Gürcüstanda Rusiya əleyhinə əhval güclənib. Səbəb? Şərh
Gürcüstanda Rusiya əleyhinə əhval
Politoloq Qiya Nodiya hazırda Gürcüstanda Rusiya əleyhinə əhvalın 2008-ci il avqust müharibəsindən və Rusiyanın hücumundan sonrakı dövrlə müqayisədə daha güclü olmasının səbəbləri haqda mülahizələrindən bəhs edir.
Açığı, indi Rusiya əleyhinə (Rusiya dövləti deyil, Tbilisiyə gələn ruslar nəzərdə tutulur) əhval 2008-ci il müharibəsindən sonrakı dövrlə müqayisədə daha güclüdür.
Bu, paradoksdur: biz Ukrayna ilə nə qədər həmrəy olsaq da, Gürcüstana birbaşa hücum başqa şeydir. Bir qayda olaraq, biz o zaman ruslardan çox qəzəbli olmalıydıq. Bunu nə ilə izah etmək olar?
Səthi izahat ondan ibarət ola bilər ki, həmin müharibədən sonra Rusiya “işğalı” hazırkı miqyasda deyildi və vizual qıcıqlandırıcılar o səviyyədə gözə dəymirdi (insanlar rasional arqumentlərdən çox öz gözlərinə güvənirlər). Bu da bir amildir.
Bununla belə hesab edirəm ki, əsas səbəb daxili siyasi xarakter daşıyır: o vaxtlar çoxları müxtəlif səbəblərdən hakimiyyətə nifrət edirdi, amma heç kim ona rusiyapərəst deyə bilməzdi.
- Avqust, 2008. Cənubi Osetiya ətrafında müharibənin xronologiyası faktlarda və fotoşəkillərdə
- “Jurnalist Muxtarlını qaçırmaq əmrini İvanişvili verib” – həbsxanadan etiraf
- Ukraynadan Rusiyaya keçərək – ukraynalı qaçqınların Gürcüstandakı taleyi
Açığı, Rusiyanın yeni təcavüzü qorxusu var idi, amma heç kim qorxmurdu ki, Gürcüstan hökuməti Rusiyanın bizə qarşı təcavüzkar siyasətini həvəsləndirəcək və dəstəkləyəcək.
Ona görə də Rusiya vətəndaşları üçün vizasız rejimin yaradılmasına və onların turizminin təşviqinə praktiki olaraq heç kim etiraz etmədi. Heç kim bunu “rusiyapərəst” addım hesab etmirdi (mənim fikrimcə, tamamilə haqlı fikirdir), çünki Mişadan (Saakaşvili) rusiyayönlü addımlar gözləmirdilər.
İndi isə “ruspərəstliyi” getdikcə daha çox gözə çarpan və yalnız ritual olaraq qərbpərəstliyi dəstəkləyən hökumətimiz var. Hökumət getdikcə daha çox onun rusiyapərəstliyini qəbahət saymayan insanlara arxalanır.
Buna görə də, hökumətin bizi Rusiyanın siyasi (və təkcə hərbi deyil) təcavüzündən qorumaq niyyətində olmadığına inanmadığımız üçün özümüzü Rusiya və ruslar qarşısında daha həssas hiss edirik.
Bu müdafiəsizlik duyğusu kafedə oturan hər hansı rusiyalı cütlüyün işğal layihəsinin bir hissəsi olduğu hissini doğurur.
Rusiya “işğalının” real təhlükə təşkil edib-etməməsi və ya onlarla necə davranılması tamam başqa məsələdir. Mən bu haqda yazmıram (mən də Rusiya vətəndaşları üçün viza rejiminin tətbiqinin tərəfdarıyam, amma bu, indiki hökumət dövründə sırf nəzəri məsələdir).
Mən sadəcə anlamağa çalışıram ki, niyə bizim ruslarla görüşə spontan psixoloji reaksiyamız bu gün 2008-ci il müharibəsindən sonrakı dövrdə olduğundan daha güclüdür.
Buna görə də burada artıq bir neçə dəfə dediyimi yenə təkrar edəcəyəm: Rusiya vətəndaşlarının “axınını” nə qədər problem kimi dəyərləndirsək də, daha strateji problemlə müqayisədə bu, ikinci dərəcəlidir. Əsas problem hazırkı hakimiyyətə sahib olmağımızdır.
Gürcüstanda Rusiya əleyhinə əhval
