"24 წელია მიწის ქვეშ ვმუშაობ" - მეტროს გაფიცული თანამშრომლები თავიანთ ისტორიებს ჰყვებიან
თბილისის მეტროს თანამშრომლები – მემანქანეები, კონტროლიორები და სხვები უკვე რამდენიმე თვეა გაფიცვას აანონსებდნენ. მათ ხელფასის 45 პროცენტით მომატების მოთხოვნით, გაფიცვა 3 ივნისს გვიან საღამოს, სამუშაო საათების დასრულების შემდეგ დაიწყეს.
4 აპრილს დილიდან თბილისის მეტრო უკვე აღარ მუშაობდა. მეტროს გაჩერების გამო თბილისში ტრანსპორტით გადაადგილება გართულებულია. ავტობუსების და სამარშრუტო ტაქსების გაჩერებებთან რიგები დგას. გადატვირთულობის გამო, ტრანსპორტი ზოგ გაჩერებაზე არ აჩერებს.
შექმნილ სიტუაციაში თბილისის მერი კახი კალაძე მეტროს თანამშრომლებს ადანაშაულებს. ის ამბობს, რომ მემანქანეების გაფიცვა “პირდაპირ მიმართულია მოსახლეობის ცხოვრების პირობების გაუარესებისკენ”. მერია უარს ამბობს მეტროს თანამშრომლებისთვის ხელფასების მომატებაზე და მათთან მოლაპარაკებებზე.
მეტროს თანამშრომლებთან დღეს მხოლოდ “ქართული ოცნების” დეპუტატი ბექა ნაცვლიშვილი მივიდა. მან თქვა, რომ გაფიცვა ნებისმიერი ადამიანის უფლებაა და მერიამ უნდა გადადგას ნაბიჯი მათთან მოსალაპარაკებლად.
საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის თავმჯდომარის, სულხან სალაძის განცხადებით, სატრანსპორტო კოლაფსში დამნაშავე მერიაა და არა მეტროს თანამშრომლები, რადგან თბილისის მერიამ ერთი თვით ადრე იცოდა, რომ ისინი გაფიცვას აპირებდნენ და “ამ დროის განმავლობაში უნდა ემუშავა იმაზე, რომ მეტროს მუშაობის შეჩერებით სატრანსპორტო კოლაფსი არ შექმნილიყო”.
“ასეთი გაფიცვები სხვა ქვეყნებში და ქალაქებშიც ხდება. მეტროს თანამშრომლებს კანონით შეუძლიათ გაფიცვის უფლებით სარგებლობა, მაგრამ ამან კატასტროფული შედეგი არ უნდა გამოიწვიოს და ამაზე ხელისუფლებამ უნდა იზრუნოს”, – ამბობს სალაძე.
გაფიცულთა ნაწილი, მათ შორის, მეტროს მემანქანეები მეორე დღეა შიმშილობენ. მათ გლდანის დეპოსთან კარვები აქვთ გაშლილი და მოთხოვნების შესრულებას ელიან. ისინი ბოდიშს უხდიან მოსახლეობას შექმნილი დისკომფორტისთვის, მაგრამ ამბობენ, რომ სხვა გზა არ ჰქონდათ.
______________________
არჩილ ლორდენიძე 43 წლის, მემანქანე:
17 წელია მეტროს თანამშრომელი ვარ. ჩვენი სამუშაო გრაფიკი ისეთია, რომ სხვა სამსახურს ვერ შეუთავსებ. მცოცავი გრაფიკი გვაქვს, დატვირთული რეჟიმით. მავნე პირობებში გვიწევს მუშაობა: ვიბრაცია, ელექტროენერგიის ზემოქმედება და ამდენი მგზავრის სიცოცხლეზე პასუხისმგებლობა. ეს ყველაფერი გადადის მემანქანეზე. სახლში ფიზიკურად და ფსიქიკურად დაღლილი მივდივარ. დასვენების დრო რაც მაქვს, სხვა სამსახურს ვეღარ მოვახმარ. საშუალოდ თვეში 150 საათს ვმუშაობთ. თუ გაგიმართლა და სადღესასწაულო დღეებში მოგიწია მუშაობა, მაგალითად აღდგომას, 1 200 ლარამდე ადის ხელფასი.
4 შვილი მყავს. ყველაზე უფროსი 13 წლისაა, სულ პატარა 1 წლის და 8 თვის. მეუღლე არ მუშაობს. პენსიონერი დედ-მამაც ჩემთან ცხოვრობს. ოჯახში მხოლოდ მე ვმუშაობ.
2013 წლის შემდეგ ხელფასი არ მოგვმატებია, სამაგიეროდ, გაძვირდა პროდუქტები, საწვავი, ელექტროენერგია. თვიდან თვემდე ვერ გავდივარ ისე, რომ სესხის აღება არ დამჭირდეს.
თბილისის მერი გვეუბნება, მაშველებს და პოლიციას თქვენზე დაბალი ხელფასი აქვსო, მაგრამ ჩვენ რა შუაში ვართ? ყველამ თავისი შრომის შესაფერისი ანაზღაურება უნდა მოითხოვოს.
ხათუნა ჩიტიშვილი, 47 წლის, მეტროპოლიტენის მოძრაობის სამსახურის ცენტრალური საგუშაგოს მორიგე:
დღეს მე აქ სოლიდარობისთვის არ ვდგავარ, არამედ პირდაპირ ჩართული ვარ ამ პროცესში. აქ ერთეულებმა გაბედეს მოსვლა, რადგან ძალიან დიდი შიშის ფაქტორია ხელმძღვანელობისგან, ადამიანებს სამსახურის დაკარგვის ეშინიათ.
ჩვენ ხელფასის მატებას არ ვითხოვთ. ჩვენ რეალურად ვითხოვთ ჩვენი ხელფასის იმ ნიშნულზე დაყვანას, რა მსყიდველუნარიანობაც მას 2013 წელს ჰქონდა.
12 წელია მეტროში ვმუშაობ, 2006 წელს კონტროლიორის პოზიციიდან დავიწყე, შემდეგ მორიგედ გადავედი, მერე ცენტრალური საგუშაგოს მორიგედ. ორი დღე ვმუშაობ და ორი დღე ვისვენებ. დღეში 12 საათს ვმუშაობ, აქედან ნახევარი საათი მაქვს გამოყოფილი შესვენებისთვის. თუმცა სადგურიდან მაინც ვერ გამოვდივარ და შესვენებასაც გვირაბში ვატარებ.
პოლიტიკოსები როცა მოდიან, ახალგარემონტებული სამეურნეო მატარებელი გამოჰყავთ ხოლმე. ბატონ მერს, კახა კალაძეს ვთხოვ, შემოვიდეს გვირაბში და გაიგოს, რეალურად რა პირობებში ვმუშაობთ.
ამბროსი ნიშნიანიძე 47 წლის, მემანქანე ინსტრუქტორი:
24 წელია მეტროში, მიწის ქვეშ ვმუშაობ. საშუალოდ 1 300 ლარი მაქვს ხელფასი. ყველამ იცის, რომ 2013 წლის შემდეგ ცხოვრება გაძვირდა. 2016 წელს უნდა შექმნილიყო დაპირებული კომისია, რომელსაც უნდა განეხილა ხელფასის საკითხი. იყო დაპირება, რომ აუცილებლად მოგვემატებოდა ხელფასი. ყველაფერი ძვირდება, ჩვენ კი ვერც დამატებით სამუშაოს ვიღებთ და ამ ფულით ვერც ოჯახებს ვარჩენთ.
ეკა მაჭავარიანი 42 წლის, კონტროლიორი:
11 წელია მეტროში ვმუშაობ. ამ ეტაპზე მხოლოდ ხელფასის მომატებას ვითხოვთ. გაუსაძლისი პირობებიც გვაწუხებს, უჰაერობა, უჟანგბადობა, მაგრამ ამაზე ჯერ-ჯერობით არ ვსაუბრობთ. ახლა ხელზე ვიღებ 450 ლარს.
ავთო მკერვალიძე 64 წლის, ზეინკალ-შემდუღებელი:
ანაზღაურება უნდა გვქონდეს იმ სამუშაოს შესაბამისი რასაც ვასრულებთ. ახლა ხელზე ვიღებ 848 ლარს და მავნე პირობების 40 ლარი. ოთხი წელია აქ ვმუშაობ.
ყველა ერთად ვიბრძვით, რომ მერიამ და სატრანსპორტო კომპანიამ მოგვხედონ. სულ კვამლში და უბედურებაში ვარ და ხელფასის ნახევარი თუ წამლებში წავიდა, რა აზრი აქვს ჩემს მუშაობას?
საპენსიო ასაკამდე ვეღარ აღწევენ მეტროს თანამშრომლები ფაქტიურად. გვემუქრებიან კანონით, დაჭერით, მაგრამ ჩვენ ყველაფერს კანონიერად ვაკეთებთ და არ გვეშინია. ყველაფერს სამართლიანად ვითხოვთ.
გვინდა, რომ ხელფასები 45 პროცენტით გაგვეზარდოს, მაგრამ თანახმა ვართ, რომ ეს ეტაპობრივად მოხდეს. წელს 10 პროცენტით მოგვიმატონ, მომავალ წელს 15-ით. მოგვხედოს ვინმემ.
