როდესმე ყველაფერი პირველად ხდება

მადლენ შამლიანი 49 წლისაა. პროფესიით პედიატრია. იგი ივლისში მეუღლესთან და ორ ვაჟთან ერთად ალეპოდან სომხეთში ჩამოვიდა. ამბობს, რომ ვერც კი წარმოიდგენდა, ოდესმე ახალი წლის ერევანში აღნიშვნას თუ შეძლებდა. დიდხნს  ოცნებობდა, რომ ახალ წელს სირის გარეთ შეხვედროდა და წელს ასეც გამოვიდა.

ომის გამო, მადლენმა და მისმა მეუღლემ ალეპოს სომხურ კვარტალში სახლი და საკუთარი კლინიკა დაკარგეს. სომხეთში ოპტიმისტური განწყობით ჩამოვიდნენ,თუმცა აფრთხილებდნენ,რომ სამშობლოში ბინის ქირაობა ძვირი დაუჯდებოდათ, სამსახურის შოვნა გაუჭირდებოდათ და ხელფასებიც დაბალი ექნებოდათ.

ჩამოვიდნენ და დარწმუნდნენ, რომ სომხეთში ცხოვრება მართლაც  არ არის ადვილი.

მადლენის მეუღლეც ექიმია. ცოლ-ქმარმა ჯანდაცვის სამინისტროში ითხოვა სამუშაო. მათ რეგიონში წასვლა შესთავაზეს,იმ მიზეზით,რომ დედაქალაქში სამუშაო ადგილები არ არის; თანაც არწმუნებდნენ,რომ ერევნის გარეთ ბინის ქირაობა უფრო იაფი დაუჯდებოდათ და ფული საოჯახის ხარჯებისთვისაც დარჩებოდათ. წყვილი ამ შეთავაზებას დათანხმდა, მაგრამ სამინისტროდან დღემდე არაფერი ისმის.

მათ დამოუკიდებლად დაიწყეს სამუშაოს ძებნა და სამედიცინო ცენტრ „წმინდა ღვთისმშობელში“ დასაქმდნენ. მადლენი ამბობს, რომ ყველაზე მეტად ბინის საკითხი აღელვებს. „ქირის ფულს დიდი შრომის ფასად მოვიპოვებთ და მარტივად გავცემთ“.

გარდა ამისა, მადლენი თავისი უფროსი ვაჟის  გამოც წუხს. არამი დამამთავრებელ, მეთორმეტე კლასშია. დედის თქმით, მოზარდი ახალ გარემოს ვერ ეგუება,თავს უცხოდ გრძნობს და სკოლაში სიარული არ უნდა. საბედნიეროდ, უმცროსი ვაჟი აიკი უკვე მოერგო ახალ ცხოვრებას და თანაკლასელებს დაუმეგობრდა. ბავშვებიც პირველად შეხვდნენ ახალ წელს სირიის გარეთ.

ალეპოში ახალ წელს ქმრის ხუთი ძმიდან ერთ-ერთის ოჯახში აღნიშნავდნენ ხოლმე. ყოველ წელს რომელიმე მათგანთან იკრიბებოდნენ. საახალწლო რიტუალი ასეთი იყო: საღამოს სუფრას შლიდნენ, შუაღამისას კი თოვლის პაპა მოდიოდა, საჩუქრებს არიგებდა. შემდეგ შუქს აქრობდნენ და „მამაო ჩვენოს“ კითხულობდნენ, სანთლებს ანთებდნენ, ერთმანეთს ულოცავდნენ და მხიარულობდნენ.

აქ კი პატარა, მაგრამ ლამაზი ნაძვის ხე იყიდეს და ნაქირავები ბინა გირლანდებითა და ზანზალაკებით მორთეს. ‘შევეცადეთ, ბინისთვის სადღესასწაულო იერი მიგვეცა, თავი  უფრო მხიარულად რომ გვეგრძნო. ჩვენთან ითვლება, რომ ახალი წლის მწვანე ხესთან ერთად აღნიშვნა სიკეთის მომტანია. ამბობენ, წარმატება მოაქვსო. ამ წარმატების იმედით მოვრთეთ ჩვენი ნაძვის ხეც’.

დღესასწაულამდე აქაურებს საახალწლო ტრადიციების შესახებ ჰკითხეს და ძალიან გაოცდნენ, რომ თურმე სუფრა მთელი კვირის განმავლობაში გაშლილი უნდა იყოს  და სტუმრების მისაღებად ყოველთვის მზად უნდა იყო. ახალ წელს სომხეთში ადამიანები ერთმანეთთან სტუმრად დადიან და თან საჩუქრად ღვინო და შოკოლადის კანფეტების შეკვრა მიაქვთ ხოლმე. მადლენი სიცილით ამბობს, რომ უკვე იცის, სტუმრად რაც უნდა წაიღოს.

‘ამდენი წლის შემდეგ ახალ წელს სირიაში რომ არ შევხვდი,ამას ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა აქვს; თან სადმე სხვაგან კი არა, სამშობლოში აღვნიშნე. ალეპოში ბავშვებს ვეუბნებოდით, რომ თოვლის პაპა არარატის დათოვლილი ფერდობიდან ციგით ეშვება. ახლა კი არარატის შორიახლოს ვცხოვრობთ და ყოველდღე ვხედავთ’,_ თქვა მადლენმა.

ღმერთს სთხოვს, რომ სომხეთშიც და სირიაშიც სიმშვიდე იყოს. ამბობს, რომ ადამიანი, რომელმაც ომი ნახა, სხვას ვერაფერს ინატრებს. იმედი აქვს, რომ 2016 კეთილი წელი იქნება, ერევანში საცხოვრებელი პირობები გაუმჯობესდება და რეპატრიანტებს სხვა ქვეყანაში წასვლა არ მოუწევთ.

‘სხვა ქვეყანაში წასვლაზე არც გვიფიქრია. სირიიდან ჩამოვედით და აქ დარჩენას ვაპირებთ. თუ ჩემს ქვეყანაში მდგომარეობა გაუმჯობესდება, შეიძლება სირიაში დავბრუნდე, მაგრამ სხვებივით სომხეთიდან კანადაში, შვედეთში, ან გერმანიაში გადასახლება არ გვინდა’, _ ამბობს მადლენი.