ინალ ხაშიგის კომენტარი აფხაზეთიდან: ასლან ბჟანიას ვიზიტი მინსკში
ასლან ბჟანიას ვიზიტი მინსკში
ალექსანდრ ლუკაშენკომ მინსკში ასლან ბჟანიასთან შეხვედრის შემდეგ ბელარუსულ-აფხაზურ ურთიერთობებში ახალი თამასა აწია. რუსეთისა და ბელარუსის საკავშირო სახელმწიფოს პროექტში ახალი წევრების ჩართვა ჯერჯერობით არ იქნება, მიუხედავად იმისა, რომ მოსკოვში ამის დიდი იმედი ჰქონდათ.
მთელი გასული კვირა რუსი ექსპერტები აქტიურად წინასწარმეტყველებდნენ ახალი ეტაპის დაწყებას საკავშირო სახელმწიფო პროექტზე. თუმცა ბელარუსის, აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის პრეზიდენტების მოსკოვში ერთდროულმა ვიზიტმა აჩვენა, რომ რუსეთის დედაქალაქში სამი პრეზიდენტის ჩასვლით ასეთი სინქრონიზაცია ჯერ არ არის და მათი ვიზიტიც უბრალოდ დამთხვევა არ არის. არამედ, ეს არის აშკარა ნიშანი იმისა, რომ აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი შეუერთდებიან საკავშირო რეპუბლიკებს.
- რატომ ჩავიდა ლუკაშენკო სოხუმში? ინალ ხაშიგის კომენტარი
- მოსაზრება: ასლან ბჟანიას სურს გახდეს “აფხაზი პუტინი”
თუმცა, როდესაც დადგა X საათი, ანუ ის დღე, როდესაც პრეზიდენტმა ვლადიმირ პუტინმა თავისი მესიჯები გაჟღერა, ყველაფერი თავის ადგილზე დადგა – რუსეთის პრეზიდენტს თავის გამოსვლაში არაფერი უთქვამს საკავშირო სახელმწიფოს ახალ კონფიგურაციაზე. მეტიც, ამ პროექტის ჰიპოთეტური მონაწილეები – კერძოდ, ბელორუსის და აფხაზეთის ლიდერები – აღარ იყვნენ მოსკოვში. მათ თითქოს დაადასტურეს, რომ ეს ყველაფერი უსაგნო ლაპარაკი იყო და მეტი არაფერი.
ასლან ბჟანია იმ დღეს მინსკში იმყოფებოდა ალექსანდრ ლუკაშენკოსთან. ასე ვთქვათ, ლუკაშენკოს “ვალი დაუბრუნა” – შარშან ხომ ბელარუსის ლიდერი, მოულოდნელად ეწვია აფხაზეთს, ახლა კი ასლან ბჟანიას მოუწია ჩასვლა.
“რატომ არ უნდა ვესტუმროთ ერთმანეთს? ამიტომ ვუსვამ ჩემს თავს ამ კითხვას, უბრალოდ ვერ ვხვდები, რატომ არის საჭირო ამის საფუძველზე ურთიერთობების გამწვავება. პირიქით, ჩვენი ურთიერთობები უნდა იყოს ერთიანი. ჩვენ არ ვართ გიგანტური სახელმწიფოები, რომ გავყოთ რამდენიმე ქვეყანა და ხალხი. ამ რთულ პერიოდში უფრო ახლოს უნდა ვიყოთ ერთმანეთთან. თბილისი, სოხუმი და მინსკი, ყველა როგორმე უნდა დარჩეს ერთად, იბრძოლონ ერთმანეთისთვის. ამასთან დაკავშირებით, განვიხილავ თქვენს ვიზიტს ბელარუსში და კიდევ ერთხელ მადლობას გიხდით, რომ შეასრულეთ დაპირება და მოხვედით ჩვენთან“. – განაცხადა ლუკაშენკომ.
ალექსანდრ ლუკაშენკომ ამ მოკლე გამოსვლით როგორც ჩანს, არა ასლან ბჟანიას, არამედ რეალურად რეალურად სრულიად სხვა მოთამაშეებს მიმართა და კიდევ ერთხელ დაადასტურა პოსტსაბჭოთა სივრცეში ყველაზე მოქნილი დიპლომატის რეპუტაცია.
თბილისმა და ამავდროულად კოლექტიურმა დასავლეთმა დაარწმუნა ლუკაშენკო, რომ აფხაზეთის პრეზიდენტის ჩასვლა არ ნიშნავს აფხაზეთის სახელმწიფოებრიობის შემდგომ აღიარებას – ეს მხოლოდ თავაზიანობის საპასუხო ჟესტია.
მოსკოვი, „თბილისი-სოხუმი-მინსკის“ ერთმანეთის მიერთებასთან დაკავშირებით აზრიანი ფრაზით დამშვიდდა. მაგალითად, თუ მართავთ კრემლს, რატომ შემოიფარგლება კავშირის გაფართოების პერსპექტივები პატარა აფხაზეთით? თუ ცოტას იშრომებ, საქართველოს მოტყუებაც შეგიძლია.
შეხევდრაზე რამდენიმე სიტყვა მიეძღვნა პატიმრობაში მყოფს მიხეილ სააკაშვილსაც კიდევ ერთხელ ითქვა: მაგალითად ის, რომ “შეიძლება იმ ადამიანის წამება, რომელიც ქვეყნის პრეზიდენტი იყო.
ერთი წლის წინ ასლან ბჟანია ბედნიერი იქნებოდა, თუ მინსკი აფხაზეთის სახელმწიფოებრიობას აღიარებდა. მაგრამ ახლა, როდესაც “სპეციალური სამხედრო ოპერაცია” გაუთავებელი ომის მასშტაბებამდე გადაიწია, DPR და LPR გახდა რუსეთის ნაწილი და საკავშირო სახელმწიფო პროექტი აღიქმება, როგორც ერთგვარი შუალედური ეტაპი რეკონსტრუქციისკენ. ან იქნებ სსრკ-2, მაგრამ არ უნდა ვიჩქაროთ.
