«Գործընթացը գնում է հանգուցալուծման»․ հայ քաղաքագետները՝ Ուկրաինայի պատերազմի մասին
«Գործընթացը Ուկրաինայում գնում է հանգուցալուծման»․ կարծում է հայ քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը, ելնելով նախագահ Զելենսկու վերջին հայտարարություններից, որոնք հնչել են ամերկյան ABC News հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում։ Ուկրաինայի ղեկավարը, մասնավորապես, ասել է, որ պատրաստ է Ռուսաստանի հետ երկխոսության և փոխզիջման, բայց ոչ կապիտուլյացիայի։ Վլադիմիր Զելենսկին նաև ասել է, որ «կորցրել է հետաքրքրությունը» ՆԱՏՕ-ին անդամակցության հարցում, քանի որ այս կառույցը պատրաստ չէ ընդունել Ուկրաինային և վախենում է Ռուսաստանի հետ առճակատումից։
Էլ ի՞նչ է ասել Վլադիմիր Զելենսկին, ինչպե՞ս է մեկնաբանել նրա խոսքերը հայ քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը, և ի՞նչ են մտածում Հայաստանում ուկրաինական հակամարտության մասին՝ մասնավորապես, Կովկասի ինստիտուտի տնօրեն Ալեքսանդր Իսկանդարյանի կարծիքը։
- Հայաստանը՝ որպես այլընտրանք․ ՌԴ-ից և Ուկրաինայից գործող բիզնեսներ են տեղափոխվում
- «Ատելությունը չկանխվեց Արցախում, այսօր վտանգված է Եվրոպան»․ հանրային քննարկում Երևանում
- Ի՞նչ կկորցնի ու կշահի Հայաստանը ՌԴ դեմ կիրառվող պատժամիջոցների արդյունքում
Զելենսկի. «Քննարկել և փոխզիջում գտնել»
Ուկրաինայի նախագահ Վլադիմիր Զելենսկին ամերիկյան հեռուստաալիքին տված հարցազրույցում կրկին կոչ է արել Պուտինին բանակցել.
«Ես պատրաստ եմ երկխոսության, բայց մենք պատրաստ չենք կապիտուլյացիայի։ Որովհետև դա իմ մասին չէ, այլ այն մարդկանց, ովքեր ինձ ընտրել են»:
Ուկրաինայի նախագահն ասել է, որ իր երկիրը չի ցանկանում «ծնկների վրա ինչ-որ բան մուրալ» արևմտյան գործընկերներից.
«Ինչ վերաբերում է ՆԱՏՕ-ին, ես կորցրեցի հետաքրքրությունն այս հարցի նկատմամբ այն բանից հետո, երբ հասկացա, որ ՆԱՏՕ-ն պատրաստ չէ ընդունել Ուկրաինային։ Դաշինքը վախենում է վիճելի հարցերից և Ռուսաստանի Դաշնության հետ առճակատումից»։
Զելենսկին խոսել է նաև անվտանգության երաշխիքների մասին, ասել, որ Ուկրաինան «կարող է քննարկել և փոխզիջում գտնել ժամանակավոր օկուպացված տարածքների և չճանաչված հանրապետությունների վերաբերյալ, որոնք ոչ ոք չի ճանաչում, բացի Ռուսաստանից, և փոխզիջում գտնել, թե ինչպես կապրեն այդ տարածքները հետագայում»։
Մեկնաբանություններ
Քաղաքագետ Ստեփան Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․
«Գործընթացը գնում է հանգուցալուծման։ Զելենսկին հանգուցալուծման հող է նախապատրաստում։ Նրա խոսքերի մի մասն ուկրաինացիներին է ուղղված, մի մասը’ Արեւմուտքին, իսկ Ռուսաստանի հետ խոսում է բանագնացների միջոցով։
- Ուկրաինացիներին ասում է, որ այս ողջ պատմությունը սկսվել է ԵՄ-ին անդամակցելու ցանկության պատճառով, իսկ սահմանադրության մեջ գրված է, որ նպատակը ՆԱՏՕ-ին անդամագրվելն է։ Ստորագրելով ԵՄ մտնելու հայտը, ցույց է տալիս ուկրաինացիներին, որ իրենց այնտեղ չեն սպասում, իսկ ՆԱՏՕ-ի պահով բոլորն են տեսնում, որ իրենց պաշտպանող չկա։ Այս երկու նպատակներն էլ անհեռատեսական էին ու կրած զրկանքներն’ անիմաստ։
- Արևմուտքին ուղղակիորեն մեղադրում է, որ իրենց խաբել են ու օգտագործել։ Հետագայում Արեւմուտքին հաշիվ կներկայացնի փոխհատուցում ստանալու համար, որպես տուժած կողմ։
- Ինչ վերաբերվում է Դոնբասին ու Ղրիմին, ապա հայտարարել է, որ պատրաստ է ինչ-որ միջանկյալ ձևակերպման շուրջ համաձայնության գալ։ Այսօրվա հայտարարության տողատակերում այդ միտքը դժվար չի գտնել»։
Մինչդեռ, քաղաքագետ Ալեքսանդր Իսկանդարյանը կարծում է, որ եթե նույնիսկ Ռուսաստանը մարտավարական առումով հաղթի Ուկրաինայի հետ պատերազմում, ապա ռազմավարական առումով արդեն պարտություն է կրել, քանի որ երկարաժամկետ հեռանկարում անհնար կլինի կոտրել ազգային դիմադրությունը։ Փորձագետը բացատրում է նաև, թե ինչ նպատակներ էր հետապնդում Ռուսաստանը՝ սկսելով այս պատերազմը.
«Հակամարտությունը Ուկրաինայի հետ չէ, հակամարտությունը Արևմուտքի հետ է։ Ռուսաստանի նպատակները Զապորոժիեի կամ Մելիտոպոլի գրավումը չեն։ Խոսքը գնում է ամբողջ կառույցի, եվրոպական անվտանգության ողջ ճարտարապետության վերակառուցման մասին, որպեսզի Ռուսաստանին վերաբերվեն այնպես, ինչպես նրան չէին պատրաստվում վերաբերվել։ Ես իրականության մասին չեմ խոսում, այլ այն մասին, թե ինչ է փորձում անել Ռուսաստանը, ինչ պլան ունի։
Պլանը չի վերաբերում Ուկրաինային։ Այն, իհարկե, վերաբերում Ուկրաինային, բայց՝ որպես դաշտ, այն վայրը, որտեղ այս հակամարտությունն ընթանում է, որտեղ պատերազմ է տեղի ունենում, և որտեղ ապրող մարդիկ տառապում են։ Բայց սա հակամարտություն է Ռուսաստանի և հավաքական Արևմուտքի միջև։ Ռուսաստանի նպատակն է, որ իր հետ, կոպիտ ասած, հաշվի նստեն, ուշադրություն դարձնեն իր վրա»։
