«Ջերմությունս 37,5 է։ Ի՞նչ անել»։ Մոսկվայում կորոնավիրուսից բուժվելու համար փող և կապեր են պետք։ Անձնական պատմություն

«37,5 ջերմություն ունեմ։ Ի՞նչ անեմ», – այս արտահայտությունը հեռախոսով լսեցի մորիցս։ Հավանաբար, այլ հանգամանքներում 37,5 ջերմության մասին տեղեկությունը վտանգավոր չէր թվա։ Սակայն այստեղ ստիպված էի վախենալ և սկսել գործել։

Մայիսի 11–ի դրությամբ Ռուսաստանում վարակվել է 221 334 մարդ։ Մահացել է 2 009 մարդ։ Սակայն բժիշկներն ու փորձագետները վստահ են, որ թվերը զգալիորեն նվազեցված են։

Մենք որոշեցինք շտապ վճարովի համակարգչային տոմոգրաֆիա անցնել։ Այդ ժամանակ երկուսս էլ հասցրել էինք բավականաչափ նյութեր ուսումնասիրել ստուգված աղբյուրներից, որպեսզի հաստատ իմանանք՝ առաջին հերթին տոմոգրաֆիա, հետո՝ թեստ։

Պատկերը ցույց տվեց երկկողմանի պոլիսեգմենտար թեթև թոքաբորբ։ Ավելի ուշ ծանոթ բժիշկները կմեկնաբանեն, որ այդպիսի պատկերը գրեթե հավասար է կորոնավիրուսի։

«Ձեզ թեստ պետք չէ»

Այսպիսով՝ մենք ունենք եզրակացություն, որի համաձայն՝ մորս մոտ երկկողմանի վիրուսային թոքաբորբ է։ Թվում է, թե ժամանակն է պոլիկլինիկա զանգահարել, որտեղ մայրս գրանցված է (դա են պահանջում քաղաքային իշխանությունները) և խնդրել, որ բժիշկը մեր տուն այցելի։

Այդ հատուկ գործողությունը ձախողվում է հենց առաջին փորձից։

Կնոջ ձայնը հեռախոսով հաղորդում է, թե «տիկին, մենք օրական մի քանի հարյուր մարդ ենք ունենում, ի՞նչ տնային այցելություն, ինքներդ եկեք»։

• Ռուսաստան, կորոնավիրուս․ տարօրինակ ցածր մահացություն՝ վարակվածների հսկայական աճի ֆոնին և մահացած բուժաշխատողնեի շատ մեծ թիվ։ Ինչո՞ւ
• Կորոնավիրուսը Հյուսիսային Կովկասում․ զոհերի թվի և իշխանության նկատմամբ անվստահության հսկայական աճ
• Աշխարհը դուրս է գալիս կարանտինից․ ո՞վ և ինչպե՞ս։ Ռոբոտները չափում են մարդկանց ջերմությունն ու այգիներում մոնիթորինգ անում։ Լուսանկարներ/տեսանյութ

Մայրս պատասխանատու մարդ է, և ոչ ոքի չէր ուզում վարակել։ Սակայն ելք չկար։ Ձեռնոց և դիմակ դնելով՝ նստեց իր անձնական ավտոմեքենան և պոլիկլինիկա գնաց։ Այնտեղ նրան ընդունեց մի բժիշկ, որը վարակաբանության հասակակիցը կլիներ, և հակաբիոտիկներով բուժում նշանակեց։

«Ձեզ թեստ պետք չէ։ Ի՞նչ եք անում թեստը։ Ձեզ մոտ թեթև է ընթանում։ Գնացեք տուն, բուժվեք»։

Մայրս գնեց բժշկի նշանակած դեղերը մոտ 300 դոլարով։

Եվս 200 դոլարով գնեցինք անոթազարկը չափող սարք, որովհետև փորձառու մարդկանցից գիտեինք, որ հենց այն է օգնելու վերահսկել արյան մեջ թթվածնի մակարդակը։

Ախտանիշներից առաջին իսկ օրվանից մայրս միայն ջերմություն ուներ։ Ուրիշ ոչ մի ախտանիշ չկար։ Սակայն բարձր ջերմությունն ընդհանրապես չէր իջնում։

Բժշկի տնային կանչի համար նշված հեռախոսահամարով Ռոսպոտրեբնադզոր անհնար էր զանգահարել։ «Թեժ գիծը» մի քանի ժամ անց վերցրեց խոսափողն ու առաջարկեց զանգահարել Ռոսպոտրեբնադզոր։

Մեզ ասացին շտապ թեստ անել, մեզ պետք է հաստատված COVID։

Տանը վճարովի թեստ անելը ևս 100 դոլար է։ Արդյունքները կլինեն լավագույն դեպքում երկու օրից։

«Բժիշկը, հնարավոր է, ընդհանրապես չգա»

Մորս թեստը դրական էր առաջին իսկ անգամից։ Մոսկվայում դա մեծ հաջողություն է համարվում, քանի որ բազմաթիվ կեղծ–բացասական թեստերը մարդկանց խանգարում են ժամանակին բուժվել։

Դրական թեստի մասին հաղորդեցին հեռախոսով։ Այն հարցին, թե արդյոք գոնե հիմա բժիշկը կգա, պատասխանեցին․

«Բժիշկը կգա։ Ե՞րբ։ Հնարավոր է, վաղը, գուցե մեկ շաբաթից, գուցե երբեք»։

Պոլիկլինիկայում ընդհանրապես միանգամից ասացին․ «Չենք կարող գալ։ Եթե փաստաթղթեր չեք ստորագրել, որ տանը մնալու պարտավորություն եք վերցնում, ինքներդ եկեք»։

Այդ պահի դրությամբ արդեն ջերմության ութերորդ օրն էր։ Մեզ խորհրդատվություն տրամադրած բժիշկները նաև ասացին, որ երկրորդ տոմոգրաֆիան անենք։

Արեցինք։ Պատկերն արդեն միջին ծանրության էր։ Այդպես հասկացանք, որ բուժումը սխալ էր։ Եվ ստացիոնար հսկողություն է պետք։

Եթե թոքաբորբ ունեք, ջերմությունը 38 է, կորոնավիրուսի թեստը դրական է, բայց շնչահեղձ չեք լինում, «շտապօգնությունն» ընդհանրապես չի գալու։

Մոսկվայում անվճար հիվանդանոցում հայտնվել հնարավոր է միայն, եթե չափազանց ուշ է, և այնտեղ հազիվ թե կարողանան օգնել։

Վճարովի «շտապօգնություն»՝ 700$

Վճարովի «շտապօգնությունն» արագ է գալիս։ Սակայն այն կարող է ձեզ միայն տեղ հասցնել, իսկ գտնել հիվանդանոց, որը կհամաձայնի ընդունել, արդեն ձեր գործն է։

Եվ սկսվեցին ստացիոնարի փնտրտուքները։ Սա թերևս ամենատարօրինակ և սարսափելի հատվածն է։ Տարբեր հանգամանքների բերումով չեմ կարող մանրամասն պատմել, թե ինչպես են վարվել բանակցությունները, և քանի գլխավոր բժիշկներ են երդվել, որ տեղ չկա։

Հիվանդության իններորդ օրը վճարովի «շտապօգնությունը», վերջապես, մորս հասցրեց մոսկովյան ստացիոնարներից մեկը, որը վերապրոֆիլավորվել է COVID–ի համար։

Դրա համար մայրս ստիպված էր վճարել մոտ 700 դոլար։

Արդյուքում նա գերազանց հիվանդանոցում պառկեց։ Միայն այնտեղից նա առաջին անգամ ինձ խոստովանեց․ «Արդեն վստահ էի, որ մեռնելու եմ»։

Հիվանդանոցային պատմություններ

«Նրանք երակ են մտնում, թեև կրում են այդ թաթպանները։ Նրանց ակնոցները քրտնում են, իսկ նրանք ներարկումներ են անում։ Ոսկե մարդիկ են։ Այստեղ նույնիսկ ոչ ոք չի կոպտում», – հաշվետվություն էր ներկայացնում մայրս հիվանդասենյակից։

Հիվանդասենյակում նա երկու հարևան կին ուներ, մեկը մոտ 100 տարեկան էր, մյուսը՝ 70։

Կարող ես վարակվել ամենուր

Հիվանդանոցում մայրս բազմաթիվ մարդկանց պատմություններ է իմացել, որոնք ինքնամեկուսացվել են դեռևս մարտի սկզբին, և մեկ ամիս անց տանն, այնուամենայնիվ, հիվանդացել են։

Ինչո՞ւ։ Պատասխան չկա։ Չէ՞ որ մայրս էլ էր վաղուց արդեն միայն խանութ և դեղատուն գնում։

Վերջաբանի փոխարեն

Մայիսի 9–ին մորս դուրս գրեցին հիվանդանոցից։ Համակարգչային տոմոգրաֆիան զգալի բարելավում էր ցույց տվել, թեստերը բացասական էին, արյան անալիզները՝ դրական։

Այժմ առջևում է վերականգնումը։ Վիտամիններ, թարմ օդ։

Ես ոչ մի կերպ միակ իրական պատմության հավակնություն չունեմ։ Սա չի բացառում այն, որ ինչ–որ մեկի տուն բժիշկներն այցելում են, ինչ–որ մեկի զանգերը Ռոսպոտրեբնադզոր բարեհաջող են ավարտվում։

Ես հրաշքին և այլընտրանքին տեղ եմ թողնում։ Սակայն դրանց թերահավատորեն եմ վերաբերվում։

Կորոնավիրուսը բուժվում է։ Կախված է տարիքից, ծանրության աստիճանից, բժիշկների պրոֆեսիոնալիզմից։

Սակայն Մոսկվայում ևս երկու պայման է պետք՝ 1) ունենալ փող, 2) ունենալ կապեր։

Սա հենց այն է, ինչին Ռուսաստանում բախվում են հազարավոր կյանքեր։ Ես դիտում եմ իմ ռուս գործընկերների ֆիլմերը տարբեր շրջաններում տիրող իրավիճակի մասին և լուռ արտասվում՝ ուրախանալով, որ մորս դեպքում վարակը վրա է հասել գոնե Մոսկվայում։ Այն կարծես Ռուսաստանից անկախ պետություն լինի, որտեղ ամեն ինչ շատ ավելի լավ է։

Ինչո՞ւ եմ այս ամենը պատմում։ Ուզում եմ, որ մարդիկ բուժվեն և նրանց բուժեն։ Մայրս, հիվանդանոց ընկնելով, սկսել է սոցցանցերի մասնագիտացված խմբերում պատմել իր պատմությունը։ Որպեսզի դա ինչ–որ մեկին փրկի։

Համակարգը կոտրել միգուցե չստացվի։ Սակայն առանձին վերցրած մարդու բուժել միշտ կարելի է։ Ես ու մայրս օգնում ենք այնպես անել, որպեսզի նրանց թիվն ավելանա։