„გადაწყვიტო, ვინ უნდა იცოცხლოს და ვინ უნდა მოკვდეს - ის არ არის, რასაც მე მასწავლიდნენ“ - ნიუიორკელი ექიმის ისტორია
„ეპიცენტრი ეპიცენტრში“ – ასე მოიხსენიებენ აშშ-ში ნიუ-იორკს კორონავირუსით ინფიცირებულთა და გარდაცვლილთა კატასტროფული სტატისტიკის გამო
● BBC-ის პუბლიკაცია
როდესაც ნიუ-იორკში, ელმჰარსტის რაიონის საავადმყოფოში ეს კონკრეტული მყვირალა სიგნალი ისმის – ეს ნიშნავს, რომ ექიმების სპეციალური ჯგუფი სასწრაფოდ რეანიმაციაში უნდა შევიდეს, რადგან რომელიღაც პაციენტს გული გაუჩერდა.
ჩვეულებრივ დროს, ეს, შესაძლოა, კვირაში ერთხელ მოხდეს.
მაგრამ 4 აპრილს, 12-საათიანი ცვლის დროს, ეს სიგნალი ცხრაჯერ გაისმა.
30 წლის ქალმა, რომელიც აქ ექიმად მუშაობს, BBC-ის ჟურნალისტს უთხრა, რომ ამ ცხრა პაციენტიდან ვერც ერთი ვერ გადარჩა.
5 აპრილის მონაცემებით, აშშ-ში, კორონავირუსით 311 656 ადამიანი დაინფიცირდა. მათგან 8 454 გარდაიცვალა.
5 აპრილის მონაცემებით, მსოფლიოში, COVID-19-ით 1 224 913 ადამიანი დაინფიცირდა. მათგან 66 497 დაიღუპა.
ამ საავადმყოფოში 282 ადგილი აქვთ, მაგრამ ახლა 500-ზე მეტი პაციენტი ჰყავთ.
ის ნიუ-იორკში, COVID-19-ის მქონე პაციენტების სამკურნალო საკვანძო ადგილად მიიჩნევა, თუმცა, ოფიციალურად ეს არსად წერია. აქ ისინი მოჰყავთ, ვინც მძიმე მდგომარეობაში არიან.
პაციენტების უმრავლესობა ამავე რაიონიდან არის. ელმჰარსტი – მუშური გარეუბანია და საკმაოდ გაჭირვებული მოსახლეობა ცხოვრობს.
„ჩემი პაციენტები მუშაობდნენ რესტორნებსა და სასტუმროებში, მათ ნახევარზე მეტს საბუთები არ აქვთ და ვერ ლაპარაკობენ ინგლისურად. სოციალური დისტანცირების შესახებ მოწოდებები მათ არც გაუგიათ“, – ამბობს ექიმი.
თითქმის ყველას, ვისაც კლინიკაში ათავსებენ, აუცილებლად სჭირდება ხელოვნური სუნთქვის აპარატი. სჭირდება სპეციალური ზომები არტერიული წნევის დასარეგულირებლად. ეს არის საქმე, რომელსაც, როგორც წესი, პროფესიონალი მედდები ასრულებენ, მაგრამ ისინი იმდენი აკლიათ, რომ შეიძლება ითქვას – არც ჰყავთ.
- კორონავირუსი ირანში: ერთ-ერთი ყველაზე დიდი აფეთქება და ხელისუფლების ტყუილი
- კორონავირუსი: გამოცხადდა პანდემია. რას ნიშნავს ეს და რას უნდა ველოდოთ
ექიმის თქმით, ახლა საავადმყოფოს, დაახლოებით, ორჯერ მეტი ხელოვნური სუნთქვის აპარატი სჭირდება, ვიდრე ადგილზე აქვთ. შემდეგ, ჩუმად ამატებს: ყველა ადამიანი, რომელსაც ასეთი აპარატი სჭირდება გადასარჩენად, ვერ იღებს მას.
სატელეფონო საუბარი შედგა. ექიმი შინ 12-საათიანი ცვლის შემდეგ დაბრუნდა. თქვა, რომ დარეკავდა მას შემდეგ, რაც შხაპს მიიღებდა, საჭმელად რაიმეს მოამზადებდა და ფოსტას შეამოწმებდა. ყოველდღიური ცხოვრება აგრძელებს თანაარსებობას სიკვდილსა და სტრესთან ერთად, რომელშიც ის ცხოვრობს.
მისი თქმით, საკუთარი თავის გამო ისე ძალიან არ ეშინია, რადგან ახალგაზრდაა და კარგ ფორმაშია, მაგრამ უფროსი ასაკის კოლეგები ძალიან ნერვიულობენ.
„ჩვეულებრივ, როდესაც ინფიცირებულ პაციენტთან მუშაობ – იცვამ კომბინეზონს და ნიღაბს იკეთებ, კონსულტაციის დასრულების შემდეგ კი იხსნი და მას წვავენ. მაგრამ ჩვენ აქ თავდაცვის სპეციალურ საშუალებებს ცვლის დასრულებამდე არ ვიხსნით – რა აზრი აქვს, ყველა, ვისაც ჩვენ ვნახულობთ, ინფიცირებულია“.
კითხვაზე, ფიქრობს ხოლმე თუ არა შექმნილი ვითარების საშინელებაზე, ის მშვიდად პასუხობს: „ცოტას“.
როგორც ჩანს, ეს ისეა, თითქოს მთის გზაზე მიდიხარ და მუხრუჭები არ გიმუშავებს. ბედისწერაზე ფიქრის დრო არ გაქვს, უბრალოდ ცდილობ, როგორმე ჩააღწიო დანიშნულების ადგილამდე და არ დაიღუპო.
„ყველაზე მეტად, ხელოვნური სუნთქვის აპარატების განაწილება მტანჯავს. საკითხი ის კი არ არის, რომ ადამიანები იღუპებიან და არც გარდაცვლილთა რაოდენობა. ჩვენ მზად ვართ, სიკვდილთან გვქონდეს საქმე. საკითხი ის არის, რომ გვიწევს გადავწყვიტოთ – ვინ იცოცხლოს და ვინ არა“.
ის ჰყვება, როგორ მიიყვანეს ცოტა ხნის წინ პაციენტი მოხუცებულთა თავშესაფრიდან. ის ხელოვნური სუნთქვის აპარატზე ჯერ კიდევ მანამდე იყო მიერთებული, სანამ COVID-19-ით დაინფიცირდებოდა.
მისი გადარჩენის პერსპექტივა ადრეც არ იყო დიდი. და დირექტორი ეუბნება, რომ ყველაფერი, რისი დანახვაც შეეძლო, იყო ხელოვნური სუნთქვის აპარატი და არა პაციენტი.
„როდესაც ის მოიყვანეს, ძალიან გვჭირდებოდა ხელოვნური სუნთქვის აპარატები, ერთადერთი, რისი გაკეთებაც მინდოდა – ეს იყო ამ აპარატის აღება, რათა ჩამერთო რომელიმე ახალგაზრდა ადამიანისთვის, რომელიც ამ მომენტში იღუპებოდა“.
„ღმერთობის თამაში – ის არ არის, რაზეც ვფიქრობდი, როდესაც ექიმობა გადავწყვიტე“.
