პუტინის დუმილი: რატომ მოგზაურობს ის კავკასიაში და რატომ უგულებელყოფს უკრაინის შეიარაღებული ძალების კურსკის რეგიონში შეჭრას?
რატომ უგულებელყოფს პუტინი უკრაინის შეიარაღებული ძალების კურსკის რეგიონში შეჭრას?
ავტორი ალექსანდრ ჟელენინი, ორიგინალური პუბლიკაცია Republic-ის ვებგვერდზე
კურსკში სამხედრო ვითარება სულ უფრო სამარცხვინო ხდება პუტინისთვის. უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდლის, ოლექსანდრე სირსკის მიერ გამოცხადებული უახლესი მონაცემებით, კურსკის რეგიონში უკრაინელი სამხედროების კონტროლის ქვეშ უკვე 1263 კმ² და 93 დასახლებაა.
გერმანული გამოცემის, “ბილდის“ სამხედრო დამკვირვებლის, იულინ რეპკეს თქმით, “უკრაინის შეიარაღებულმა ძალებმა აიღეს სოფლები სნაგოსტი და აპანასოვკა და მათ 5 კმ დარჩათ მდინარე სეიმამდე, ე.წ. ქვაბის დახურვამდე. ამასთან, უკრაინის მონაცემებით, “ქვაბში” 2-დან 3 ათასამდე რუსი ჯარისკაცი რჩება.
პუტინის წარუმატებლობა ასევე ამცირებს მის გავლენიან აპოლოგეტებს, როგორიცაა ჩეჩნეთის მმართველი რამზან კადიროვი, რომელიც, როგორც ყველას ახსოვს, კურსკის გათავისუფლებას “სამ დღეში“ დაგვპირდა.
ახლა ის მორცხვად დუმს და ცდილობს საზოგადოების ყურადღება გადაიტანოს ამ დამცირებიდან ტყუილებისკენ იმის შესახებ, რომ ილონ მასკმა მას ელექტორმობილი Tesla Cybertruck აჩუქა. ამ ფანტაზიით კადიროვიც ტყლაპოში ჩავარდა: მასკმა გადაჭრით თქვა, რომ ჩეჩნეთის ლიდერისთვის არაფერი უჩუქებია.
რუსეთის ხელმძღვანელობის მხრიდან დუმილი გრძელდება, უკრაინის შეიარაღებული ძალები კი კურსკის რეგიონში თავდაჯერებულად მიიწევენ წინ.
რა შეუძლია მას ახლა რეალურად? სამხედრო ბლოგერებიდან ზოგი მას საყოველთაო მობილიზაციისკენ მოუწოდებს. მაგრამ რა იქნება ამის შემდეგ?
მილიონობით ჯარისკაცი უნდა იყოს არა მხოლოდ ჩაცმული და მაძღარი, არამედ უნდა იყოს სათანადოდ გაწვრთნილი და აღჭურვილი. და ეს არის ზუსტად ის, სადაც რუსეთს უკვე აქვს დიდი პრობლემები.
1.
საბჭოთა იარაღის რეზერვები არ არის შეუზღუდავი, ახალი იარაღის წარმოება კი არ ხდება ისეთივე ტემპით, როგორი ტემპითაც ის უკრაინის ფრონტზე ნადგურდება.
2.
თუ რუსეთში რამდენიმე მილიონ ადამიანს ომში წაიყვანენ, ვინღა იმუშავებს და აწარმოებს თუნდაც ამ იარაღს, რომელიც უკვე დეფიციტურია? რუსეთის ფედერაციაში, გასული 2023 წლის ბოლოს, თითქმის 5 მილიონი მუშახელის დეფიციტი იყო.
3.
ბირთვული დარტყმები არა მხოლოდ ნატოს რომელიმე წევრი ქვეყნის, არამედ უკრაინის წინააღმდეგაც კი უკვე გამორიცხულია. მოსკოვს ძალიან მკაფიოდ აუხსნეს, რა მოხდებოდა ასეთ შემთხვევაში: ნატო მაშინვე ჩაერთვებოდა უკრაინის ომში მთელი თავისი ძალებით და ეს ყველაფერი რუსეთის არმიისთვის შესაბამისი შედეგებით დასრულდებოდა. და რაც მთავარია: პირადად პუტინი ამ შემთხვევაში გახდება ლეგიტიმური სამიზნე მაღალი სიზუსტის ამერიკული რაკეტებისთვის.
4.
კიდევ რა შეიძლება გააკეთოს პუტინმა ახლა? დაარტყას “გადაწყვეტილების მიმღებ ცენტრებს” – კრემლმა ეს სცადა, თუმცა კიევმა მათი ყველა უპილოტო საფრენი აპარატი და რაკეტა ჩამოაგდო.
ადრე უკრაინის საჰაერო თავდაცვის ყველაზე დიდ პრობლემას ბალისტიკური თავდაცვა წარმოადგენდა, ახლა კი ესეც წესრიგში მოდის. შესაძლოა ბალისტიკური რაკეტების ჩამოყრა უკრაინული F-16-ების ნამუშევარია.
ყველა ამ მოვლენასთან ერთად ბოლო დღეებში შეიმჩნევა პუტინის ბუნდოვანი დიპლომატიური მოძრაობები
ის ბაქოში ღამის “ოფიციალური ვიზიტით“ ჩავიდა, რაც კიდევ უფრო უცნაურია ასეთ უჩვეულო პირობებში. საკითხავია – რატომ? პროსამთავრობო მედიის ცნობით, პუტინმა იქ რუსული გაზის მიწოდება აზერბაიჯანის პრეზიდენტ ილჰამ ალიევთან განიხილა.
ჩნდება კითხვა: არის თუ არა პრეზიდენტის ეს ქმედება ზუსტად ის, რაც უნდა გააკეთოს სახელმწიფოს მეთაურმა, როდესაც მტრის ჯარები თავდაჯერებულად მიიწევენ წინ მის ქვეყანაში?
არანაკლებ საინტერესოა შემდეგი დიპლომატიური ამბები, რომელიც მედიაში გამოჩნდა.
ამერიკული სააგენტო Bloomberg იტყობინება, რომ ინდოეთის პრემიერმინისტრმა ნარენდრა მოდიმ 23 აგვისტოს კიევში ვიზიტის დროს შესაძლოა პუტინის მესიჯი გადასცეს უკრაინის პრეზიდენტ ვოლოდიმირ ზელენსკის.
ბოლოს როდის მიმართა პუტინმა პირადად ზელენსკის, თუნდაც საერთაშორისო შუამავლების დახმარებით? ეს არ მომხდარა უკრაინაში რუსეთის ფართომასშტაბიანი შეჭრის წინ, რომ აღარაფერი ვთქვათ ომის ბოლო ორწელიწადნახევრის განმავლობაში.
პუტინისთვის კიდევ ერთი უცნაური და გასაკვირი რამ მოხდა 20 აგვისტოს.
ბესლანის ტრაგედიიდან 20 წლის შემდეგ პირველად, იქ ჩავიდა და 2004 წლის 1 სექტემბრის ტერაქტის 333 მსხვერპლის მემორიალის წინ დაიჩოქა.
რას ნიშნავს ეს? იმ სიტუაციაში, როდესაც მისი მომავალი გაურკვეველია, მან გადაწყვიტა მოინანიოს თავისი ერთ-ერთი ყველაზე საშინელი დანაშაული?
და კიდევ ერთი საინტერესო ინფორმაცია გაჟღერდა უკრაინული მხრიდან.
UNIAN, Politico-ზე მითითებით, 20 აგვისტოს წერდა, რომ კიევი გეგმავს გამოიყენოს მოსკოვთან მოლაპარაკების ფორმატი, რომელიც წარმატებით იქნა გამოცდილი მარცვლეულის გარიგების დადებისას.
გამოცემა იხსენებს, რომ უკრაინასა და რუსეთს შორის მოლაპარაკებები მაშინ არა უშუალოდ, არამედ შუამავლის – თურქეთის მეშვეობით მიმდინარეობდა.
აღსანიშნავია, რომ იგივე მესიჯი Politico-ს იმავე დღეს ყოველგვარი კომენტარის გარეშე გადასცა სამთავრობო გაზეთმა როსიისკაია გაზეტამ.
საინტერესო ვიდეო გადაიღო კადიროვის “ახმატის” მეთაურმა აფტი ალაუდინოვმა.
იმ დღეს, როდესაც უკრაინის შეიარაღებული ძალები შეიჭრნენ კურსკში, მან თვითკმაყოფილმა ურჩია რუსებს, არ ინერვიულოთ და პოპკორნი მოიმარაგეთო.
ის ირწმუნება, რომ ომი ორ-სამ თვეში დასრულდება არა მხოლოდ კურსკის რეგიონში, არამედ ჩრდილოეთ სამხედრო ოლქის მთელ ტერიტორიაზე.
აქ შემიძლია დავეთანხმო მას: არაერთხელ დამიწერია, რომ რუსეთი ვერ გაუძლებს სამწლიან ომს.
