მოსაზრება: გადატრიალების იდეის დისკრედიტაცია მოხდა, მაგრამ პროტესტის - არა
იაგო კაჭკაჭიშვილის მოსაზრება
4 ოქტომბერს რევოლუციური გადატრიალების იდეის დისკრედიტაცია ნამდვილად მოხდა, მაგრამ პროტესტის დისკრედიტაცია არ მომხდარა – ამის შესახებ იაგო კაჭკაჭიშვილმა 4 ოქტომბრის მოვლენების შეფასებისას განაცხადა.
მისივე თქმით, 4 ოქტომბერმა აჩვენა, რომ რეალური არც ძალადობის მანიფესტაცია და ხელისუფლების ძალადობრივი ცვლილებები არ არის და არც – არჩევნებში “ქართული ოცნების“ გამარჯვება. კაჭკაჭიშვილის განმარტებით, ჭეშმარიტება არის იქ, სადაც ამომრჩეველთა უმრავლესობა დგას და ცვლილებებს მშვიდობიანი პროტესტით ითხოვს.
კაჭკაჭიშვილმა ასევე ხაზგასმით აღნიშნა, რომ ქართული საზოგადოების მეინსტრიმული პოზიცია არის სწორედ ეს და ყველას ამის გათვალისწინება მოუწევს.
მრავალათასიანი ანტისახელისუფლებო საპროტესტო აქცია, რომელიც რუსთაველის გამზირზე 4 ოქტომბერს არჩევნების პარალელურად შეიკრიბა, პრეზიდენტის სასახლის შტურმის მცდელობით და პოლიციის ჩარევით დასრულდა.
დაკავებულია ათამდე ადამიანი, მათ შორის პოლიტიკური ლიდერები.
არიან დაშავებულები. არჩევნებში, კი რომლებსაც ოპოზიციის და საზოგადოების დიდმა ნაწილმა ბოიკოტი გამოუცხადა, მმართველმა პარტიამ დამაჯერებელი გამარჯვება მოიპოვა.
იაგო კაჭკაჭიშვილი: “ერთ ძალიან მნიშვნელოვან ფაქტს უნდა მოვაქციოთ ყურადღება, რომელსაც ვერავინ გაექცევა – ეს არის ქუჩაში საპროტესტოდ გამოსული ასეულობით ათასი ადამიანი, რომელმაც ერთი ხელის მოსმით გააქარწყლა ხელისუფლების მტკიცება, რომ პროტესტი გაილია, ის აღარ არსებობს და მოპროტესტე ადამიანების ხვედრითი წილი მხოლოდ რამდენიმე ასეულს შეადგენს. 4 ოქტომბერმა აჩვენა, რომ პროტესტი ცოცხალია, არსებობს, არსად წასულა და ყოველთვის მზად არის იმისთვის, რომ გამომჟღავნდეს.
ათეულობით ათასი ადამიანის ქუჩაში გააქტიურება სიახლის მოლოდინმა გამოიწვია, რომელიც ასე იყო სახელდებული – “მშვიდობიანი დამხობა“. ჩემი დაკვირვებით, ადამიანების უმრავლესობაში მოლოდინი იყო, რომ რაღაც სიურპრიზი მართლა შეიძლება ყოფილიყო. ისიც აუცილებლად უნდა ვთქვა, რომ რაღაცის მყისიერად შეცვლის მოლოდინი მაღალი არ ყოფილა. შესაბამისად, 4 ოქტომბრის შემდეგ არც ნიჰილიზმის და იმედგაცრუების ხარისხი შეიძლება იყოს მაღალი.
შესაძლოა, სიახლის მოლოდინი არსებობდა, მაგრამ ხალხი იქ იმიტომ არ მისულა, რომ რადიკალურ ძალადობრივ მოქმედებებში მიეღო მონაწილეობა. არსებული რეჟიმის წინააღმდეგ პროტესტი არსებითად მშვიდობიანი ფორმით ვითარდება და პროტესტს ეს მოდუსი და ხასიათი არ შეუცვლია, იმის მიუხედავად, რომ ძალადობრივი შეხლა-შემოხლა მოხდა. მოპროტესტეებმა 4 ოქტომბრის მარცხი იოლად დაივიწყეს, რადგან 4 ოქტომბრის გადატრიალების მიმართ რეალური მოლოდინი არ არსებობდა.
თუ ჩვენ მშვიდობიანი რევოლუციის ნარატივის ფარგლებში დავრჩებით, შეიძლება ვინმეს ეფიქრა, რომ აქ იყო მოლოდინი იმისა, რომ ძალოვანი უწყებების გარკვეული ნაწილი მომიტინგეების მხარეს გადავიდოდა და ძალოვან უწყებებში განხეთქილება მოხდებოდა. შეიძლება ორგანიზატორებს ამის დაპირება ჰქონდათ. მით უფრო თუ გავითვალისწინებთ, რომ კარგა ხანია ხელისუფლების შიგნით არსებულ განხეთქილებაზე მიდის ლაპარაკი. ვიცით, “ქართული ოცნების“ მაღალი რანგის ჩინოსნების შესახებ, რომლებიც ასპარეზზე არ არიან და შესაძლოა ისინი, სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობაში მიეცნენ. ამიტომ არსებობდა ეჭვი, რომ პროტესტს ეს ადამიანები ხომ არ ეხმარებიან და ხომ არ ამზადებენ შიდა ამბოხს “ქართულ ოცნებაში“. შესაძლოა, ამის დაპირება მართლაც არსებობდა – ამ ეჭვს საფუძველი აქვს!
როდესაც ურემი გადაბრუნდება ბრალეულობის სხვაზე გადატანა ადვილია, მით უფრო ადვილია იმ პოლიტიკოსების მხრიდან, ვინც საქართველოში საერთოდ არ იმყოფებიან და მიმდინარე პროცესებს საზღვარგარეთიდან ამუნათებენ. ფაქტია, რომ საორგანიზაციო ჯგუფის არც ერთი წევრი კრიმინალური წარსულის მქონე არ არის. მეტიც, პაატა ბურჭულაძე არის ქართველი ერის ერთ-ერთი სიამაყე იმ პროფესიაში, რომელიც მას ჰქონდა. ამიტომ ნამდვილად შეიძლება ითქვას, რომ ეს არის თავგანწირვის მაჩვენებელი, რომელიც გარკვეულწილად დაფუძნებულია ემოციებზე, ირაციონალურ და არა სტრუქტურირებულ, გათვლილ ქმედებებზე – ჰაერში უმისამართოდ გასროლილ ვაზნას ჰგავს, რომლითაც შენვე ზიანდები. სამწუხაროა, რაც მოხდა, მაგრამ ცხადია, პასუხისმგებლობა მათზეც არის.
სავსებით შესაძლებელია, რომ ყველაფერი ქართველი ხელოსნების ცუდი ნამუშევრის შედეგი ყოფილიყო, მაგრამ ხელისუფლების განზრახვა საორგანიზაციო ჯგუფში შემავალი მხოლოდ ამ ოთხი ადამიანის დისკრედიტაცია და ციხეში ჩასმა არ იყო. ხელისუფლების ამოცანა მთელი საპროტესტო მოძრაობის რადიკალებად გამოცხადება იყო, მაგრამ 4 ოქტომბრის აქციაზე გასულმა ხალხმა საკუთარ თავში მკვეთრად გამიჯნა ძალადობრივი მოქმედება და მშვიდობიანი პროტესტი და მშვიდობიანი პროტესტის მხარე დარჩა. ამით ხალხმა ხელისუფლების მოლოდინს, რომ შესაძლოა მთელი საპროტესტო მოძრაობის კრიმინალიზება მომხდარიყო, გზა გადაუკეტა – ხელისუფლებამ ეს ვერ მოახერხა!
(რაც შეეხება 4 ოქტომბერს გამართულ არჩევნებს) ოპოზიციურად განწყობილმა ამომრჩეველმა ვერ დაიჯერა, რომ არჩევნების გზით ცვლილება შესაძლებელია. პირიქით, არჩევნებში მონაწილეობა “ქართული ოცნების“ ხელისუფლების ლეგიტიმაციად მიიჩნიეს. არ ვფიქრობ, რომ თბილისისთვის ბრძოლა ქარის წისქვილებთან ბრძოლა იქნებოდა, მაგრამ ფაქტია, ვერც ამომრჩევლები და ვერც ოპოზიციის მნიშვნელოვანი ნაწილი ძალთა გაერთიანებისთვის ვერ განეწყო. მათ აქვთ არგუმენტები და ეს არგუმენტები 2024 წლის გაყალბებული არჩევნებიდან მომდინარეობს – ვერ ვიტყვი, რომ ფანტაზიები ამოძრავებს ადამიანს, ვინც ამბობს, რომ “ქართულ ოცნებას“ რასაც უნდა, იმას დაიწერს. მას ამ ეჭვის გამოთქმის საფუძველი რეალურად აქვს.
საყოველთაო გაერთიანება არ გამოვიდა, მაგრამ რომ ყოფილიყო საყოველთაო ბოიკოტი, კახა კალაძე ხმების 100%-მდე მიიღებდა. ეს იქნებოდა იმის ლუსტრაცია, რომ ქვეყანაში საბჭოთა ტიპის უკონკურენტო არჩევნები ჩატარდა. ამით “ქართული ოცნების“ არალეგიტიმურობა კიდევ უფრო გაშიშვლდებოდა. „ქართული ოცნების ეს გამარჯვება არის „პიროსის გამარჯვება“ – არ მგონია, რომ მას რაიმე სასიხარულო აქვს, რადგან ამომრჩეველთა უმრავლესობას საქართველოში ოპოზიციური განწყობები გააჩნია. ფაქტია, რომ ხელისუფლებამ გამარჯვება ამომრჩეველთა უმრავლესობის მონაწილეობისა და მისი დასტურის გარეშე მოიპოვა. ამიტომ ვერ ვიტყვით, რომ ეს ხელისუფლება ქართული საზოგადოების ინტერესს და ნებას გამოხატავს.
“ქართული ოცნება“ არის მხოლოდ მისი მომხრეების ხელისუფლება. ამიტომ ლეგიტიმაციის კრიზისი კიდევ უფრო მეტად გამწვავდება.“
