მშვიდობის ოაზისი "მეორე ფრონტის" ნაცვლად. მოსაზრება აფხაზეთიდან
საქართველო აფხაზეთში „მეორე ფრონტს“ არ გახსნის
JAMnews-ის რედაქტორი აფხაზეთში, ინალ ხაშიგი საუბრობს საქართველოს ხელისუფლების განცხადებებზე, რომ თბილისი არ აპირებს საომარი მოქმედებების დაწყებას აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში და ამით უკრაინაში ომის „მეორე ფრონტის“ გახსნას. იგი ასევე განიხილავს თანამშრომლობის შესაძლებლობებს, რომლებიც რეგიონში კრიზისის დროს იხსნება.
ახლა, როცა უკრაინის კრიზისის კონტექსტში, პოლიტიკოსები გულმოდგინედ ეჯიბრებიან, “ვინ დაასხამს ცეცხლზე ნავთს”, საქართველოს პრემიერ-მინისტრი ირაკლი ღარიბაშვილი “თეთრი ყვავივით” გამოიყურება.
რუსეთის ზიზღით „მეორე ფრონტის“ გახსნა და ამით „აფხაზეთისა“ და „სამხრეთ ოსეთის“ პრობლემის ერთხელ და სამუდამოდ გადაწყვეტის იდეა, როგორც ამას აღელვებული მასები ითხოვენ, რა თქმა უნდა, საკმაოდ „თანამედროვედ“ ჩანს, მაგრამ, სინამდვილეში, ეს აბსოლუტურად უპასუხისმგებლოა.
ღარიბაშვილი, ამ მხრივ, რა იარლიყებიც არ უნდა მიაწებონ მას, აბსოლუტურად ადეკვატურია. სწორედ ეს, „მეორე ფრონტის“ პროექტი, განხორციელების შემთხვევაში, საქართველოს შეიძლება დაუჯდეს არა მხოლოდ “მეორე მარიუპოლი”, როგორც საქართველოს პრემიერ-მინისტრი უწოდებს ამას, არამედ უფრო მეტი – თავად სახელმწიფოებრიობა.
რა ძალებიც არ უნდა დადგეს მის უკან და როგორც არ უნდა დაუჭირონ მხარი, საქართველო ახალ სამხედრო ავანტიურას ვერ გადაურჩება. მესამე მხარის ძალები ისევ დარჩებიან, მაგრამ საქართველომ, როგორც სუვერენულმა სახელმწიფომ, შესაძლოა არსებობა შეწყვიტოს.
იგივე ეხება აფხაზეთსაც.
ამ ბრძოლის დიდმა მოთამაშეებმა, რუსეთმა და კოლექტიურმა დასავლეთმა, უფრო გონივრული იქნება, დენთი მშრალად შეინახონ ფხვნილის კოლბაში. მეტიც, უმჯობესია ამ პერიოდში საერთოდ დაივიწყონ მისი არსებობა.
ანუ, უფრო მიზანშეწონილია მთელი დაგროვილი უარყოფითი ენერგია შემოქმედებით ნაკადში გაუშვან. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ვერ გადავრჩებით.
ასე რომ, საქართველოსა, და არამხოლოდ მისი, არამედ მთელი სამხრეთ კავკასიის რეგიონის გადარჩენის რეცეპტი მსოფლიოსთვის, ამ რთულ პერიოდში, „მეორე ფრონტის“ გახსნაში კი არ არის, არამედ მშვიდობის ოაზისისა და რეგიონის განვითარების სტაბილურობის შექმნაში.
გასაგებია, რომ ვერც ახლო და ვერც შორეულ მომავალში, ტერიტორიების სტატუსის საკითხში, თბილისი სოხუმთან და ცხინვალთან საერთო ენას ვერ იპოვის. მაგრამ, სხვა სფეროებში თანამშრომლობა სავსებით შესაძლებელია.
მეტიც, ამ გლობალური კრიზისში, სატრანსპორტო დერეფნების განბლოკვის, ახალი ლოჯისტიკური ცენტრების შექმნისა და ყველა სახის ეკონომიკური და ჰუმანიტარული თანამშრომლობის იდეები, საკმაოდ პერსპექტიულ ანტიკრიზისულ ზომებს ჰგავს.
და ამ მხრივ, გლობალური მსოფლიო კრიზისი უკრაინის ირგვლივ, არამხოლოდ პრობლემებისა და გამოწვევების დიდი თაიგულია, არამედ შესაძლებლობების მცირე ფანჯარაც. ყოველ შემთხვევაში, საქართველოსა და აფხაზეთისთვის არის შანსი, რომ მათი დაკონსერვებული კონფლიქტი სხვა, უფრო შემოქმედებით სიბრტყეში გადაიტანონ.
და ეს უნდა გამოვიყენოთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, როცა ირგვლივ ყველაფერი ცეცხლშია, ყოველთვის გამოჩნდებიან „მეორე ფრონტის“ გახსნის მსურველები.
სტატია მომზადებულია სოხუმის რედაქციის მიერ და პროექტის პირობების თანახმად, დაბეჭდილია უცვლელად. ტექსტში გამოყენებული ტერმინები და ტოპონიმები, ასევე მოსაზრებები და იდეები, გამოხატავს სტატიის ავტორის პირად პოზიციას და ყოველთვის არ ემთხვევა JAMnews-ის და მისი ცალკეული თანამშრომლების მოსაზრებებსა და პოზიციას. JAMnews-ი იტოვებს უფლებას წაშალოს პუბლიკაციის ქვეშ დატოვებული კომენტარები, რომლებიც შეფასდება, როგორც შეურაცხმყოფელი, მუქარის შემცველი, ძალადობის წამქეზებელი და ასევე ეთიკურად მიუღებელი სხვა მიზეზების გამო
