Արդյո՞ք Աբխազիայում կրիմինալի դեմ պայքարին կօգնի ներքին գործերի նախարարի հերթական փոփոխությունը
լուսանկարը՝ Սերգեյ Դեմյանով
Վերջին երեք տարվա մեջ ներքին գործերի նոր՝ արդեն հինգերորդ նախարար Գարի Արշբայի նշանակումն աբխազական միլիցիայի կոլեկտիվը ցուցադրական գործնականությամբ դիմավորեց:
Այդ օրը մայրաքաղաքի մի քանի կենտրոնական փողոց լցվել էր միլիցիայի ուժեղացված պահակախմբերով (յուրաքանչյուրում 30 մարդ), որոնք կանգնեցնում և ստուգում էին անցնող ավտոմեքենաները:
Երբեք չեմ հասկացել այդ անմիտ ակցիաների իմաստը, քանի որ հանցագործը, որը չի ուզում միլիցիայի ձեռքն ընկնել, բավական է նախապես այլ ճանապարհով գնա կամ հեշտությամբ շրջանցի արգելապատնեշն առանց որևէ խոչընդոտի: Ոչ միայն խոշոր, այլ նաև մանր հանցագործները վաղուց այդ ցանցում չեն հայտնվում: Սովոր են:
Այնուամենայնիվ, ցանկացած նոր ղեկավարի միլիցիան դիմավորում է այդպիսի անօգուտ ռեյդերով: Հանցավորության դեմ իրական պայքարի իմիտացիան վաղուց որոշակի ծիսակարգ է դարձել:
Իսկ «բարեփոխում» բառը, որով սովորաբար իր գործունեությունն է սկսում յուրաքանչյուր նոր նախարար, աստիճանաբար հանվում է պաշտոնական բառապաշարից: Այն արդեն ոչ միայն չի ազդում, այլ նաև նյարդայնացնում է: Հատկապես որ, բարեփոխումներ էլ չեն արվում:
«Վերևից ասել են կտրուկ շարժումներ չանենք», — սուրճի սեղանի շուրջ զրույցի ժամանակ հոգոց է հանում մի ծանոթ մայոր:
Սակայն, եթե անգամ իշխանություններն իրոք լրջորեն որոշեին բարեփոխել իրավապահ համակարգը, ոչինչ չէր ստացվի: Միայն մեկ ոլորտում բարեփոխումներ իրականացնելն, այդ ընթացքում ձեռք չտալով մյուսներին, նույնն է, ինչ բնակարանում, որի բոլոր խողովակները փտել են, սահմանափակվել լվացարանը փոխելով և նոր ֆիննական զուգարանակոնք տեղադրելով:
Գոնե ինչ-որ իրավակարգ հաստատելու համար ամենամեծ արգելակող ուժը հենց իշխանությունն է: Դեռ երբեք, ոչ մի նախագահի կառավարման տարիներին հանցագործությունների այսպիսի քանակ չկար, որոնց ֆիգուրանտները բարձրաստիճան պաշտոնյաների և իշխանությանը մոտ մարդկանց երեխաները լինեին:
Ներկայիս նախագահի կառավարման տարիներին և գողություն է արվել տեսահսկման սարքի առջև, և դաժանաբար միլիցիոներների են ծեծել,
և բիզնես է «հովանավորվել»: Սակայն բոլոր քրեական գործերի ընթացքն արդյունքում սովորաբար արգելակվել է: Անգամ հրաժարականներ չեն եղել:
Գարի Արշբային չես նախանձի, նրան նշանակել են դիտորդ լինել: Ծանր հիվանդ օրգանիզմի բուժման համար անհրաժեշտ բոլոր «գործիքներից և դեղորայքից», ըստ ամենայնի, նրան տվել են միայն «հաբերը»:
Վերևներում մտքեր կան, որ հիմա իրավակարգի հաստատմանն ուղղված կտրուկ գործողությունները կարող են հարվածել փխրուն քաղաքական կայունությանը, որն ամեն կերպ պետք է ձգել մինչև հաջորդ նախագահական ընտրություններ՝ 2019թ-ի ամառ:
Սակայն պարզապես վախեր կան, որ սանձարձակ դարձած կրիմինալի դեմ նման լաքապատ պայքարն ավելի շուք քաոսի կբերի, քան երկու տարի հետո նշմարվող ընտրությունների:
