მოსაზრება: რა აზიანებს ეკოლოგიას ცხინვალში

რა ემუქრება ყველაზე მეტად სამხრეთ ოსეთის ეკოლოგიას? ამის შესახებ თავის მოსაზრებას ჟურნალისტი, ბლოგერი და მეწარმე ცხინვალიდან ალან პარასტაევი გვიზიარებს.

გადავწყვიტე სამხრეთ ოსეთში ეკოლოგიური პრობლემების შესახებ დამეწერა, ოღონდ ექსპერტების დასკვნების, მაღალნჩინოსანთა კომენტარების გარეშე, მედიაში გამოქვეყნებული ცნობების გამოყენებით.

ამიტომ, ეს მასალა ძირითადად ასახავს იმას, თუ როგორ რეაგირებს საზოგადოება გარემოს დაბინძურებაზე. შევეცდები გადმოგცეთ ხალხის შეშფოთების ხარისხი გარემოს მდგომარეობის გამო და მოსაზრებები, რაც სამხრეთ ოსეთში არსებობს. ამავე დროს, ვაჩვენო საზოგადოების ინფორმირებულობის დონე გარემოსდაცვითი საკითხების შესახებ.

მდინარეების ეკოლოგია

ყველაზე ძველი და ყველაზე მწვავე საკითხი,პირველ რიგში, მთავარი არტერიის – მდინარე ლიახვის მდგომარეობაა.

ჩვენს მდინარეს წმინდას ვუწოდებთ, ეს არის ადგილი, სადაც ქალაქის ახალგაზრდობა იზრდებოდა. ქალაქის კომუნალური სამსახურების კარგად ორგანიზებული მუშაობის წყალობით, მოქალაქეთა რაოდენობა, ვინც ნაგავს პარკებით მდინარის ნაპირებზე ყრიდა, საგრძნობლად შემცირდა.   

• „იმ მინდორზე ოს ბიჭებთან ფეხბურთს ვთამაშობდით“. რეპორტაჟი გუგუტიანთკარიდან
• რუსეთი სირიაში ბიზნესსაქმიანობას სამხრეთ ოსეთის გავლით აწარმოებს
• ჩრდილოეთ ოსეთი-საქართველო: უხილავი კავშირები

იცით, როგორ რეაგირებს ზოგი მათგანი საყვედურზე? ”რა მოხდა, ჩვენი ნაგავი წყალმა საქართველოში რომ წაიღოს? მათ ეს დაიმსახურეს.” ეს ნაგვის საშუალებით  შურისძიებისა ან თავდასხმის ერთგვარი ფორმაა.

თუმცა, სინამდვილეში, ეს ყველაფერი საქართველოში კი არ მიდის, რამდენადაც სწრაფი არ უნდა იყოს ლიახვის დინება. ნაგავი რამდენიმე ათეულ მეტრში ფსკერზე ილექება და მტრის ტერიტორიამდე ნამდვილად ვერ აღწევს.

მაგრამ კანალიზაციის მდინარეებში ჩაშვება ჯერ კიდევ პრობლემაა. ფაქტია, რომ მდინარის პირას მდებარე სოფლებში ხშირად არ არის აღჭურვილი საკანალიზაციო სისტემებით და სეპტიკური ავზებით.

ან ისე ხდება, რომ სახლები უკავშირდება კანალიზაციის ცენტრალიზებულ სისტემას და ის უკვე ყოველგვარი გაწმენდის გარეშე ლიახვში ჩაედინება. მაგალითად, ჯავის ერთ-ერთ უბანში ბოლო დრომდე ასე იყო.

ასეთი ადგილები ცხინვალშიც არის. თითქმის ერთი წლის განმავლობაში, გარემოს დაცვის აქტივისტები სოციალურ ქსელებში გაჰყვიროდნენ იმის შესახებ, რომ ზედ “ახალ ხიდან”  ნახევარი მეტრის დიამეტრის მილიდან მდინარეში სქელი მღვრიე სითხე იღვრებოდა. საბოლოოდ, ზომები მიიღეს და დამრღვევები დაისაჯნენ.

სინამდვილეში, ცხინვალში უკვე მუშაობს გამწმენდი ნაგებობები, რომელთა შეძენა და მონტაჟი 600 მილიონ რუბლზე მეტი (დაახლოებით 7,9 მილიონი დოლარი) დაჯდა.

დამონტაჟდა ევროპული სტანდარტების შესაბამისი, იგივე ევროპული წარმოების თანამედროვე ტექნიკა. საკანალიზაციო ქსელებით აქ მთელი ქალაქიდან მოგროვებული ნარჩენები დამუშავების რამდენიმე ეტაპს გადის და საბოლოოდ საფრთხეს ბუნებისთვის და შესაბამისად ადამიანებისთვის აღარ წარმოადგენს.

ხრეში როგორც მტერი

მდინარის ეკოლოგიის და გარემოსდამცველთა მეორე მნიშვნელოვანი მტერი ხრეშის წარმოების მრავალრიცხოვანი საწარმოები, ე.წ. “დრობილკებია”, რომლებიც ლიახვის თითქმის მთელ გაყოლებაზეა განთავსებული.

ხრეში  და მდინარის ქვისგან წარმოებული  სხვა მასალები, რა თქმა უნდა, აუცილებელია მშენებლობისთვის, როგორც გზებისთვის, ისე სხვადასხვა ნაგებობებისთვის. მახსოვს, როგორ ხდებოდა 2008 წლის ომის შემდეგ სამხრეთ ოსეთის აღდგენის პროგრამის განხორციელების პირველ ეტაპზე ხრეშის შემოტანა ჩრდილოეთ ოსეთიდან.

აღშფოთებაც მომისმენია: ტრანსპორტირებაში ფული იხარჯება, ჩვენ გვაქვს ყველა ეს ინერტული მასალა, სამუშაო ადგილები იკარგება.

ახლა ხრეშს მოპოვება სამხრეთ ოსეთში ხდება და, გარემოსდამცველთა მტკიცებით, კიდევ ერთი პრობლემა გაჩნდა. ბევრად უფრო სერიოზული, ვიდრე ფინანსების გადინება.

მდინარის  წყალმა შეიძლება მთლიანად გაჟონოს. მთები სავსეა გამოქვაბულებით და კარსტული ნაპრალებით და შეიძლება ამდენი თხრის შედეგად “პატარა ნაპრალი” გაჩნდეს და მთელი მდინარე “მიწისქვეშ ჩავიდეს”.

ზოგადად, მდინარის ქვის ამოღება არღვევს ასობით წლის განმავლობაში შექმნილ ეკოსისტემას, რის გამოც მდინარეში ქრება თევზი, წყლის მწერები, ქვეწარმავლები, ამფიბიები და წყალმცენარეები. ზემოთქმულის დასადასტურებლად აფხაზეთს მაგალითი კმარა.

სოჭის ოლიმპიადის წინ გარემოს დამცველებმა, საზოგადოების მხარდაჭერით, დაარწმუნეს აფხაზეთის ხელისუფლება, რომ ინერტული მასალების მოპოვება მდინარეების ფსკერიდან და სანაპირო ზონიდან ზიანს აყენებს ბუნებას, კერძოდ, შავი ზღვის ორაგულის ქვირითობას. შედეგად, აფხაზეთიდან ოლიმპიური ობიექტების მშენებლობისთვის ხრეში არ გატანილა.

ნადირობის შესახებ

გულწრფელად გითხრათ, ნადირობა ზრდასრული კაცების პატარა კომპლექსი მგონია. ადამიანების უმეტესობა, ვინც ნადირობით არის გატაცებული, ხშირად შემდგარი და შეძლებული ადამიანები არიან.

ცოცხალი არსებების მოკვლა ისე, რომ საკვების დეფიციტს არ განიცდი, სხვა არაფერია თუ არა კომპლექსი. სამხრეთ ოსეთში, მრავალი ომის შემდეგ ავტომატური იარაღის გავრცელების წყალობით, მხოლოდ ძალიან ზარმაცი თუ არ დადის სანადიროდ.

არ ვიცი, სინამდვილეში ისინი მართლაც ამდენ ცხოველს კლავენ, ან ეს მონადირეებისთვის დამახასიათებელი ბაქიაობა და გაზვიადებაა.

რამ განაპირობა ტურების და მგლების ასე მომრავლება დასახლებული პუნქტების მახლობლად? იმის მეშინია, ეს არ იყოს გამოწვეული ორფეხა მონადირეების მიერ იმ ცხოველების განადგურებით, რომლებითან ოთხფეხა მონადირეები იკვებებიან.

სტატია მომზადებულია ცხინვალის რედაქციის მიერ და პროექტის პირობების თანახმად, დაბეჭდილია უცვლელად.ტექსტში გამოყენებული ტერმინები და ტოპონიმები, ასევე მოსაზრებები და იდეები, გამოხატავს სტატიის ავტორის პირად პოზიციას და ყოველთვის არ ემთხვევა JAMnews-ის და მისი ცალკეული თანამშრომლების მოსაზრებებსა და პოზიციას. JAMnews-ი იტოვებს უფლებას წაშალოს პუბლიკაციის ქვეშ დატოვებული კომენტარები, რომლებიც შეფასდება, როგორც შეურაცხმყოფელი, მუქარის შემცველი, ძალადობის წამქეზებელი და ასევე ეთიკურად მიუღებელი სხვა მიზეზების გამო