ. უკრაინული გამოცემის, hromadske – ს რეპორტაჟი კრემენჩუკიდან.
ფოტო: ალექსეი ნიკულინი / hromadske
“სხეული ჩვენს ხელებში დაიშალა”
კრემენჩუკში გვიან ღამით, პირველ საათზე შევდივართ. რუსული რაკეტებით დაბომბილი სავაჭრო ცენტრის თავზე ჯერ ისევ კვამლია. ირგვლივ სახანძრო მანქანები და ჯართით დატვირთული სატვირთოები დადიან.
- საქართველო და სანქციები რუსეთის წინააღმდეგ – რატომ ასოცირდება ქვეყანა “შავ ხვრელთან”?
- რიგი ცხედრების ამოსაცნობად. ქალაქი ბუჩა რუსეთის ჯარის გასვლიდან ერთი თვის შემდეგ
- “ღმერთს ვთხოვე სწრაფად მოვმკვდარიყავი”. მარიუპოლელი გოგოს ისტორია
ამ ღამეს ნანგრევების დემონტაჟსა და მათ ქვეშ მოყოლილი ადამიანების ძებნას 400 მაშველი აგრძელებს. მათ მშვიდობიანი მოქალაქეები და სამხედროები ეხმარებიან.
მათ შორისაა ივანი – სამხედრო მოსამსახურე. ივანი სავაჭრო ცენტრში პირველი აფეთქებიდან 20 წუთში, ძმასთან ერთად მივიდა. თავდაპირველად ისინი პერიმეტრზე გაუშვეს, რომ ის ადამიანები შეეკავებინათ, რომლებიც საყვარელი ადამიანების გადარჩენის იმედით, პირდაპირ ცეცხლში შევარდნას ცდილობდნენ.
შემდეგ ძმები მაშველების დასახმარებლად, შენობაში შევიდნენ:
„იყვნენ ბიჭები, რომლებიც პირდაპირ მაისურებითა და ჩუსტებით შერბოდნენ შენობაში. ანუ, ადამიანები შიშველი ხელებით შევარდნენ ჯოჯოხეთში, რომ ნანგრევებიდან უცნობი ადამიანების გამოყვანაში დახმარებოდნენ. ჩვენ რომ შევედით ბევრი ადამიანის ცხედარი დავინახეთ, რომლებიც ფაქტობრივად უკვე გამოსასვლელში იყვნენ. აფთიაქის მახლობლად ბიჭებმა ქალის ცხედარი იპოვეს, მისი გამოსვენება ვცადეთ, მაგრამ სხეული ჩვენს ხელებში დაიშალა.
ბევრი გვამი იყო, მაგრამ არა ისეთ მდგომარეობაში, როგორების ნახვასაც ჩვენ ვართ მიჩვეული – კუბოებში, არა, ნაწილებად იყო დაშლილი, დანახშირებული. უბრალოდ ვხვდებოდით, რომ ესენი ადამიანები იყვნენ” , – ამბობს ივანი.
სავაჭრო ცენტრის მახლობლად მოხალისეებმა გარდაცვლილთა ხსოვნის ადგილი მოაწყვეს: დეკორატიული სანთლები და ყვავილები მიიტანეს. იქ გამუდმებით მიდის ხალხი – მხოლოდ იმისთვის, რომ ჩუმად დადგნენ, ან სანთელი აანთონ. ქალს ვხედავ, მუქი სათვალეებით, სახე ტირილისგან აქვს გაწითლებული. მაშველების მუშობას აკვირდება:
“ჩემი ძმისშვილის შესახებ ველოდები ინფორმაციას, – მეუბნება გაჭირვებით, – Comfy-ში მუშობდა, გუშინდელი დღის შემდეგ კავშირზე არ გამოსულა”.
რამდენიმე ფრაზას ვცვლით. ქალი მეუბნება, რომ ქალაქის ყველა საავადმყოფო მოიარა, მაგრამ მისი ძმისშვილი არსად არ არის. ოჯახმა დნმ-ის ტესტი ჩააბარა და ახლა რამე ინფორმაციას ელოდება ბიჭზე.
ოთხი პაციენტი რეანიმაციულ განყოფილებაში
აფეთქების შედეგად მიღებული დაზიანებებით ქალაქის საავადმყოფოს 59-მა პაციენტმა მიმართა. მათგან 25-ს ჰოსპიტალიზება დასჭირდა. ერთ-ერთი დაჭრილი, რომელიც საავადმყოფოში მიიყვანეს, ერთ საათში გარდაიცვალა.
„შესამჩნევი დაზიანებები არ აღენიშნებოდა, სავარაუდოდ, სისხლი დაკარგა. კიდევ ხუთი მძიმე პაციენტი გვყავდა, ერთი გადავიდა საშუალო სიმძიმის მდგომარეობაში, დანარჩენი ოთხი კი რეანიმაციულ განყოფილებაშია“, – ამბობს საავადმყოფოს დირექტორი.
ფოტო:ალექსეი ნიკულინი / hromadske
“ყველას გავანადგურებ. იარაღს თუ ვერ გამოვიყენებ, კბილებით დავღრღნი”
საავადმყოფოში ცრემლმორეულ ქალს ვხვდებით. ბორდიურს ეყრდნობა. ლუდმილა ქალიშვილს ეძებს, 22 წლის ტატიანას. ის მოლის ერთ-ერთ მაღაზიაში მუშაობდა.
„ახალი კაბა ჩაიცვა და სამსახურში წავიდა. ისე უნდოდა სიცოცხლე”, – ამბობს ქალი ტირილით.
ლუდმილა ამბობს, რომ ბოლოს მისი ქალიშვილი მეგობარმა ნახა, ასევე სავაჭრო ცენტრის თანამშრომელმა. როდესაც გოგოებმა განგაში გაიგეს, ტატიანამ საპირფარეშოში დამალვა შესთავაზა, მაგრამ გოგონამ უარი თქვა – თქვა, რომ გარეთ გავიდოდა და გამოსვლა მოახერხა.
უკვე 24 საათია, ლუდმილა მეუღლესთან და ტატიანას მეგობარ ბიჭთან ერთად საავადმყოფოებში ეძებს შვილს, მორგშიც კი წავიდნენ, მაგრამ ჯერჯერობით არანაირი ინფორმაცია არ აქვთ.
“იქნებ ჩვენი გოგო გადარჩეს. მაგრამ მის გამო, და ყველა სხვა ბავშვის გამო, თუ ფეხზე წამოდგომა შევძელი, ყველას გავანადგურებ, იარაღს თუ ვერ გამოვიყენებ, კბილებით დავღრღნი”, – ამბობს ლუდმილას ქმარი.
ქალი კი ამატებს: „დაე, მათმა დედებმა (რუსებმა – რედ.) იგრძნონ ის, რასაც მე ახლა ვგრძნობ“.
ქალაქი კრემენჩუკი დაბომბვის შემდეგ
