"20-ზე მეტი ჟურნალისტი იმყოფება ციხეში და მეც ერთ-ერთი მათგანი ვარ“ - აზერბაიჯანში კიდევ ერთი ჟურნალისტი დააკავეს
„მეიდან ტვ“-ის საქმეზე კიდევ ერთი ჟურნალისტი დააკავეს
აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი ულვია ალი (გულიევა) 7 მაისს, ღამით, ბაქოს მთავარი პოლიციის სამმართველოს თანამშრომლებმა დააკავეს “Meydan TV-ის საქმის“ ფარგლებში. მის საცხოვრებელ ბინაში ჩატარდა ჩხრეკა. ჩვენს რედაქციაში გამოგზავნილ წერილში ჟურნალისტი წერს: “ჩვენი ხმა ყოველთვის დაარღვევს დუმილს იმ პოლიტიკურ ნებაზე, რომელიც ცდილობს აზერბაიჯანის გაჩუმებას“.
ამ დროისთვის, ულვია ალი გახდა “Meydan TV-ის საქმის“ ფარგლებში დაკავებული რიგით მეთერთმეტე ჟურნალისტი.
მისი მეგობრისა და ფემინისტი აქტივისტის, გულნარარ მეხდიევას თქმით, დაკავების შემდეგ ოჯახის წევრები და მეგობრები სახლში დაბრუნდნენ და იქ სრული ქაოსი დახვდათ.
“პიანინო გატეხილი იყო, კარადებში რამდენიმე თარო და უჯრაც დაზიანებული იყო – ყველა წიგნი იატაკზე ეყარა.“ — უთხრა მეხდიევამ JAMnews-ს. მისი თქმით, დაკავებისას ჟურნალისტზე ძალადობასაც ჰქონია ადგილი.
“Meydan TV-ის საქმეს“ საფუძველი ჩაეყარა 2024 წლის 6 დეკემბერს, როდესაც დააკავეს მედიის რამდენიმე თანამშრომელი — რამინ დეკო (ჯაბრაილზადე), აინურ განბაროვა, აისელ უმუდოვა, აიტაჯ ახმედოვა, ხაიალა აგაევა და ნათიგ ჯავადლი. დაკავებულებს წარდგენილი აქვთ ბრალდება სისხლის სამართლის კოდექსის 206.3.2 მუხლით — კონტრაბანდა, რომელიც ჯგუფურად, წინასწარი შეთანხმებით არის ჩადენილი. გამოძიება მათ მიმართ აღძრულ საქმეს “Meydan TV-ის საქმედ“ მოიხსენიებს.
ჟურნალისტმა ულვია გულიევამ ჩვენს რედაქციას წინასწარ გაუგზავნა წერილი, სადაც საუბრობს მოსალოდნელ დაკავებაზე. წერილს უცვლელად გთავაზობთ:
“თუ ამ წერილს კითხულობთ, ეს ნიშნავს, რომ ცილი დამწამეს და უკანონოდ დამაკავეს ჩემი ჟურნალისტური საქმიანობის გამო. ისევე, როგორც ჩემს კოლეგებს, არც მე ჩამიდენია დანაშაული — არ შემიტანია ქვეყანაში ის, რასაც ისინი ‘უკანონო დაფინანსებას’ უწოდებენ, და არც რაიმე სხვა დანაშაული ჩამიდენია. არ მაქვს საქმიანი კავშირები Meydan TV-სთან. და თუნდაც მქონოდა — Meydan TV-სთან თანამშრომლობა დანაშაული არ არის.
ასევე მინდა ვთქვა, რომ დიდი ხნის განმავლობაში ვთანამშრომლობდი ‘ამერიკის ხმასთან’.
ყველას კარგად მოგეხსენებათ, რომ აზერბაიჯანის სახელმწიფო დამოუკიდებელ მედიას ვერ ეგუება. სწორედ ამ უკიდურესი შეუწყნარებლობის შედეგია ის, რომ დღეს 20-ზე მეტი ჟურნალისტი იმყოფება ციხეში, და მათ შორის ვარ მეც.
ჟურნალისტურ საქმიანობას 2016 წლიდან ვეწევი. ყოველთვის ვცდილობდი, ერთგული ვყოფილიყავი პროფესიული ეთიკისა და ყველა იმ ადამიანის ისტორიისთვის მიმეპყრო ყურადღება, ვინც უსამართლობის მსხვერპლი გახდა — განურჩევლად მათი რელიგიის, ეთნიკური წარმომავლობის, პოლიტიკური შეხედულებების, სქესის, სექსუალური ორიენტაციისა თუ სოციალური სტატუსისა.
ახლა, ისევე როგორც ჩემი კოლეგები, რომლებიც ციხეებში იმყოფებიან, მე ამ გზას გავაგრძელებ.
ჩვენი ხმა ყოველთვის დაარღვევს დუმილს იმ პოლიტიკური ნების წინაშე, რომელიც ცდილობს აზერბაიჯანის გაჩუმებას. შესაძლოა, ეს იყოს ბოლო პოსტი, რომელსაც თავისუფლებაში ვწერ, მაგრამ მჯერა, რომ მართალი ხმა ვერასდროს იქნება ჩახშობილი.
ჟურნალისტიკა — დანაშაული არ არის! ჩვენი ერთადერთი ‘დანაშაული’ — ეს არის რწმენა სამართლიანობისადმი.“
კონტექსტი
2025 წლის 16 იანვარს ჟურნალისტი ულვია ალი (გულიევა) დაიბარეს ბაქოს საქალაქო პოლიციის სამმართველოში “Meydan TV-ის საქმის“ ფარგლებში. მას აუკრძალეს ქვეყნის დატოვება. ჟურნალისტმა აღნიშნული გადაწყვეტილება გაასაჩივრა – დღეს სააპელაციო სასამართლოში მისი საქმის განხილვა უნდა გაიმართოს.
იმავე დღეს, “Meydan TV-ის“ საქმესთან დაკავშირებით დააკავეს საზოგადო მოღვაწე ულვი ტახიროვიც. “Meydan TV“ აცხადებს, რომ ტახიროვს მედიის რედაქციასთან კავშირი არ აქვს.
2025 წლის 5 თებერვალს, ასევე ამავე საქმის ფარგლებში, დააკავეს საინფორმაციო ვებსაიტ “argument.az“-ის მთავარი რედაქტორი და ჟურნალისტი შამშად აღაევი, რომელიც “Meydan TV“-სთან თანამშრომლობდა. მოგვიანებით, 20 თებერვალს, დააკავეს ჟურნალისტი ნურლან გაჰრამანლი, ხოლო 28 თებერვალს — ჟურნალისტი ფათიმა მავლამლი.
დაკავებულთა საცხოვრებელ სახლებში ჩატარდა ჩხრეკები. სამართალდამცავებმა მათ ჩამოართვეს მობილური ტელეფონები, კომპიუტერები და სხვა პირადი ნივთები.
დაკავებული ჟურნალისტები ბრალდებებს არ აღიარებენ. “Meydan TV“ აცხადებს, რომ მათი თანამშრომლები ხელისუფლების კრიტიკის გამო ისჯებიან.
ამჟამად აზერბაიჯანში მსგავსი ბრალდებებით ციხეში იმყოფება დაახლოებით 30 ჟურნალისტი და სამოქალაქო აქტივისტი. ისინი არ ცნობენ თავს დამნაშავედ და მიიჩნევენ, რომ მათი დაკავება პროფესიულ საქმიანობას უკავშირდება.
აზერბაიჯანის ხელისუფლება უარყოფს, რომ ქვეყანაში არსებობენ პოლიტპატიმრები და აცხადებს, რომ ყველა დაკავება სამართლებრივი საფუძვლით ხორციელდება.
