Երկաթուղին կվերականգնվի. Հայաստանում այս հարցով զբաղվող հատուկ խումբ է ստեղծվել

Երասխ-Ջուլֆա-Մեղրի-Հորադիզ երկաթուղու վերականգնման հարցը Հայաստանի կառավարության օրակարգում է: Հունվարի 14-ին ստեղծվել է հատուկ խումբ, որը զբաղվելու է աշխատանքների համակարգմամբ:

Խմբի ստեղծման, երկաթուղու վերագործարկման մասին, ինչպես նաև փորձագիտական կարծիք։

• «Լավատեսության հիմք չկա, փորձում ենք ստեղծել այն»․ Հայաստանի վարչապետ

• Փաշինյան-Ալիև հանդիպումը Բրյուսելում․ արդյո՞ք եվրոպական հարթակն այլընտրանք կդառնա

• Հայաստան-Ադրբեջան․ ի՞նչ է լինելու

Հայաստանն Ադրբեջանին կապող երկաթուղու վերականգնման համար ստեղծված խմբում ներառված են պետական պաշտոնյաներ, ինչպես նաև ոլորտային մասնագետներ՝ շինարարներ, գիտնականներ: 10 անձից կազմված խումբը եռամսյա պարբերականությամբ պետք է վարչապետ Փաշինյանին տեղեկացնի աշխատանքների ընթացքի մասին:

Վարչապետի աշխատակազմի փոխանցմամբ՝ խումբը ղեկավարելու է Փաշինյանի խորհրդական Արտաշես Թումանյանը՝ Իրանում Հայաստանի նախկին դեսպանը:

Երկաթուղու շինարարական աշխատանքների մեկնարկի մասին դեռևս չի հաղորդվել:

«Մեղրիի հատվածում 45 կմ-անոց երկաթգծի կառուցումը կարժենա մոտ 200 միլիոն դոլար, շինարարությունը կտևի շուրջ երեք տարի», — նախորդ տարվա դեկտեմբերին ասել էր Հայաստանի փոխվարչապետ Մհեր Գրիգորյանը:

Փոխվարչապետների եռակողմ աշխատանքային խմբում Գրիգորյանն է ներկայացնում պաշտոնական Երևանի դիրքորոշումները: Հենց այս խմբի քննարկումների արդյունքում են կողմերը համաձայնության եկել երկաթուղու վերագործարկման հարցի շուրջ:

Հայաստանի իշխանությունները վստահ են՝ երկաթուղին կփոխի տարածաշրջանի քաղաքական, տնտեսական և անվտանգային միջավայրը։

Փորձագիտական կարծիք

Տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Թաթուլ Մանասերյանն ասում է՝ բոլորն են հասկանում՝ որքան կարևոր է երկաթուղին մեր տնտեսության, ինչպես նաև տարածաշրջանի զարգացման համար, սակայն կարծում է՝ պետք է նաև հասկանանք այն իրավիճակը, որում հայտնվել ենք.

«Երբ մարդասպանին [նկատի ունի հայ սպային կացնահարած Ռամիլ Սաֆարովին] ազգային հերոս են դարձնում, այդ երկրի հետ մենք էստի համեցեք սկզբունքով շարժվե՞նք, լավ ենք չէ՞ գիտակցում՝ արդյունքը ինչ կարող է լինել»:

Մանասերյանի դիտարկմամբ՝ նախ պետք է գործի դնել տնտեսական դիվանագիտությունը, այնպես անել, որ Ադրբեջանն ու Թուրքիան «հարգեն ցամաքային երկրներին վերաբերող երեք կոնվենցիաները, որով պարտավոր են ծովով ելք տրամադրել, ընդ որում՝ անվճար»: Կարծում է՝ կոնվենցիաներով ստանձնած պարտավորությունների կատարումը, ինչպես նաև մարդասիրական քայլերի ձեռնարկումը, օրինակ՝ թույլատրելը, որ արցախցիներն այցելեն իրենց հարազատների շիրիմներին, կարող են համագործակցության հիմք դառնալ:

Փորձագետի գնահատմամբ՝ երկաթուղու գործարկումից առաջ պետք է հասկանալ՝ ինչ կտա դա Հայաստանին, զուգահեռ լուծել նաև անվտանգային խնդիրները:

«Չպիտի մոռանանք, որ անգամ խորհրդային տարիներին՝ թվացյալ կայունության ժամանակ, քարկոծում էին վագոնները», — հիշեցնում է Թաթուլ Մանասերյանը:

Տնտեսագետն ասում է՝ ոչ ոք չի ժխտում՝ երկաթուղին կարող է ծառայել մեզ, մեծ օգուտ բերել, բայց չպետք է վազել զարգացման հետևից ու մոռանալ «ոտքերին կապած ծանրաքարերի»՝ սպառնալիքների մասին:

Առաջարկում է փորձագիտական հանրությանը ևս մասնակից դարձնել գործընթացներին ու վստահեցնում՝ եթե չօգնեն, հաստատ չեն վնասի: