Պիեսը՝ որպես ապտակ հասարակությանը

ADO թատրոնը գոյություն ունի բացառապես թատերախմբի ջանքերի շնորհիվ: Ինչպես նշում է տնօրեն Էլմին Բադալովը, նրանք ցանկացել են ամբողջությամբ անկախ թատրոն ստեղծել՝ առանց գրաքննության ու սահմանափակումների, լինել բացարձակապես ազատ: Պարզվեց, նման ազատությունը ֆինանսական սղություն է ենթադրում. թատրոնն աշխատում է բնակելի տարածքներում՝ հաճախ տեղափոխվելով: Տարածքի վարձը պետք է մուծել, իսկ ներկայացման տոմսն արժե ընդամենը 5 մանաթ՝ մոտ 3 դոլար: Դերասաններից յուրաքանչյուրն էլի ինչ-որ տեղ է աշխատում հացի գումար վաստակելու համար, կոստյումներն ու գույքը գնում են հենց իրենք կամ բերում են տնից: Սակայն նրանց կարծիքով, սիրելի գործն արժե:

ADO թատրոնը ODA թատրոնի ժառանգն է, որը ստեղծվել էր 2013թ-ի հուլիսին: ОDA թատրոնն իր ներկայացումներում ցավոտ թեմաներ և «անհարմար» հարցեր էր բարձրացնում, այնտեղ նույնպես գրաքննություն չկար: Դասականների և հայտնի ժամանակակից դրամատուրգների պիեսներն էին բեմադրում:

Հետո ODA թատրոնի ղեկավարությունը որոշեց, որ իր առաքելությունն ավարտված է և ADO թատրոնը ստեղծեց նույն թատերախմբով և «կանոններից» շատ ավելի հեռու: Որոշվեց հրաժարվել ստանդարտ դահլիճից և բեմից, հանդիսատեսը սկսեց մասնակցել ներկայացմանը: Դերասանները հերոսի կերպար են ստեղծում՝ պիեսին նոր բան հաղորդելով՝ նոր տեսլական կամ մեկնաբանություն: ADO թատրոնի անդամներն իրենց փորձում են դրամատուրգիայում: Օրինակ, «Ստոպ» պիեսը գրել է թատրոնի տնօրեն Էլմին Բադալովը:

Այդ ներկայացումը նույնքան զգացմունքային է, որքան և սխեմատիկ: Էլմին Բադալովի խոսքով, պիեսը մտածված է որպես սադրանք, ապտակ հասարակությանը: Ճանաչել ինքդ քեզ մեկ կամ երկու կամ նույնիսկ բոլոր կերպարներում և մտածել այդ ուղղությամբ: Ահա թե ինչ է պահանջվում հանդիսատեսից:

Հրապարակվել է 24.06.2016