Օրգազմը հայրենասիրություն է առաջացնում: Թե՞ ընդհակառակը

Այս գրառումը կարելի էր հրապարակել երկու օր առաջ, երբ ադրբեջանցի անդրոլոգ Ռաուֆ Ռզաևն աշխարհին հայտնեց կանանց հեշտանքի նոր ու հեքիաթային հատկությունների մասին: Սակայն ցանկություն առաջացավ ավելի լավ մարսել այդ տեղեկատվությունը:

Բոլոր նրանց համար, ովքեր դեռ չգիտեն. oxu.az կայքում հրապարակված սենսացիոն բացահայտումն այսպես էր հնչում. «Այսինքն, նորմալ կինը պետք է սեռական կապի մեջ մտնի և օրգազմ ստանա: Օրգազմ ստացող կինը շատ բարեհոգի է դառնում: Այդպիսի կինը կսիրի ամուսնուն և իր հայրենիքը»:

Սոցցանցերում փորձեցին կատակել այս թեմայով, սակայն դժվար էր ինչ-որ բան ավելացնել: Օրգազմի մասին մի փոքր խոսեցին չեզոք համատեքստում կամ այլ երկրի տարածքում, և, ինչպես ասում են, ցրվեցին:

Սակայն եթե մտածենք, չէ՞ որ սա անառողջ տենդենց է: Ձեզ չի՞ վախեցնում սեռական ակտին հայրենիքի մասնակցության նման գաղափարը: Հայրենասիրությունը, որը զգուշությամբ քաղաքացիների վերմակի տակ է մտնում. չէ՞ որ մենք դա արդեն անցել ենք Խորհրդային Միությունում: Եվ ոչ մի լավ բանով դա չավարտվեց:

Իսկ դուք երբևէ մտածե՞լ եք, թե ինչը պետք է հայրենիքի հանդեպ սեր առաջացնի: Հարցրեք հայրենասերներին: Նրանք կպատասխանեն. չե՞ս ամաչում: Հայրենիքի հանդեպ սերը պետք է մորդ կաթի հետ փոխանցվեր: Կամ էլ ծնողներդ պետք է այն դաստիարակեին քո մեջ:

Թերևս կարելի է ծնվել և մեծանալ տան, ընտանիքի, փողոցի, պատուհանից երևացող ծովի հանդեպ սիրով: Սակայն ի՞նչ է հայրենիքը. քաղա՞ք, աշխարհագրական սահմաննե՞ր, զինանշա՞ն, դրո՞շ, կրո՞ն, լեզո՞ւ, մշակո՞ւյթ, ավանդույթնե՞ր: Այս ամենից ի՞նչն եք սիրում, իսկ ինչը՝ ոչ: Որքա՞ն անկեղծ:

Իսկ ի՞նչ է սերը: Արտասվել, երբ հավաքականը պարտվում է, դա՞ է սերը: Թե՞ ներբողները գրելը: Թե՞ այլ երկրներն ատելը:

Ի՞նչ եք կարծում, պետությունը նույնպե՞ս պետք է սիրել: Սիրո՞ւմ եք հարկերի նախարարությունը: Իսկ կրթության նախարարությո՞ւնը: Իսկ նախագահի աշխատակա՞զմը: Պետությունը պետք է ինչ-որ բան անի՞, որ իրեն սիրեն, թե՞ նրան սիրելը ձեր պարտականությունն է, իսկ նա ձեզ ոչինչ պարտք չէ՞:

Իսկ երկի՞րը, մարդի՞կ: Արդյո՞ք նրանք պետք է զանգվածաբար բարի, ազնիվ, կոկիկ և հյուրասեր լինեն, որ դուք հպարտությամբ ասեք «Ես սիրում եմ իմ ժողովուրդը», թե՞ ժողովրդին էլ եք պարտք: Նրա՞ն էլ սիրել միայն նրա համար, որ քոնն է:

Ես կարծում եմ, որ խնդիրն այս հարցերի պատասխանները չեն: Խնդիրները սկսվում են, երբ մարդիկ, առաջին հերթին, ոչ մի հարց չեն տալիս, քանի որ հստակ գիտեն, թե ինչ և ում է պետք և չի կարելի սիրել; երկրորդ հերթին, երբ այդ մարդիկ գիտեն, թե ում և ինչպես պետք է սիրես դու: Եվ սկսում են պատմել քեզ այդ մասին:

Երբ այդպիսի մարդիկ իշխանության են գալիս, իրականանում են ամենասարսափելի հակաուտոպիաները:

Դե, իսկ մինչ այդ, ադրբեջանցի հայրենասերներին ոչ հայրենասերների հետ վեճերում նոր փաստարկ են հուշել. ինչպե՞ս, չե՞ս սիրում հայրենիքդ: Որքա՞ն ժամանակ է՝ սեքս չես ունեցել:

Հրապարակվել է 17.01.2017