«Թե՛ հաղթած, թե՛ պարտված ՌԴ-ն սպառնալիք է Հայաստանի համար»․ կարծիք Երևանից
Ռուսաստանը՝ սպառնալիք ՀՀ համար
«Հայաստանի համար հսկայական սպառնալիքներ է պարունակում ինչպես ռուս-ուկրաինական պատերազմում պարտված, այնպես էլ հաղթած Ռուսաստանը»,- կարծում է քաղաքագետ Արեգ Քոչինյանը։
Ասում է՝ քանի դեռ Մոսկվան իր ամբողջ քաղաքական էներգիայով և կարողություններով «մխրճված է Ուկրաինայի դեմ նվաճողական, ագրեսիվ, հանցավոր պատերազմի մեջ», Երևանն ունի ժամանակ այդ պատերազմի արդյունքներին պատրաստվելու համար։
«Ազատության» եթերում Քոչինյանը նշել է, որ հայկական կողմը պետք է օգտագործի այդ ժամանակն ու անի իր տնային աշխատանքը տարբեր ոլորտներում՝ ռազմաքաղաքականից մինչև էներգետիկա։
Քաղաքագետ Արեգ Քոչինյանի մեկնաբանությունը
Հայաստան-Արևմուտք հարաբերությունների ընդլայնմանը հաջորդելու է ռուսական հակահարված
«Միանշանակ է, որ Արևմուտքի հետ Հայաստանի հարաբերությունների ամրացմանը, ընդլայնմանը հաջորդելու է ռուսական հակահարված, բայց սա նշանակո՞ւմ է, որ պետք է չանել։ Ոչ, սա նշանակում է, որ պետք է պատրաստվել, տնային աշխատանք անել։
Այդ աշխատանքը սկսվում է ռազմաքաղաքական հարթությունում, բայց այնտեղ չի ավարտվում, շարունակվում է՝ տնտեսություն, ենթակառուցվածքներ, էներգետիկ ոլորտ։ Մի ցցուն օրինակ բերեմ։ Մինչև այսօր չի սկսվել հայ-վրացական չորրորդ բարձրավոլտ էլեկտրահաղորդման գծի շինարարությունը։ Այն իր ամբողջ մասշտաբով իրացվելու դեպքում ունի պոտենցիալ սինխրոն կապ ստեղծելու Հայաստանի և Վրաստանի միջև։
Եթե մենք սրան գումարում ենք «Սև ծովի գլոբալ դարպասներ» նախագիծը, որով Եվրամիությունը պետք է միանա Վրաստանին էներգետիկ հաղորդակցությամբ, նշանակում է՝ Հայաստանը ունի շանս՝ ընդհուպ մինչև ԵՄ հետ մեկ էներգետիկ համակարգի մեջ գտնվելու։
Սա նշանակում է, որ եթե, օրինակ, վաղը ռուսները մեր գազամուղը անջատեն կամ տասնապատկեն գազի գինը, առնվազն ՀՀ-ում հովհարային անջատումներ չեն լինի։ Այո, այդ պարագայում հոսանքի գինը կարող է թանկանալ, բայց 90-ականներ [այդ տարիների էներգետիկ ճգնաժամի տեսքով] Հայաստանում չեն լինի»։
Ռուսաստանի ներկայությունը ՀՀ-ում սահմանափակվում է
«Ռուսները դուրս են եկել «Զվարթնոց» օդանավակայանից և հայ-ադրբեջանական սահմանի ամբողջ երկայնքով մոտավորապես երկու տասնյակ կետերից։
Որքանո՞վ է սա նշանակալից իրադարձություն; Ո՛չ ուզում եմ թերագնահատել, ո՛չ էլ գերագնահատել։ Թերագնահատել չեմ ուզում, որովհետև վաղուց ի վեր առաջին անգամն է, որ ռուսական ազդեցությունը կամ ներկայությունը ՀՀ-ում ոչ թե ընդլայնվում է, այլ սահմանափակվում։
Բայց չեմ էլ ուզում գերագնահատել, որովհետև ռուս սահմանապահները ոչ թե Հայաստանն են լքել, այլ իրենց ծառայության վայրն են փոխել երկրի ներսում։ Ռուսական ներկայության վերջնական թիվը ՀՀ-ում չի նվազել, պարզապես ռելոկացիայի են ենթարկվել»։
Ռուս սահմանապահները պետք է դուրս բերվեն Մեղրիի անցակետից
«Շատ ավելի հետաքրքիր խոսակցություն պետք է բացվի հիմա։ Այդ խոսակցության առաջամարտիկը պետք է դառնա Մեղրիի անցակետում ռուսական ներկայությունը։ Դա, ըստ էության, այս պահին գործող վերջին անցակետն է, որտեղ կա ռուսական ներկայություն։
Այն նույն տրամաբանությամբ, որով ռուսները լքեցին օդանավակայանը, պետք է լքեն նաև Մեղրիի անցակետը։
Անցակետերի վերահսկողությունից հետո պետք է սկսենք խոսակցությունը սահմանների, առաջին հերթին՝ հայ-իրանական սահմանի վերահսկողության թեմայով»։
ՀՀ-ն սաբոտաժի է ենթարկում ՀԱՊԿ գործունեությունը, որ իրեն «վռնդեն»
«Ինձ մոտ ստեղծվել է այնպիսի տպավորություն, որ ՀՀ կառավարության քաղաքականությունը հետևյալն է՝ անել ամեն ինչ, որպեսզի ՀԱՊԿ-ը ՀՀ-ն դուրս բերի իր կազմից, այսինքն՝ ամեն կերպ սաբոտաժի ենթարկել ՀԱՊԿ-ի բնականոն գործունեությունը, հասցնել բանը նրան, որ ՀԱՊԿ անդամ պետություններն ուղղակի հավաքվեն և Հայաստանը դուրս վռնդեն կառույցից։
Բավական հետաքրքիր ռազմավարություն կարող է լինել։ Դա մոտավորապես այն է, ինչ ժամանակին արել է Ուզբեկստանը։
Այդ պարագայում ՀՀ-ն չի կրելու վերջին քայլի քաղաքական պատասխանատվությունը։ Պայմանականորեն՝ ՌԴ-ն չի կարող գալ, ասել՝ ինչու դուրս եկար ՀԱՊԿ-ից։
Կարծում եմ՝ բավականին մեծ խնդիր կամ թերություն կա այդ քաղաքականության մեջ։ Հաշվի չի առնվում հետևյալը․ այն, ինչ հնարավոր է հիմա՝ թե տեսական, թե գործնական առումով, բացարձակապես փաստ չէ, որ հնարավոր է լինելու նաև վաղը։ Այո, կա հավանականություն, որ դա կարող է դառնալ էլ ավելի հնարավոր, բայց կա նաև հավանականություն, որ դա կարող է դառնալ անհնար»։
Հետևեք մեզ — Facebook | Youtube | Telegram
Ռուսաստանը՝ սպառնալիք ՀՀ համար
