Abxaziyadan iki balıqçının hekayəsidir
Şəhərli fanatların balıq ovu bax belə olur:
Bu da minlərlə eşitdiyimiz hekayələrin içindən iki balıqçının hekayəsidir.
Ən dadlı xamsa
Aleksandr Tariyeloviç 30 il stajı olan adi balıqçı deyil, keçmiş dəniz donanması hərbiçisidir. Balıq ovuna evdə darıxdığına görə getdiyini deyir. Ovda isə həm ləzzət alır, həm də xeyir qazanır.
“Təqaüdçüyəm. Səhər evdən çıxıb, sahilə gəlirəm, tanışlarımla görüşürəm, onlarla söhbət edirəm, son məlumatlardan xəbər tuturam – beləcə də günüm keçir”, – deyə o danışır.
Aleksandr Tariyeloviç belə bir hadisə danışdı:
Sahilə yaxınlaşandan sonra xamsanı hamıya paylamağa başladıq. Əlbəttə ki, özümüzə də saxladıq. İnsanlar minnətdarlıqla balığı götürüb, gedirdilər, içim indicə çox yaxşı bir iş görməyimizlə bağlı qürurla dolmuşdu. Bu, həyatımda yediyim ən dadlı xamsa idi. Həmin hadisəni tez-tez xatırlayıram və düşünürəm ki, həmin vaxt görünür Allah bizə göydən baxıb, rəhmi gəldi”.
Qibtə hissi
Bütün balıqçılar bilir ki, bəzən balıqçı həvəsi bütün çərçivələri aşaraq, dəliliyə, nə olursa olsun qəniməti ələ keçirmək istəyinə çevrilir. Hər səhər Suxumda sahildə əlində tilov dayanan balıqçı Tamaz da bu hissi yaşayıb.
Bu da onun hekayəsi.
Bir dəfə, dekabr ayında səhər o balıq ovuna getmək fikrinə düşür, baxmayaraq ki, hava pisiydi və normal balıq almaq ümidi də yoxuydu.
Elə hirsləndim ki, özümü saxlaya bilmədim, yadıma salanda da utanıram. Amma elə pis olmuşdum ki, onu iynələməyə çalışırdım. O isə mənə dedi ki, ona paxıllığım tutur. Onda da mən durub, başladım onunla dalaşmağa və təsadüfən onun balıq dolu vedrəsinə ilişdim, o da suya düşdü.
Çox peşman oldum, axı hamı düşünə bilərdi ki, bunu qəsdən eləmişəm. Yaxşı ki, həmin adam üzümdən bunu oxudu ki, bunu etmək istəmirdim. Əlbəttə, həmin an anlamadı, çünki əvvəlcə az qala dalaşacaqdıq, amma sonra ona hər şeyi izah edə bildim. Bunu tez-tez xatırlayıram, bu, mənə bir dərs oldu, ki başqalarına paxıllıq etmək olmaz”.
