Այստեղ ամենալավը գորտերն են իրենց զգում

Աբխազական բժշկությունը ծանր վիճակում է: Եվ ոչ միայն քաղաքացիական, այլ նաև ռազմական: Ամենատհաճ երևույթը Ագուձերի ռազմական հոսպիտալն է, որը փաստացի ավերված վիճակում է:

Հիվանդասենյակներն ահավոր վիճակում են: Ջեռուցում չկա, և եթե նույնիսկ ամռանը տանելի է, ապա ձմռանն անտանելի ցուրտ է: Բժիշկներն հնարավորության դեպքում աշխատում են էլեկտրական վառարաններ բերել:

Հակահրդեհային համակարգը իսպառ բացակայում է, ընդ որում էլեկտրական գծերը տեղ-տեղ ջրի մեջ են և ամեն վայրկյան կարող են կարճ միացում տալ: Ջուր միշտ կա, քանի որ ծորակների մեծ մասը փչացած է և չի փակվում:

Վերելակը վաղուց չի աշխատում:

Այս հիվանդանոցի ամենամեծ խնդիրը նկուղն է, որն ամբողջությամբ ջրի և աղբի մեջ է: Երբ իջանք այնտեղ նայելու, մեզ վրա գորտեր ցատկեցին:

Հոսպիտալի միակ ենթակառուցքածքը, որի մասին գոմե մի լավ բան կարելի է ասել, մեծ այգին է: Բայց այն նույնպես բոլորովին բարձիթողի վիճակում է:

Ագուձերի ռազմական հոսպիտալում սակայն մի քանի երիտասարդ բժիշկներ են աշխատում, ովքեր չեն ուզում հեռանալ և հստակ տրամադրվել են փոփոխությունների հասնել:

Բժիշկ Գուրամ Շոուան ասում է, որ հիվանդանոցի կորպուսն ինչպես այրվել է 1990-ականների պատերազմի ժամանակ, այդպես էլ մնացել է: Շոուան է գործընկերների հետ կեղտը մաքրել հիվանդանոցից: Ասում է, որ որպես վարձավճար դրա դիմաց ստացել է հաց ու մի տուփ կարագ:

Վերջերս բժիշկները գումար են հավաքել և նոր ձգվող առաստաղ գնել սեփական փողերով:

«Միայն թե պատերազմ չլինի, ամեն ինչ կանենք: Մենք ինքներս ենք ներկում և ծեփամածիկ քսում պատերին, ամեն ինչ ինքներս ենք անում: Դա երևի հետպատերազմյան համախտանիշ է, բայց ի՞նչ անենք: Այս շենքը բանի պետք չէ: Այն պետք է քանդել և նոր կորպուս սարքել: Այժմ մեր հիվանդանոցում 40 բժիշկ է աշխատում: Նեյրավիրաբուժությունից բացի ամեն ինչ կարող ենք անել», — ասում է Շոուան:

Առաջին անգամ Աբխազիայում համակարգչային տոմոգրաֆ տեղադրվել է հենց այս հոսպիտալում: Հենց այստեղ առաջին անգամ սկսեցին ուրոլոգիական և լազերային էնդոսկոպիկ վիրահատություններ անել:

Սակայն բժշկի աշխատավարձը 10 հազար ռուբլի է [$150]:

Անրի Արնաութը բժիշկներից մեկն է: Նա ինտերնատուրա է անցնում ռազմական ակադեմիայում և հոսպիտալում աշխատանքը նրա համար պարտադիր է:

«Ես ամեն օր Գուդաութիից գալիս եմ Ագուձեր աշխատանքի: Այժմ մեր բաժանմունքում 6 հիվանդ կա, հնարավորություն կա ամեն մեկին շատ ժամանակ տրամադրել», — ասում է Անրին:

Լաշա Կակալիան դեռևս ստաժոր է, սովորում է Ռոստովի պետական համալսարանում, ապագա վիրաբույժ է: Դեռ պետք է երկու տարի սովորի: «Իհարկե, դժվար է աշխատել, բայց այստեղ բոլորն օգնում են: Նման պրակտիկա Ռուսաստանի և ոչ մի ուսանող չի անցնում»:

Ագուձերի ռազմական հոսպիտալը բազմապրոֆիլային հիվանդանոց է ուժային կառույցների, ինչպես նաև սահմանապահ և մաքսային ծառայությունների, արտակարգ իրավիճակների նախարարության աշխատակիցների համար: Բաժանմունքներում սարքավորումները վատը չեն, դրանք նվիրել են մարդիկ և կազմակերպություններ: Դժվար վիրահատություններ են կատարվում: Կան ամբուլատոր և ռազմաբժշկական փորձաքննության բաժանմունքներ:

Սակայն միակն, ով այստեղ տարեցտարի շինարարություն է իրականացնում, թռչուններն են, որոնք բույն են հյուսում կիսաքանդ տանիքի տակ:

Հոդվածում հնչած կարծիքներն արտահայտում են հեղինակի տերմինաբանությունն ու հայացքները և պարտադիր չէ, որ համընկնեն խմբագրության կարծիքի հետ:

Հրապարակվել է 27.04.2016