Ի՞նչ տեսք ունի այն աշխարհը, որը Պուտինն ուզում է կառուցել
Պուտինի պլանները
Ինչպիսի՞ աշխարհ է ուզում կառուցել Վլադիմիր Պուտինը։ Ի վերջո, Ռուսաստանի նախագահը Ուկրաինա ներխուժեց ոչ այն պատճառով, որ ՆԱՏՕ-ի ընդլայնման վտանգ էր զգում։
Գլխավորն այն է, որ նա Ուկրաինան կառավարելու և նրա ժողովրդին Մեծ Ռուսաստան ինտեգրելու աստվածային իրավունք է վերապահում Ռուսաստանին։ Եվ խոսքը միայն Ուկրաինայի մասին չէ:
Foreign Affairs-ի հրապարակման հիման վրա, Ֆիոնա Հիլի և Անժելա Ստենտի կողմից
«Ուկրաինացիները ռուսներ են». Պուտինի տրակտատը
Նա այս առաքելությունն առավել մատչելի ձևով ուրվագծել է 2021 թվականի հուլիսին հրապարակված 5000 բառանոց տրակտատում՝ «Ռուսների և ուկրաինացիների պատմական միասնության մասին» վերնագրով։
Այնտեղ Պուտինը պնդել է, որ բելառուսները, ռուսները և ուկրաինացիները մեկ էթնիկ խումբ են, ռուսների ժառանգները, հին ժողովուրդ, որը բնակություն է հաստատել Սև և Բալթիկ ծովերի միջև ընկած հողերում: Նրա հավաստիացմամբ՝ նրանք կապված են ընդհանուր տարածքով, լեզվով և ուղղափառ քրիստոնեական հավատքով։
Պատմության նրա վարկածի համաձայն՝ Ուկրաինան երբեք ինքնիշխան չի եղել, բացառությամբ մի քանի պատմական ընդմիջումների, որոնք ավարտվել են անհաջողությամբ:
Պուտինը գրել է, որ «հիմնական տարածքը գողացել են Ռուսաստանից» այն ժամանակ, երբ 1922 թվականին բոլշևիկները ստեղծեցին Խորհրդային Միությունը և Ուկրաինայի Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունը։
Իսկ Խորհրդային Միության փլուզումից հետո, նրա պնդմամբ, Արևմուտքն օգտագործեց Ուկրաինան որպես Ռուսաստանի դեմ սպառնալիքների հարթակ և աջակցեց այնտեղ «նեոնացիստների» հայտնվելուն։
Այս տրակտատը և բազմաթիվ հրապարակային հայտարարությունները ցույց են տալիս, որ Պուտինի պլաններում մոլորակի վերաձևումն է։
Ո՞րն է Ռուսաստանի դերը Պուտինի նոր աշխարհում
1. Ղեկավարում է նոր սլավոնական դաշինք, որը բաղկացած է Բելառուսից, Ռուսաստանից, Ուկրաինայից և, հնարավոր է, Ղազախստանի հյուսիսային հատվածից, որը հիմնականում բնակեցված է ռուսներով։
2. Հետխորհրդային մնացած բոլոր պետությունները ճանաչում են Ռուսաստանի գերակայությունը։
3. Արևմուտքը ճանաչում է Ռուսաստանի առանցքային դերը Եվրասիական տարածաշրջանում։
Ընդ որում, խոսքը շատ ավելիի մասին է, ոչ թե միայն քաղաքական ազդեցության։
Պուտինը ցանկանում է հետխորհրդային տարածքում հողեր բաշխելու իրավունք ստանալ։ Եվ նա ուզում է գերակա դիրք ունենալ անվտանգային, քաղաքական ու տնտեսական ոլորտներում։
Նա շատ լուրջ է վերաբերվում այս նպատակներին հասնելուն։
Նախապատրաստումը սկսվել է 10 տարի առաջ
Դեռևս 2014 թ․-ի մարտին Ղրիմի բռնակցման վերաբերյալ իր ելույթում Պուտինը հայտարարել էր, որ Ռուսաստանը հարձակման է գնում։
Այդ նույն ժամանակ Պուտինը մշակել էր գործողությունների շարք, որոնք նրա կարծիքով կպաշտպանեին Ռուսաստանը «Արևմուտքի պատասխանից»: Պուտինի պլաններն էին՝
● մեկնարկել կարևորագույն ապրանքների արտադրություն՝ երկրի կախվածությունը ԱՄՆ-ից և Եվրոպայից նվազեցնելու համար,
● ավելացրել բռնաճնշումները՝ ընդդիմախոսներին սպանելու կամ բանտարկելու ձևով,
● սկսել զանգվածային և ստեղծարար գործողություններ ապատեղեկատվության տարածման ուղղությամբ,
● փողով գնել կամ շանտաժի ենթարկել արևմտյան քաղաքական գործիչներին։
Այս բոլորը նա սկսել էր և կարծում էր, որ լավ է պատրաստվել, ԱՄՆ-ը կամ Եվրոպան ոչինչ չեն կարողանա անել իրեն զսպելու համար։
Ներխուժման նախօրեին, երբ ռուսական զորքերն արդեն Ուկրաինայի սահմանների մոտ էին, նա պարծենում էր որոշ եվրոպացի զրուցակիցների մոտ, որ «գնել է Արևմուտքը»։
Աշխարհը գործ ունի մի մարդու հետ, ով ուզում է շրջել պատմության ընթացքը
Արևմուտքը պետք է քաջ գիտակցի, որ գործ ունի մի առաջնորդի հետ, ով փորձում է փոխել ոչ միայն Սառը պատերազմին հաջորդած շրջանի, այլ առհասարակ վերջին հարյուր տարվա պատմական նարատիվը։
Սա նրա հզոր քաղաքական զենքն է, որն ամրապնդում է նրա լեգիտիմությունը։ 2022 թվականի փետրվարի 24-ին Ուկրաինա ներխուժումից շատ առաջ Պուտինը «գիտական» հայտարարություններ էր անում և մանիպուլյացիայի ենթարկում անցյալի կարևոր իրադարձությունները՝ ապագա պատերազմի համար ներքին և միջազգային արդարացումներ ստեղծելու նպատակով։
Նրա այս նպատակները հասկանալը վճռորոշ է պատասխան ճիշտ գործողությունների մշակման համար։
Պետրոս Առաջինը Պուտինի ննջասենյակում
Նախագահի մոլուցքը Ռուսաստանի կայսերական անցյալով բազմաթիվ դրսևորումներ ունի։
Պուտինը Կրեմլի իր աշխատասենյակներում տեղադրել է ռուս միապետներ Պետրոս Առաջինի և Եկատերինա Մեծի արձանները։
Հենց Կրեմլի դարպասների մոտ Պուտինը կանգնեցրեց հուշարձանը Վլադիմիր Մեծի ՝ 10-րդ դարի Կիևի իշխանապետության մեծ դքսի, որին հռչակել են որպես ռուս ուղղափառ սուրբ գործիչ։
Պատերազմի սկզբից Պուտինը կրկնապատկել է իր ուշադրությունը պատմական փաստարկների վրա։ Պատերազմի առաջին փուլում Ուկրաինայի հետ բանակցություններում ռուսական պատվիրակությունը գլխավորում էր նրա հետ մտերիմ մշակույթի նախկին նախարար Վլադիմիր Մեդինսկին։
Մոտ կանգնած աղբյուրներն ասում են՝ Մեդինսկին է Ուկրաինայի և Ռուսաստանի հետ նրա ենթադրյալ միաձուլման մասին Պուտինի էսսեների շարքի հեղինակներից մեկը։ Ինչպես կարճ ժամանակում պարզ դարձավ, Մեդինսկու գործն էր Ռուսաստանի պատմական հավակնությունների համար ճնշում գործադրել Ուկրաինայի վրա, այլ ոչ թե պարզապես բանակցել ռազմական իրավիճակի դիվանագիտական լուծման համար:
«Լենինն է մեղավոր, նա է հորինել Ուկրաինան»
Ուկրաինա ներխուժման նախօրեին Պուտինը ելույթ ունեցավ, որտեղ նա մեղադրեց բոլշևիկների առաջնորդ Վլադիմիր Լենինին Ռուսական կայսրությունը ոչնչացնելու և «ռուսական պատմական հողերը բաժանելու մեջ»։
Ինչպես ասաց Պուտինը, «բոլշևիկյան, կոմունիստական Ռուսաստանը» ստեղծեց «երբեք գոյություն չունեցող երկիր»՝ Ուկրաինան։ «Նրանք սեպի նման այդ երկրի մեջ խրել են ռուսական այնպիսի տարածքներ, ինչպիսին է ծանր արդյունաբերության կենտրոն Դոնբասը»,- հայտարարել էր Պուտինը:
Պուտինը պնդում է՝ իր դերն այդ հարյուրամյա «ռազմավարական սխալները» ուղղելն է։
2022 թվականի հունիսի 9-ին Պուտինը Մոսկվայում կայացած համաժողովի ժամանակ երիտասարդ ռուս ձեռներեցներին ասաց, որ Ուկրաինան «գաղութ» է և ոչ ինքնիշխան երկիր։ Նույն ելույթի ժամանակ նա իրեն նմանեցրեց Պետրոս Առաջինին, ով 21 տարի շարունակ «Հյուսիսային մեծ պատերազմը» մղեց Շվեդիայի դեմ՝ «վերադարձնելով և ուժեղացնելով» վերահսկողությունը Ռուսաստանի կազմում գտնվող հողերի վրա։
Այս հայտարարությունը կրկնում է այն, ինչ Պուտինն ասել է ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշին 2008 թվականի ապրիլին Բուխարեստում կազմակերպված ՆԱՏՕ-ի գագաթնաժողովում. «Ուկրաինան իրական երկիր չէ»:
Շատ երկրներ են ժամանակին գաղութ եղել
Միացյալ Նահանգները ժամանակին եղել է բրիտանական գաղութ: Սա նրանց չի դարձնում բրիտանացի և Միացյալ Թագավորությանը չի օժտում ամերիկացների ճակատագրերը վերահսկելու ժամանակակից հավակնություններով։
Նույնը տեղի է ունեցել Ավստրալիայի, Կանադայի, Հնդկաստանի, Իռլանդիայի և շատ այլ պետությունների հետ։ Ընդ որում, այդ երկրներից շատերում անգլերենը մայրենի կամ երկրորդ լեզու է։
Սակայն Պուտինը պնդում է, որ Ուկրաինայի բոլոր ռուսալեզու բնակիչները Մոսկվայի հպատակներն են: Եվ ոչ միայն Ուկրաինայի։
Պուտինը բազմիցս հայտարարել է, որ աշխարհի բոլոր ռուսալեզու մարդիկ «ռուսական աշխարհի» մասն են և հատուկ կապեր ունեն իրենց հայրենիքի հետ։
Երկրորդ աշխարհամարտը և Պուտինին ծառայող նացիստները
2011 թվականից Պուտինը «Հայրենական մեծ պատերազմը» հռչակել է ժամանակակից Ռուսաստանի համար նշանակալից իրադարձություն։ Ուկրաինա ներխուժումը բազմիցս անվանվել է այդ պատերազմի շարունակություն, քանի որ «անհրաժեշտ է ազատագրել Ուկրաինան նացիստներից»։
Բայց ուկրաինացիները նրա համար նացիստներ են ոչ այն պատճառով, որ նրանք հետևում են Հիտլերի պատվիրաններին: Այլ նրա համար, որ հրաժարվում են իրենց ռուս ճանաչելուց։
Այս նարատիվը լավագույնս աշխատեց ռուսական հասարակության մեջ աջակցություն ստանալու համար:
Իսկ միջազգային մակարդակով Պուտինի այն պնդումը, թե ամեն ինչում մեղավոր է ՆԱՏՕ-ի ընդլայնումը, բավականին լավ աշխատեց։ Այս փաստարկը Պուտինից հետո կրկնեցին բազմաթիվ քաղաքական գործիչներ, ականավոր գիտնականներ և նույնիսկ Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը։ Նա հունիսին հայտարարեց, որ պատերազմն Ուկրաինայում «հնարավոր է ինչ-որ կերպ հրահրված լինի»։
Տեղեկատվական պատերազմում Ռուսաստանն առաջատար է
Արևմուտքն աջակցեց Ուկրաինային զենքի մատակարարումներով, իսկ Պուտինն ի պատասխան սանձազերծեց տնտեսական և տեղեկատվական պատերազմ։
Գազի մատակարարումների կրճատում կամ դադարեցում, հացահատիկի տեղափոխման արգելափակում, զանգվածային, բարդ ապատեղեկատվական արշավներ․ամեն միջոց գործի դրվեց։
Օրինակ՝
- Ռուսաստանը մեղադրում է Ուկրաինային ռուս զինվորականների իրականացրած վայրագությունների մեջ,
- Կրեմլը աղմկահարույց կերպով մեղադրում է Արևմուտքի պատժամիջոցներին Աֆրիկայում սովի բռնկման համար, թեև հենց Ռուսաստանն է Սև ծովից արգելափակել ուկրաինական հացահատիկի մատակարարումները դեպի մայրցամաք:
Աշխարհի շատ հատվածներում Ռուսաստանը հաղթում է տեղեկատվական պատերազմում։ Մինչև հիմա Արևմուտքը չի կարողացել լիարժեք արդյունավետ գործել տեղեկատվական տարածքում։
Արևմուտքի աջակցությունն Ուկրաինային շատ էական է, բայց խնդիրները շատանում են
Զենք. Զենքի նշանակալի մատակարարումները, այդ թվում՝ ամերիկյան HIMARS հրթիռային համակարգերը, զգալիորեն մեծացրել են ռուսական թիրախներին պատասխան հարվածներ հասցնելու Ուկրաինայի կարողությունը։
Բայց սպառազինությունը համալրելու Ուկրաինայի մշտական կարիքն արդեն սկսել է սպառել դոնոր երկրների զինանոցները։
Պատժամիջոցներ. Արևմտյան էներգետիկ, ֆինանսական և արտահանման պատժամիջոցները շատ ծավալուն են և ազդում են Ռուսաստանի տնտեսության վրա։
Սակայն պատժամիջոցները մինչ այժմ չեն կարողացել ազդել Ուկրաինային հնազանդեցնելու Պուտինի վճռականության վրա: Պատերազմի երկարաժամկետ տնտեսական հետևանքներն այժմ նրան չեն անհանգստացնում։ Ավելին, փորձագետները ամենացավալի հետևանքներն ակնկալում են 2023 թվականին, այլ ոչ հիմա։
Եվրամիությունը պարտավորվել է մինչև 2022 թվականի ավարտն աստիճանաբար դադարեցնել նավթի ներկրումը Ռուսաստանից: Գազի ներմուծման սահմանափակումը շատ ավելի բարդ խնդիր է, քանի որ մի քանի երկրներ, այդ թվում՝ Գերմանիան, ռուսական գազի փոխարինման համար քիչ այլընտրանքներ ունեն։
Բայց նույնիսկ եթե Ռուսաստանն այս ամենի արդյունքում կորցնի էներգետիկ եկամուտները, Պուտինը, կարծես, պատրաստ է վճարել այդ գինը:
Վերջին հաշվով նրա մտահոգությունը Ուկրաինային տրվող եվրոպական աջակցությանը խոչընդոտելն է։
Ձմեռը՝ Պուտինի օգտին
Պուտինը հենվում է նաև մեկ այլ՝ պատմական ռուսական ռազմական մարտավարության վրա։ Նա սպասում է ձմռան գալուն։
Նրա նախորդները կազմակերպել էին այնպես, որ Նապոլեոնի զորքերը ձյան թակարդում էին հայտնվել Մոսկվայի մերձակայքում։ Իսկ նացիստները Ստալինգրադի մոտ ցրտահարվել էին ու մահացել։
Այսպիսով, Պուտինը հույսը դնում է այն բանի վրա, որ Ֆրանսիայի և Գերմանիայի քաղաքացիները կդադարեն աջակցել Ուկրաինային, երբ ձմռան ցրտին դողան իրենց տներում։
2022 թվականի հունիսին Սանկտ Պետերբուրգի միջազգային տնտեսական ֆորումում ելույթ ունենալիս նա այդ մասին ուղիղ հայտարարեց. «Եվ այդ ժամանակ Եվրոպայում իշխանության կգան նոր էլիտաներ»:
Ներկայիս զարգացումները խոսում են այն մասին, որ նրա սպասելիքները կարող են արդարանալ։
2022 թվականի հունիս՝ խորհրդարանական ընտրություններ Ֆրանսիայում- Մարին Լը Պենի ծայրահեղ աջ կուսակցությունը 11 անգամ ավելացրել է իր տեղերը։ Հիմնական պատճառը մարդկանց դժգոհությունն է իրենց սոցիալ-տնտեսական վիճակից։
2022 թվականի հուլիսին Իտալիայի վարչապետ Մարիո Դրագիի կառավարության հրաժարականը և աշնանը պոպուլիստ, ռուսամետ վարչապետի հնարավոր վերադարձը Մոսկվայում նույնպես հաջողություն են համարում:
Կրեմլը ձգտում է էներգիայի պակասի, բարձր գների և տնտեսական դժվարությունների ճնշման ներքո ոչնչացնել Արևմուտքի միասնականությունն ընդդեմ Ռուսաստանի։
Պատերազմի մեկնարկից հետո Պուտինի վարկանիշը ՌԴ-ում բարձրացել է
Ռուսաստանի ներսում պատերազմին ժողովրդական աջակցությունը բավական ուժեղ է երևում: Անկախ Levada Center-ի հարցումը ցույց է տալիս, որ ներխուժման մեկնարկից հետո Պուտինի վարկանիշը բարձրացել է։
Հարյուր հազարավոր ռուսներ, ովքեր դեմ էին արտահայտվել պատերազմին, լքեցին երկիրը: Նրանք, ովքեր մնացին և հրապարակավ քննադատեցին պատերազմը, հետապնդվում են կամ բանտում են։ Մյուսներն անտարբեր են կամ պասիվությամբ աջակցում են պատերազմին։
Մարդկանց մեծամասնության կյանքը Մոսկվայում և Ռուսաստանի այլ խոշոր քաղաքներում շարունակում է ընթանալ բնականոն հունով։ Այդպես, ամենայն հավանականությամբ, կլինի այնքան ժամանակ, քանի դեռ ռուսական էլիտայի կամ քաղաքային միջին խավի երեխաները ներառված չեն զորակոչիկների ցուցակում։
Առայժմ ռուսական բանակի հիմնական մասը աղքատ, գյուղական բնակավայրերից է, և նրանց մեծ մասը էթնիկ ռուսներ չեն:
Պուտինին ոչ թե բանակցություններ են պետք, այլ Ուկրաինայի կապիտուլյացիան
Պուտինն, ըստ երևույթին, շահագրգռված չէ փոխզիջումով, որի արդյունքում Ուկրաինան կշարունակի լինել ինքնիշխան, անկախ պետություն: 2022 թվականի ապրիլին դեռևս խոսք էր գնում այն մասին, որ Ռուսաստանը հետ կքաշվի իր դիրքեր մինչև փետրվարի 23-ը, երբ Մոսկվան արդեն վերահսկում էր Դոնբասի մի մասն ու ամբողջ Ղրիմը։ Իսկ Ուկրաինան կխոստանա չձգտել ՆԱՏՕ-ին անդամակցելուն, բայց անվտանգության երաշխիքներ կստանա մի շարք երկրներից։
Սակայն հուլիսին ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը հայտարարեց, որ նման փոխզիջում այլևս հնարավոր չէ։ «Հիմա աշխարհագրությունն այլ է։ Սա նաև Խերսոնի և Զապորոժիեի շրջաններն են և մի շարք այլ տարածքներ»,- հայտարարեց Լավրովը՝ նկարագրելով Ռուսաստանի կարճաժամկետ ռազմական նպատակները։
Մոսկվայի նպատակը Ուկրաինայի կապիտուլյացիան է։ Հետևաբար, Ռուսաստանի հետ բանակցությունները վնասակար են. դրանք միայն կթեթևացնեն գործառնական դադարը Մոսկվայի համար և թույլ կտան ուժ հավաքել։ Իսկ որոշ ժամանակ անց Ռուսաստանը կշարունակի իր ագրեսիան։
Պուտինի պլանը՝ խաղադրույք Օդեսայի գրավման և Թրամփի վերադարձի վրա
Մոսկվան, ամենայն հավանականությամբ, նախ կփորձի գրավել Օդեսան և Սև ծովի այլ նավահանգիստներ, որպեսզի Ուկրաինան դառնա տնտեսապես ոչ շահավետ՝ դեպի ծով ելք չունեցող երկիր:
Եթե դա հաջողվի, Պուտինը նոր հարձակում կսկսի Կիևի վրա՝ գործող իշխանությունը տապալելու և մոսկվայամետ խամաճիկ կառավարություն ստեղծելու նպատակով։
Այսպիսով, Պուտինի պատերազմն Ուկրաինայում, ամենայն հավանականությամբ, դեռ երկար կձգվի։ Արևմուտքի համար գլխավոր մարտահրավերը լինելու է վճռականության և միասնականության պահպանումը, ինչպես նաև Ուկրաինային տրամադրվող միջազգային աջակցության ընդլայնումն ու պատժամիջոցներից խուսափման կանխումը։
Դա հեշտ չի լինելու։ Որքան երկար ձգվի պատերազմը, այնքան ավելի մեծ ազդեցություն կունենա դրա ընթացքի վրա ներքին քաղաքականությունը։
2024 թվականին նախագահական ընտրություններ կանցկացվեն Ռուսաստանում, Ուկրաինայում և ԱՄՆ-ում։ Ռուսաստանի ելքը կանխորոշված է՝ կա՛մ Պուտինը կվերադառնա իշխանության, կա՛մ նրան կփոխարինի իրավահաջորդը, ամենայն հավանականությամբ, հատուկ ծառայություններից, ով աջակցում է պատերազմին և թշնամաբար է տրամադրված Արևմուտքի նկատմամբ։
Զելենսկին շարունակում է ժողովրդականություն վայելել Ուկրաինայում որպես պատերազմի օրերի նախագահ, սակայն ընտրություններում հաղթելու նրա շանսերն ավելի քիչ կլինեն, եթե նա տարածքային զիջումների գնա։
Եվ եթե 2025 թվականին ԱՄՆ նախագահ դառնա Դոնալդ Թրամփը կամ նմանատիպ հայացքներ ունեցող որևէ հանրապետական, ապա Ուկրաինային տրամադրվող ամերիկյան աջակցության ծավալը կնվազի։
Պուտինի գաղութատիրական պլանները՝ Բալթիկա, Վրաստան, Մոլդովա, Լեհաստան
Պուտինի կողմից պատմության մանիպուլյացիաները թույլ են տալիս ենթադրել, որ նրա հավակնությունները տարածվում են նաև Ուկրաինայի սահմաններից դուրս՝ մինչև Եվրոպա և Եվրասիա:
Նրա գաղութային ծրագրերը կարող են ներառել Բալթյան երկրները, ինչպես նաև Լեհաստանը, որի մի մասը 1772-1918 թվականներին գտնվել է Ռուսաստանի տիրապետության տակ։
Վրաստանը և ներկայիս Մոլդովայի մեծ մասը Ռուսական կայսրության մաս էին կազմում, ուստի այդ պետությունները ևս կարող են լինել Կրեմլի տեսադաշտում։
Ֆինլանդիան նույնպես Ռուսական կայսրության մաս էր 1809-1918 թվականներին։
Հնարավոր է՝ Պուտինին չհաջողվի նվաճել այս երկրները։ Բայց ռուսական գաղութների վերադարձի մասին հայտարարությունները շռայլորեն արվում են հարևան երկրներին վախեցնելու և նրանց հավասարակշռությունից հանելու նպատակով։
Պուտինի իդեալական աշխարհում նա ձեռք կբերեր այդ երկրների քաղաքականության վրա ազդելու և դրանք վերահսկելու լծակներ՝ սպառնալով նրանց այնքան ժամանակ, մինչև նրանք թույլ չտային Ռուսաստանին իրենց ներքին և արտաքին քաղաքականություն թելադրել։
Չինաստանը, Հնդկաստանը, Լատինական Ամերիկան, Մերձավոր Արևելքը Պուտինի բարեկամնե՞րն են
Կա պատճառ, որ այս երկրները չեն միացել ԱՄՆ-ին և Եվրոպային Մոսկվային մեկուսացնելու հարցում։ 2014 թվականից Պուտինը ջանասիրաբար սիրաշահում է նրանց: Եվ դա տվել է արդյունքներ.
● Սիրիայում Ռուսաստանը կապեր է հաստատել քաղաքացիական պատերազմի բոլոր կողմերի առաջնորդների հետ՝ դառնալով այն սակավաթիվ խոշոր տերություններից մեկը, որն ի վիճակի է այնտեղ բանակցություններ վարել:
● Ռուսաստանը ամուր կապեր ունի Իրանի հետ։ Բայց նաև Իրանի թշնամիների հետ՝ հատկապես Եգիպտոսի, Իսրայելի, Սաուդյան Արաբիայի և Պարսից ծոցի այլ երկրների հետ:
● Աֆրիկայում ռուսական ռազմական խմբավորումները աջակցում են մի շարք առաջնորդների։
● Լատինական Ամերիկայում Ռուսաստանի ազդեցությունը մեծացել է, քանի որ իշխանության են եկել ձախականները։
Այս երկրներում շատերը Ռուսաստանին համարում են «ամերիկյան իմպերիալիզմի կողմից ճնշվածների պաշտպան»:
Այս տարածաշրջանների շատ խոշոր երկրներ չեն ընդունում արևմտյան փաստարկներն այն մասին, թե ինչն է դարձել պատերազմի պատճառ կամ որքան լուրջ է հակամարտությունը:
Փոխարենը նրանք քննադատում են ԱՄՆ-ին և պնդում, որ այն, ինչ անում է Ռուսաստանը Ուկրաինայում, ոչնչով չի տարբերվում նրանից, ինչ Իրաքում կամ Վիետնամում արել է Միացյալ Նահանգները։
Ռուսաստանը՝ առաջատար զարգացող աշխարհում այնպես, ինչպես ԽՍՀՄ-ը Սառը պատերազմի ժամանակ
Պուտինի կարծիքով՝ զարգացող երկրներն ակտիվորեն կաջակցեն Մոսկվային։ Ակնկալվում է, որ BRICS կազմակերպությունը՝ Բրազիլիան, Ռուսաստանը, Հնդկաստանը, Չինաստանը և Հարավային Աֆրիկան, կընդլայնվի՝ ներառելով Արգենտինան, Իրանը և, հնարավոր է, Եգիպտոսը, Սաուդյան Արաբիան ու Թուրքիան:
Նրանք միասին կազմում են աշխարհի ՀՆԱ-ի զգալի տոկոսը և աշխարհի բնակչության մեծ մասը:
Այդ ժամանակ Ռուսաստանը կդառնա զարգացող աշխարհի առաջատարը, ինչպես Խորհրդային Միությունն էր Սառը պատերազմի ժամանակ։
Ի՞նչ պետք է անի Արևմուտքը
Այս ամենը բացատրում է, թե ինչու Արևմուտքում (Ավստրալիա, Կանադա, Ճապոնիա, Նոր Զելանդիա, Սինգապուր, Հարավային Կորեա, ԱՄՆ և Եվրոպա) կրկնապատկեցին ջանքերը և միասնական եղան Ուկրաինային աջակցելու և Ռուսաստանին հակազդելու հարցում:
Կարճաժամկետ հեռանկարում դա նշանակում է հսկայական համատեղ աշխատանք պատերազմի մասին ռուսական ապատեղեկատվությանն ու կեղծ պատմական նարատիվներին հակազդելու համար:
Միջնաժամկետ և երկարաժամկետ հեռանկարում Միացյալ Նահանգները և նրա դաշնակիցներն ու գործընկերները պետք է քննարկեն՝ ինչպես վերակառուցել միջազգային և եվրոպական անվտանգության ճարտարապետությունը:
Մնում է հաշվարկել, թե ինչպես կանխել ռուսական հարձակումները մյուս հարևանների վրա, որոնց նա դիտարկում է իր գործունեության շրջանակում։ Առայժմ ՆԱՏՕ-ն միակ ինստիտուտն է, որը կարող է երաշխավորել Եվրոպայի անվտանգությունը։
Պուտինը Ռուսաստանը և աշխարհը տանում է դեպի խորը անցյալ
Հետհայացք գցելով նրա պաշտոնավարման քառորդ դարին՝ կարելի է տեսնել, որ Պուտինը ձգտում է կառուցել Ռուսական կայսրության իր տարբերակը: Նա «հավաքում է հողերն» այնպես, ինչպես իր «անձնական սրբապատկերները»՝ ռուս մեծ ցարերը։
Ավստրո-Հունգարական և Օսմանյան կայսրությունները փլուզվեցին Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո Բրիտանիան և Ֆրանսիան դժկամությամբ հրաժարվեցին իրենց կայսրություններից:
Սակայն Պուտինը պնդում է ցարական Ռուսաստանի վերադարձը։
Ձգտելով վերանվաճել Ուկրաինան՝ Պուտինն իրականում զրոյացնում է իր գլխավոր հերոսի՝ Պետրոս Առաջինի ամենամեծ ձեռքբերումներից մեկը: Պետրոսը բացեց պատուհանը դեպի Արևմուտք։ Նա ճանապարհորդում էր Եվրոպայով, եվրոպացիներին հրավիրում էր Ռուսաստան՝ շրջելու և տնտեսության զարգացմանը նպաստելու։
Իսկ Վլադիմիր Պուտինի տարածքներ նվաճելու քաղաքականությունը, ընդհակառակը, փակեց այդ պատուհանը։ Նա եվրոպացիներին և նրանց ընկերություններին ուղարկեց հայրենիք և Ռուսաստանից «աքսորեց» տաղանդավոր ռուսների մի սերունդ։
Պետրոսը Ռուսաստանն առաջնորդեց դեպի ապագա: Պուտինը երկիրը տանում է դեպի անցյալ։
Պուտինի պլանները
