რას ნიშნავს გადაიტანო კორონავირუსი? გვიყვებიან ისინი, ვინც დაინფიცირდა და უკვე გამოჯანმრთელდა

სომხეთში, უკვე 2 000-ზე მეტი ინფიცირებულია და მრუდი მაღლა სვლას აგრძელებს. ქვეყანაში, კორონავირუსის გავრცელების მეორე ტალღაზე საუბრობენ. მაგრამ კომენდატურა ეტაპობრივად ამსუბუქებს ადრე დაწესებულ შეზღუდვებს. როგორც ჩანს, ხელისუფლებას სხვა გამოსავალი არ აქვს – ეკონომიკა შეიძლება ჩამოიშალოს.

ახლა უკვე ნათელია, რომ კორონავირუსი – სერიოზული დაავადებაა და დიდი ხნით მოვიდა. როგორც ვიცხოვროთ ახლა? შევეგუოთ ახალ პირობებს და არ შევიმჩნიოთ დაავადება? ასეთი საშიშია კორონავირუსი? რას ნიშნავს გადაიტანო დაავადება?

აკოფ გრიგორიანი და მისი მეუღლე ასმიკი, რომლებმაც წარმატებით დაამარცხეს ვირუსი, JAMnews-ს პირადი გამოცდილების შესახებ უყვებიან.

სად შეიძლება დაინფიცირდე?

წყვილი ჰყვება, რომ კორონავირუსით შეიძლება დაინფიცირდე ნებისმიერ ადგილას, სადაც ხალხმრავლობაა და იქაც კი, სადაც ბევრი ადამიანი არ არის. მაგალითად, საკუთარ სახლში. სწორედ ასე მოხდა აკოფისა და ასმიკის შემთხვევაში.

სომხეთში, კორონავირუსის გავრცელების პირველ ეტაპზე – მარტში, აპრილში – დაავადება რამდენიმე განშტოებად მიმდინარეობდა. ანუ ზუსტად იყო ცნობილი ინფიცირების წყარო. ერთ-ერთი განშტოება იყო მსუბუქი გადამამუშავებელი საწარმო, სადაც უცხოელი ინსტრუქტორი ჩავიდა – კორონავირუსით ინფიცირებული იტალიის მოქალაქე. ის სიცხის დამწევებს სვამდა, სანამ მივლინებაში იმყოფებოდა და წასვლამდე ათობით თანამშრომელი დააინფიცირა. ერთ-ერთი ასეთი აღმოჩნდა ასმიკის დედა.

„როგორც კი ცნობილი გახდა, რომ დაავადებამ ფაბრიკაში შეაღწია, იმავე დღეს ჩაუტარეს ტესტირება ასმიკის დედას. პასუხი დადებითი აღმოჩნდა. იმ დროისთვის, უკვე ჩვენც გვქონდა ტემპერატურა და მივხვდით, რომ, დიდი ალბათობით, დავინფიცირდით“, – ჰყვება აკოფი.

საბოლოოდ, ახალგაზრდების ტესტმაც დადებითი პასუხი აჩვენა.

რას გრძნობენ ინფიცირებულები?

აკოფი და ასმიკი ამბობენ, რომ შეიძლება კორონავირუსით დაინფიცირდე და ამის შესახებ ვერც გაიგო. ისინი, თვითონ, პირველ ეტაპზე ვერაფერს გრძნობდნენ, მაგრამ მაინც სახლში, თვითიზოლაცია მოიწყვეს. პირველი სიმპტომი ტემპერატურის მომატება იყო.

„მაშინვე სასწრაფო დახმარება გამოვიძახეთ. დედა საავადმყოფოში წაიყვანეს. რამდენიმე დღის შემდეგ, ჩვენი მდგომარეობაც გაუარესდა. თავიდან, ტემპერატურის მსუბუქი მატება გვქონდა, თერმომეტრის გარეშე, შეიძლება, ვერც შეგვემჩნია“, – იხსენებს ასმიკი.

წყვილმა გადაწყვიტა, რომ პანიკაში არ ჩავარდნილიყვნენ და სიტუაციისთვის იუმორით შეეხედათ. რა უცნაურიც უნდა იყოს, მსოფლიო ამბებზე დაკვირვება დაეხმარათ.

„ვაკვირდებოდით სტატისტიკას და ვიცოდით, რომ ახალგაზრდებს, ძირითადად, პრობლემები არ აქვთ და თუკი ადამიანს ქრონიკული დაავადება არ სჭირს, გართულება არ იქნება. ამიტომაც, დიდად არ გვეშინოდა“, – ამბობს ასმიკი.

თუმცა, ცოლ-ქმარი მნიშვნელოვან მისიად მიიჩნევდა იმის გარკვევას, თუ ვისთვის შეიძლებოდა გადაედოთ დაავადება:

„დავუკავშირდით ყველას, ვისთანაც კონტაქტი გვქონდა. გამოგვართვეს იმ ადამიანების მონაცემები, ვისთანაც ურთიერთობა გვაქვს. ზოგიერთს, ტესტირებაც ჩაუტარეს. მაგრამ არც ერთს არ ჰქონდა დადებითი პასუხი. ჩვენი ყველა ნაცნობი მუდმივად ტემპერატურას იზომავდა“.

რა მოხდა შემდეგ?

„პირველი სამი დღე სახლში ვიყავით. ჩვენთან ყოველდღე მოდიოდა რაიონის ექიმი და ტემპერატურას გვიზომავდა. ის მატულობდა და გადაწყვიტეს, საავადმყოფოში გადავეყვანეთ“, – აგრძელებს ასმიკი.

ტემპერატურის გარდა, წყვილს სტკიოდა თავი და ტანში ამტვრევდა. ვირუსის თავისებურება იმაშია, რომ ტკივილი მუდმივი არ არის და ერთმანეთს ენაცვლება. ასმიკი ჰყვება:

„ჰოსპიტალიზაციის შემდეგ, სამი დღის განმავლობაში, ძალიან ძლიერი თავის ტკივილი მქონდა. ტემპერატურა 38.5 გრადუსამდე ადიოდა. ეს ჩემთვის ყველაზე მძიმე პერიოდი იყო. ამის შემდეგ, შედარებით უკეთ ვგრძნობდი თავს. აკოფს ძირითადად თავი და კუნთები სტკიოდა, ასევე, თვალები. მომდევნო კვირაში, სუნთქვის პრობლემები დამეწყო.

თითქოს ჰაერი არ მყოფნიდა, მინდოდა ღრმად ჩამესუნთქა. და გარკვეული პერიოდი, ეს შეგრძნება გამოჯანმრთელების შემდეგაც არ მტოვებდა“.

ის მივიდა დასკვნამდე, რომ ვირუსი ადამიანს სწორედ სუსტ წერტილებში ურტყამს.

როგორ მიდის იზოლაცია?

წყვილის მკურნალობის პროცესი სამი კვირა გაგრძელდა. ისინი ერევნის ინფექციურ საავადმყოფოში მოათავსეს, რომელიც კორონავირუსით ინფიცირებული პაციენტების ჰოსპიტალიზაციის მთავარი ცენტრი გახდა.

აკოფი და ასმიკი პირობებით კმაყოფილი დარჩნენ, თუმცა აღიარებენ, რომ რთული იყო სამი კვირის განმავლობაში ტყვეობაში დარჩენა.

მიუხედავად იმისა, რომ წყვილის შემთხვევაში, დაავადება შედარებით მსუბუქი ფორმით მიმდინარეობდა, ისინი გვირჩევენ სერიოზულად მოვეკიდოთ კორონავირუსს და გვახსოვდეს, რომ ეს ჩვეულებრივი გრიპი არ არის.

„ახლა, როდესაც სახლიდან გავდივარ, ვამჩნევ, რომ კარანტინის მიუხედავად, ქუჩებში ბევრი ხალხია. მაღაზიებში არ იცავენ სოციალურ დისტანციას. ცხოვრება გრძელდება და იქმნება შთაბეჭდილება, თითქოს არაფერი მომხდარა. ბევრს, შეიძლება არ სჯერა, რომ ვირუსი მართლა არსებობს. მაგრამ მინდა გითხრათ, რომ ის არსებობს და ძალიან საშიშია. დაე, ხალხი უფრო ფრთხილად და ყურადღებით იყოს“, – ამბობს ასმიკი.

აკოფი კი დასძენს: „თუკი ადამიანი საკუთარ თავზე არ ფიქრობს, სხვებზე მაინც იფიქროს, რომელთათვისაც ამ ვირუსს, შესაძლოა, მძიმე შედეგები მოჰყვეს“.