Սոչիում հանդիպել են Հայաստանի և Ռուսաստանի նախագահները
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը պաշտոնական այցով մեկնել էր Սոչի՝ Ռուսաստանի նախագահի հետ հանդիպելու համար: Ինչպես հայտնում է ՀՀ նախագահի մամուլի ծառայությունը, երկու երկրների ղեկավարները քննարկել են հայ-ռուսական երկկողմ և բազմակողմ համագործակցությանը վերաբերող մի շարք հարցեր:
Պաշտոնական հաղորդակցության համաձայն, Սերժ Սարգսյանն ու Վլադիմիր Պուտինն անդրադարձել են ԵԱՏՄ և ՀԱՊԿ շրջանակներում զարգացող ինտեգրացիոն գործընթացներին, մտքեր փոխանակել միջազգային և տարածաշրջանային արդիական հարցերի, այդ թվում՝ Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության կարգավորման շուրջ:
«Հայաստանի և Ռուսաստանի՝ որպես երկու ինքնիշխան պետությունների միջև հարաբերությունները շատ լուրջ կերպով ամրապնդվել են»,- ասել է Վ. Պուտինը՝ նշելով, որ այս տարի լրացավ հայ-ռուսական դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման 25-ամյակը, իսկ մի քանի օրից՝ օգոստոսի 29-ին, կլրանա Բարեկամության, համագործակցության և փոխադարձ օգնության մասին պայմանագրի ստորագրման 20-ամյակը:
Պուտինը ասել է նաև, որ Հայաստանի և Ռուսաստանի միջև ինտենսիվ քաղաքական երկխոսություն է ընթանում տնտեսական, անվտանգության, ռազմական ոլորտներում:
Իսկ Սերժ Սարգսյանն, իր հերթին, նշել է, որ հայ-ռուսական ռազմավարական դաշնակցային հարաբերություններն առանձնանում են բարձր մակարդակում մշտական ինտենսիվ երկխոսությամբ, արտաքին քաղաքական լայն համակարգմամբ, միջազգային և տարածաշրջանային հարթակներում արդյունավետ համագործակցությամբ:
«Մեր առևտրատնտեսական հարաբերությունները ինտենսիվ կերպով զարգանում են: Անցած տարի մենք ունեցանք առևտրաշրաջանառության 15 տոկոսանոց աճ: Այս տարվա առաջին վեց ամիսների ընթացքում այն ավելացել է գրեթե 24 տոկոսով: Մշտական է մեր երկրների կառավարությունների ու խորհրդարանների միջև կապը: Մշտապես զարգանում է նաև միջտարածաշրջանային և հումանիտար ոլորտներում համագործակցությունը»,- մանրամասնել է ՀՀ նախագահը:
Կուտակվել են հարցեր
Սարգսյան-Պուտին հանդիպումը քննարկվել է հայկական ու ռուսական փորձագիտական շրջանակներում: Քաղաքագետները փորձել են դեռ հանդիպումից առաջ կանխատեսել, թե ինչու է Սարգսյանն այցելել ՌԴ:
Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանը կարծիք է հայտնել, ու Հայաստանի ու Ռուսաստանի նախագահների հանդիպումը կունենա նշանակալի արդյունք հետագա զարգացումների համար: Նա նշել է, որ հանդիպումը գուցե բեկումնային չլինի, բայց արդյունք, անկասկած, կունենա:
«Սա հերթականն է հայ-ռուսական բարձր մակարդակի հանդիպումներից, բայց այս ընթացքում կուտակվել են հարցեր, տեղի են ունեցել իրադարձություններ, որոնք նոր օրակարգ են առաջացնում այդ հանդիպման համար»,- նշել է Բադալյանը:
Քաղաքական վերլուծաբանի դիտարկմամբ՝ շատ հետաքրքիր է, որ Սոչիում նույն օրը Պուտինը հանդիպում է նաև Իսրայելի վարչապետ Նաթանյահուի հետ, իսկ մեկ շաբաթ առաջ նույն վայրում հանդիպել է Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ:
«Շատերն են նկատել այդ միաժամանակության հանգամանքը, հատկապես շաբաթներ առաջ Հայաստան Իսրայելի բարձրաստիճան պաշտոնյայի՝ տարածաշրջանային գործակցության նախարարի այցի ֆոնին, որը նախկինում եղել է նաև հատուկ ծառայությունների ղեկավար և որին Երևանում ընդունել չցանկացավ Սերժ Սարգսյանը: Այդուհանդերձ դա աննախադեպ այց էր հայ-իսրայելական հարաբերության տարեգրության վերջին տարիների ընթացքում:
Այցն առավել ուշագրավ երանգ ստացավ հետո, երբ օրեր անց իսրայելական մամուլում ծագեց աղմուկը իսրայելական հարվածային անօդաչուների փորձարկման կապակցությամբ, որն ըստ այդ հրապարակումների տեղի էր ունեցել հայկական դիրքերի ուղղությամբ՝ Ադրբեջանի և անօդաչուներ թողարկող ընկերության գործարքի շրջանակում…
Այստեղ անկասկած է, որ խոսքը տարածաշրջանում, մասնավորապես ղարաբաղյան գոտում կայունության թեկուզ հարաբերական պահպանումն է՝ հատկապես հայկական ուժերի վերահսկողության ներքո, թույլ չտալով երրորդ ուժի ներգրավում: Բանն այն է, որ իբրեւ երրորդ ուժ այդ գոտուն շատ մոտ են Ռուսաստանն ու Իսրայելը՝ Ադրբեջանին իրենց մատակարարած միլիարդավոր դոլարների սպառազինության տեսքով»,- գրում է Հակոբ Բադալյանը:
Հայաստանի քաղաքագետները սպասում էին նաև, որ Սարգսյանի և Պուտինի հանդիպման ժամանակ կքննարկվի Թուրքիայի ԵԱՏՄ մաքսային միությանը միանալու հարցը: Այս հարցի մանրամասներին անդրադարձել է և JAMnews-ն իր «Թուրքիան «ուռկանը գցել է». Մեծ աղմուկ ոչնչից» հոդվածում:
https://jam-news.net/?p=55223&lang=hy
Ռուսաստանցի վերլուծաբան Վադիմ Դուբնովն էլ նշել է, որ Սարգսյանն ու Պուտինը իրար հետ քննարկելու շատ հարցեր ունեն, իսկ Ղարաբաղյան խնդիրն այստեղ հարմար է նրանով, որ «դրա շուքի ներքո կարելի է թաքցնել ցանկացած քննարկումներ, որոնք այդքան մասշտաբային չեն, բայց գուցե շատ ավելի կարևոր են թե՛ Մոսկվայի, թե՛ հատկապես Երևանի համար. օրինակ՝ հեռանկարային-ռազմավարական, ռազմատեխնիկական հարցեր, կամ հարցեր, որոնք առնչվում են Հայաստանի եվրոպական ինտեգրացիայի խնդրին»: