Təbii fəlakətin 15 il dönümü

2000-ci ildə baş verən zəlzələni daha çox gülüşlə nəinki qorxu ilə yada salırlar, xüsusən də o kəslər, kim o vaxtı uşaq və yeniyetmə olub. Uşağlara görə məsuliyyət böyüklərin “adrenalin attraksionunu bir balaca körladı. 6,5 ball gücündə zəlzələyə şəhər şərəflə tab gətirdi – ciddi dağıntılar baş vermədi. Əgər kimsə həsarət alıbsa – piləkənlərdə olan sıxlıqda və ya qorxudan pəncərədən tullanarkan alıb.

On beş il bundan əvvəl olan ən populyar əfsanələr 

Yarılüt qonşular (zəlzələ axşam baş verib, bu vaxtı kimsə yatmışdı, kimsə hamamda idi). Pencək və qalstuk geyib evdən yeraltı təkanlardan sonra yarım saat gec çıxanlar da var idi.

Sərxoş olduğuna görə yatıb qalan və buna görədə şənliyə qatıla bilməyən qonşu. Belə bir uydurma da var idi – güya bir alim bilirdi ki, Bakida dağıdıcı zəlzələ ola bilməz, bu səbəbdən də evdə ailəsini bağlayıbmış ki, çoxmərtəbəli evin piləkənlərində ailəsini ayaqlamasınlar.

Çox tamahkar taksi sürücüləri haqqında dəhşətli əfsanə. Çaxnaşmadan istifadə edərək bəzi vicdansız taksi sürücüləri çox ağır qiymət qoymağa başladılar.

İnsanlar evdən qaçaraq çox qəribə əşyalara əl atıb özləri ilə götürürdülər. Məsələn, şəhərin mərkəzi bir parkında yastıqla qucaqlaşıb hündürboy beli bükük bir kişi gəzişirdi.

Və ən şən əfsanə gəlini atıb toydan qaçan bəy haqqındadır.

Tanınmış bloger Rəna Əliyevanın xatirəsindən

«Həmən axşam xurma yeyərək telefonun yanında dayanmışdım və fikirlə apparatın diskinə baxırdım. Valideyinlərim qardaşımla birlikdə televizora baxırdılar. Dörd aylıq qardaşım qızı isə şirin-şirin yatmışdı.
Birdən divarların tərpənməyini və lampanın yellənməyini gördüm.
– Zəlzələ! – xurma qabını masaya qoyaraq qışqırdım mən.
Anam qardaşım qızını qucağına aldı, qardaşım anamın paltosunu, atam televizor pultunu götürdü, mən isə… əlektrik çaydanı. Belədə qaçdıq.
Bütün qonşular da qaçırdı.Hamı məhəllənin ortasına yığlışan zamanı elektrik kəsildi və bütün mənzillərdə işiğlar söndü, qadınlar və uşağlar ağlamağa başladı. O dəhşətli gündə məs bu an ən qorxulu oldu – birdən birə qaralan pəncərələr.
_
Bu kataklizmlərin, müharibələrin, qaranlıq pəncərələrin olmasını heç istəmirəm.
_
İstəyirdim şən və gülməli yazam, amma qəmgin, pərt və qırıq alındı. Bağışlayın.».

Çox adam o gün balaca da olsa amma çox lazımlı bir möcüzə yaradıb. Səbinə Abdullayeva, tələbə, sirkələnən çoxmərtəbəli evin altında dayanarkan təbəssümlə qonşuları sakitləşdirirdi. Nazilə Məmmədova, psixoloq, sirkələnən qəndil altında soyuqqanlı oturaraq şam yeməyini bitirdi və sonra şok keçirdən şəhər sakinlərinə kömək etməyə getdi. Xədicə Məmmədova, iqtisadçı, parkda yığlışan qonşuları yedizdirmək üçün evə buterbrod dalınca qayıtdı. Nəcə də olmasa, hər bir bakilının yaddaşında əlacsızlıq hissindən savayı başqasının dərdinə şəriklik və həmrəylik hissi də qalıb.