კორონავირუსი ირანში: ერთ-ერთი ყველაზე დიდი აფეთქება მსოფლიოში და ხელისუფლების ტყუილი
ექიმების გმირობა და თავგანწირვა საკმარისი არ არის. დარტყმის ქვეშ არიან ირანის მეზობლებიც, მათ შორის, სამხრეთ კავკასიის ქვეყნები
ძირითადი წყარო – BBC
ირანი, მსოფლიოში კორონავირუსის ერთ-ერთ ყველაზე დიდ აფეთქების პირისპირ აღმოჩნდა. 27 მარტის დილის მონაცემებით, აქ ვირუსით 2 234 ადამიანი გარდაიცვალა, ინფიცირებულია თითქმის 30 ათასი.
მაგრამ მართალია ოფიციალური სტატისტიკა?
ირანში, ადამიანები შიშობენ, რომ ხელისუფლება ვირუსის გავრცელების რეალურ მასშტაბს მალავს და სიტუაცია Covid-19-თან დაკავშირებით, შესაძლოა, სწრაფად გაუარესდეს.
- სიკვდილი, სკამების დემონტაჟი და ხანდაზმულების იძულებითი დეზინფექცია – კორონავირუსი თურქეთში
- კორონავირუსი კავკასიაში: განახლებადი
- ძმათა სასაფლაოები ირანში კორონავირუსით გარდაცვლილთათვის – თანამგზავრიდან გადაღებული სურათები
ექიმები ირანის ყველაზე დაზარალებული სამი პროვინციიდან – გილანიდან, გოლესთანიდან და მაზანდარანიდან – BBC-ის მოუყვნენ, რომ მათ კორონავირუსის ტესტები საერთოდ არ აქვთ, მედიკამენტების რეზერვი კი შეზღუდულია (მათ შორის, საბაზო).
არასაკმარისია ჟანგბადის ბალონები, ნიღბები, დამცავი ხელთათმანები და ხალათები.
ექიმებს დროებითი საველე ჰოსპიტლების აღჭურვა უწევთ.
ერთ-ერთმა რეანიმატოლოგმა განაცხადა, რომ მათ ქალაქში შეყვანილი პაციენტების მისაღებად საწოლები ფეხბურთის მოედანზე აქვთ განთავსებული.
საკუთარ გამოცდილებაზე დაყრდნობით ექიმები ასკვნიან, რომ ოფიციალური სტატისტიკა შემცირებულია.
გოლესთანის პროვინციის ექიმმა დათვალა, რომ საშუალოდ მათთან დღეში, დაახლოებით, 300 პაციენტი შეჰყავთ.
მისი შეფასებით, ამ პაციენტებიდან 60-70 პროცენტი კორონავირუსით არის ინფიცირებული, მაგრამ მათთვის ადგილები არ ჰყოფნით და სტაციონარში მხოლოდ კრიტიკულ მდგომარეობაში მყოფებს იტოვებენ.
ოფიციალურ სტატისტიკაში კი მხოლოდ მათ ითვალისწინებენ, ვისაც აფორმებენ და საავადმყოფოებში აწვენენ.
ამ ექიმის თქმით, უკანასკნელი ორი კვირის განმავლობაში, მათთან, საშუალოდ, დღეში ხუთი ადამიანი იღუპება. ხშირად პაციენტები ისე კვდებოდნენ, რომ მათთვის Covid-19-ზე ანალიზის ჩატარებას ვერ ასწრებდნენ.
ექიმები რისკის ჯგუფში
მოჰამადი კორონავირუსის აფეთქების პირველივე დღეებიდან მუშაობს და თავისი პაციენტების სიცოცხლის გადარჩენას ცდილობს. ის ირანის ჩრდილოეთით მდებარე გილანის პროვინციის საავადმყოფოს ექიმია.
მას უკვე 14 დღეა საკუთარი ოჯახი არ უნახავს. მოჰამედმა რამდენიმე მეგობარი და კოლეგა დაკარგა, მათ შორის, ყოფილი მენტორი, სამედიცინო უნივერსიტეტის პროფესორი, რომელიც ცოტა ხნის წინ, კორონავირუსით გარდაიცვალა.
„ასეთი რამ ხდება არა მარტო ჩვენს საავადმყოფოში. კორონავირუსის აფეთქებამ მთელი ჩვენი ჯანდაცვის სისტემის პარალიზება მოახდინა. თანამშრომლების მორალური სული ძალიან დაბალია. ჩვენი ოჯახები ძალიან შეშფოთებულები არიან, უზარმაზარი ზეწოლის ქვეშ ვართ“, – ამბობს მოჰამედი.
მოჰამედი – ნამდვილი სახელი არ არის, ის შეცვლილია, რადგან ირანში ხელისუფლების კრიტიკამ, შესაძლოა ადამიანის დაპატიმრება გამოიწვიოს.
ხელისუფლება მტრის ძებნით არის დაკავებული
19 თებერვალს, ვირუსის შესახებ გაკეთებულ პირველ ოფიციალურ განცხადებაში, ხელისუფლება მოქალაქეებს ურჩევდა, არ ენერვიულათ, ირანის უზენაესმა სულიერმა ლიდერმა, ალიათოლა ალი ხამენეიმ კი ირანის „მტრები“ საფრთხის მასშტაბის გაზვიადებაში დაადანაშაულა.
ერთი კვირის შემდეგ, როდესაც ინფიცირებულთა და გარდაცვლილთა რაოდენობა მკვეთრად გაიზარდა, პრეზიდენტმა როუჰანმა „მტრების შეთქმულების“ შესახებ განაცხადა, რომლის მიზანიც ირანელების დაშინება და ქვეყანაში ცხოვრების შეჩერება იყო.
პრეზიდენტმა ირანელებს მოუწოდა, გაეგრძელებინათ ყოველდღიური ცხოვრება და ევლოთ სამსახურში.
უკვე მარტის შუაში, ხელისუფლების მიერ კონტროლირებადმა არხებმა განაცხადეს, რომ კორონავირუსი, შესაძლოა, აშშ-ის მიერ შექმნილი „ბიოლოგიური იარაღი“ იყოს, ხამენეიმ კი ტვიტერის საკუთარ გვერდზე, „ბიოლოგიური შეტევის“ შესახებ დაწერა.
ირანში ინფიცირებულთა რიცხვის მკვეთრი ზრდა მას შემდეგ მოხდა, რაც ეპიდემიის აფეთქების დროს, ხელისუფლებამ უარი არ თქვა საპარლამენტო არჩევნების ჩატარებაზე.
ირანი და მეზობლები
COVID-19 ირანის 31 პროვინციაში სულ რაღაც 16 დღეში გავრცელდა.
16-მა სახელმწიფომ განაცხადა, რომ მათთან ვირუსით ინფიცირების პირველი შემთხვევა ირანიდან შევიდა. ეს არის სამხრეთ კავკასიის სამივე სახელმწიფო – საქართველო, სომხეთი და აზერბაიჯანი. ასევე, ერაყი, ავღანეთი, ბაჰრეინი, ქუვეითი, ომანი, ლიბანი, არაბეთის გაერთიანებული საამიროები, კანადა, პაკისტანი, ესტონეთი, ახალი ზელანდია, ბელარუსი და ყატარი.
განსაკუთრებით საგანგაშო მდგომარეობა ავღანეთშია, საიდანაც ირანში უკანასკნელი ათწლეულების განმავლობაში ასობით ათასი ადამიანი გადავიდა. ახლა ისინი სახლში ბრუნდებიან იმ დროს, როდესაც დაავადების პოტენციური მატარებლები არიან.
