მოსაზრება: შეტევა “დემოკრატიის შუქურაზე”
ძალადობამ LGBT-პრაიდის მოწინააღმდეგეთა მხრიდან ქართულ საზოგადოებაში საშიში განხეთქილება აჩვენა
5 ივლისის მოვლენებმა – პროტესტმა პრაიდის ჩატარების წინააღმდეგ და ჟურნალისტების მიმართ მასობრივმა ძალადობამ, კიდევ ერთხელ აჩვენა, თუ რამდენად დიდია განსხვავება ქართული საზოგადოების სხვადასხვა ჯგუფის მსოფლმხედველობაში, განსაკუთრებით ახალგაზრდებს შორის. ასევე ის, რომ ჯგუფები, რომლებიც LGBT უფლებებს, ლიბერალიზმს და ცხოვრების დასავლურ წესს ეწინააღმდეგებიან, სულ უფრო ორგანიზებული და საშიში ხდება.
5 ივლისს რადიკალურმა, ძირითადად ახალგაზრდულმა ჯგუფებმა, რომლებსაც სასულიერო პირები და კონსერვატიული, ძირითადად პრორუსული ორგანიზაციების წარმომადგენლები უძღვებოდნენ, თბილისის ცენტრში ნამდვილი დარბევა მოაწყეს.
- დაუსრულებელი მცდელობა: საქართველო ევროპაში საკუთარი ალაგის ძიებაში
- მოსაზრება: ვის ელაპარაკება ოპოზიცია
- მოსაზრება: რატომ არ გამოდიან ქართველები ქუჩაში?
არშემდგარი პრაიდის მონაწილეების ნაცვლად მოძალადეებმა სცმეს 50 – ზე მეტი ჟურნალისტი, რამდენიმე გამვლელი, რომლებიც “არასწორად” გამოიყურებოდნენ. მათ პოლონელი ტურისტიც კი დაჭრეს, რომელიც, საბედნიეროდ, გადარჩა. როგორც კულმინაცია, მათ ჩამოუშვეს და გაანადგურეს ევროკავშირის დროშა პარლამენტის შენობის წინ.
როგორ გახდა ეს შესაძლებელი ევროკავშირის ასოცირებულ პარტნიორ ქვეყანაში, რომელიც ცდილობს გახდეს ევროკავშირისა და ნატოს წევრი და ერთ დროს “დემოკრატიის შუქურადაც” კი იყო აღიარებული ამ რთულ პოსტსაბჭოთა რეგიონში?
უფრო მეტიც, იმ პირობებში, როდესაც გამოკითხვების თანახმად, ქვეყნის მოსახლეობის 70-80% მხარს უჭერს ნატო-სა და ევროკავშირში ინტეგრაციას?
2018 წელს, თბილისში “ბასიანის” გარშემო ახალგაზრდული პროტესტის ფონზე, დავწერე იმაზე, თუ როგორ აჩვენა ამ მოვლენებმა იმ უფსკრული, რომელიც საქართველოში ერთი და იგივე თაობის წარმომადგენლებს შორის წარმოიქმნა.
მაშინ პარლამენტის წინ ღამის კლუბების მოყვარული ახალგაზრდები შეიკრიბნენ, რომლებიც ძალოვნების მიერ კლუბებში მოწყობილმა რეიდებმა და ძალის გამოყენებამ აღაშფოთა.
თუმცა მათი პროტესტი წინააღმდეგ ასობით ახალგაზრდა გამოვიდა, რომლებიც პარლამენტის წინ შეკრებილი დემონსტრანტების დარბევით იმუქრებოდნენ. რატომ? იმიტომ, რომ ისინი “ჭეშმარიტი ქართველებივით” არ გამოიყურებოდნენ და არ იქცეოდნენ. რითია ცუდი მიზეზი აგრესიისთვის?
სწორედ მაშინ გამოჩნდა, თუ რამდენად განსხვავებული მსოფლმხედველობა და საქართველოს მომავლის განსხვავებული ვერსიები შეეჯახა ერთმანეთს ახალგაზრდების ამ ორი ჯგუფის სახით.
ვისაც ბავშვობიდან გაუმართლა, მიიღეს ნორმალური განათლება, ნახეს სხვა ქვეყნები, მოხვდნენ პროგრესულ წრეში – ისინი თანამედროვე შემდგარ ადამიანებად გაიზარდნენ, რომლებიც განვითარებული ქვეყნებიდან თანატოლებს არაფრით ჩამოუვარდებიან.
ასევე, მათ მიიღეს თანამედროვე დემოკრატიულ ქვეყანაში ცხოვრების უნარ-ჩვევები, მათ შორის – ტოლერანტობა უმცირესობების მიმართ და მათი უფლებების პატივისცემა.
ბავშვები, რომლებმაც ნორმალური განათლება ვერ მიიღეს, რომლებიც ერთ მშობელთან ან უმშობლებლოდ გაიზარდნენ (საქართველოში ბევრი ოჯახი ასე ცხოვრობს – მშობლები საზღვარგარეთ მუშაობენ, ბავშვები კი საქართველოში რჩებიან), რომლებსაც ზედმეტად კონსერვატიულმა სასულიერო პირებმა გარესამყაროს შესახებ არასწორი წარმოდგენა ჩაუნერგეს – შედეგად ასეთ ზომბებად იზრდებიან, რომლებიც ქუჩაში დარბიან, რათა ნებისმიერ განსხვავებულ ადამიანს გაუსწორდნენ.
დიახ, 5 ივლისს შავრაზმელები აშკარად ორგანიზებულები იყვნენ – მათ კოორდინაციას უწევდნენ ადამიანები რაციებით ხელში, შესამჩნევი იყო, რომ ზოგიერთი მათგანი დედაქალაქში რაიონებიდან ორგანიზებულად ჩამოიყვანეს.
თუმცა უმეტესობა მათგანს აშკარად სჯეროდა, რომ თავისი ქმედებით იცავს სამშობლოს რაღაც საშინელებისგან. კერძოდ – იმ გარყვნილებიდან, რასაც ევროპა და შეერთებული შტატები საქართველოს თავს ახვევენ და რაც საფრთხეს უქმნის ქართულ იდენტობას.
ასეთი სიძულვილი უცებ და ცარიელ ადგილზე არ ჩნდება. “ბასიანის პროტესტიდან” სამი წელი გავიდა და მას შემდეგ ეს ჯგუფები, რომლებსაც ულტრამემარჯვენეებსა და ნაციონალისტებს უწოდებენ, თუმცა მათი იდეოლოგიური კუთვნილება საკმაოდ საკამათოა, უფრო ორგანიზებული და სახიფათო გახდა.
“ქართული ოცნება” ხელისუფლებაში 2012 წელს მოვიდა. მას შემდეგ საქართველოში რუსულ პროპაგანდას, ორგანიზაციებს, რომლებიც პირდაპირ ან ირიბად ატარებენ აგრესორი ქვეყნის ინტერესებს, საქართველოში ფაქტობრივად მწვანე შუქი აენთოთ.
მას შემდეგ, სახელმწიფო უშიშროების სამსახური არა მეზობელი სახელმწიფოს გავლენის აგენტების გამოვლენით, არამედ ძირითადად პოლიტიკური ოპოზიციის თვალთვალითა და დევნით არის დაკავებული.
გავლენიანი სასულიერო პირების ძლიერი მხარდაჭერითა და ფორმალურად პროდასავლური მთავრობის წაყრუებით ქვეყანაში წლების განმავლობაში აქტიურად მოქმედებენ ანტიდასავლური, ანტილიბერალური და ღიად პრორუსული ძალები.
მათ შორის ისინი აქტიურად მუშაობენ ახალგაზრდულ აუდიტორიაზე – ვებგვერდების, სოციალური ქსელების, ვიდეობლოგების მეშვეობით და ა.შ. რაც მთავარია – ამ კატეგორიის ახალგაზრდებისთვის გასაგებ ენაზე.
ეს ყველაფერი ვერ ხვდებოდა “მეინსტრიმულ” მედიაში, ამიტომ საზოგადოების პროდასავლური ნაწილი ამ პროპაგანდას უბრალოდ ვერ ხედავდა და ვერ ამჩნევდა. პროდასავლურ საზოგადოებას უბრალოდ გამორჩა საშიში, კარგად ორგანიზებული და მოტივირებული მტრის გამოჩენა. ეს ბარბაროსთა უეცარი შემოჭრასავოთ მოულოდნელი აღმოჩნდა.
ქართველი ახალგაზრდობა კი ორ სხვადასხვა სამყაროდ დაყოფილი აღმოჩნდა, რომლებიც ერთმანეთთან შეხებაში თითქმის არ შედიან. ზოგი კლუბებში დადის, ზოგი ეკლესიაში. სოციალური ქსელები ყველას აძლევს საშუალებას საკუთარ საინფორმაციო „ბაბლში“ ჩაიკეტოს. მეგობრები, ნაცნობები, კოლეგები სასწავლებელში თუ სამსახურში ძირითადად ერთი და იგივე მსოფლმხედველობის მატარებლები არიან.
5 ივლისს ამ ორი განსხვავებული სამყაროს შეჯახებამ ტრაგედია გამოიწვია. და ნაკლებად სავარაუდოა, ეს შეჯახება ბოლო იყოს.
