Վրացի լրագրող Մզիա Ամաղլոբելիի վերջին խոսքը․ դատավճիռը կհրապարակվի օգոստոսի 6-ին
Մզիա Ամաղլոբելիի խոսքը դատարանում
Օգոստոսի 4-ին վրացական Batumelebi-ի և Netgazeti-ի անկախ լրատվամիջոցների տնօրեն, հիմնադիր Մզիա Ամաղլոբելիի գործով դատական նիստը տևեց ընդամենը կես ժամ: Մզիա Ամաղլոբելին հանդես եկավ եզրափակիչ խոսքով, ինչից հետո դատավորը հայտարարեց ընդմիջում մինչև օգոստոսի 6-ը՝ ժամը 14:00-ն: Ակնկալվում է, որ դատավճիռը կհրապարակվի այդ ժամանակ:
Մզիա Ամաղլոբելին առաջին կին լրագրողն է, որը դատարանի առջև է կանգնել Վրաստանում: Նա ձերբակալվել է 2025 թվականի հունվարին այն բանի համար, որ բողոքի ցույցի ժամանակ ապտակել է Բաթումիի ոստիկանապետին, որը նրան վիրավորել էր:
Սա որակվել է որպես «ոստիկանության աշխատակցի նկատմամբ հարձակում», և այժմ նրան սպառնում է 4-7 տարվա ազատազրկում:
Batumelebi և Netgazeti լրատվամիջոցներն առանձնանում են իրենց քննադատական մոտեցմամբ և լրագրության բարձր որակով: Նրանք արժանացել են բազմաթիվ միջազգային մրցանակների, այդ թվում՝ Եվրոպական մամուլի մրցանակին:
Այս դատական նիստին, ինչպես նախորդներին, դահլիճը բազմամարդ էր: Ներկա գտնվել զանկացողներից շատերը ազատ տեղ չգտան: Նիստերի դահլիճում էին նաև Վրաստանի հինգերորդ նախագահ Սալոմե Զուրաբիշվիլին և Եվրամիության պատվիրակության ներկայացուցիչ Մարի-Կարոլին Վերտոմենը:
Իր եզրափակիչ խոսքի ժամանակ Մզիան շատ հուզված էր, նրա խոսքը ժամանակ առ ժամանակ ընդհատվում էր, իսկ աչքերից արցունքներ էին հոսում:
Ի՞նչ է ասել Մզիա Ամաղլոբելին
«Ուրախ եմ նորից տեսնել իմ ընտանիքի անդամներին, ընկերներին և աջակիցներին: Բայց ինձ անհարմար եմ զգում, որ կրկին ստիպված եք այստեղ գալ: Հիշում եմ՝ մի անգամ ասել էի, որ նիստից նիստ դահլիճն այնքան լիքն է, որ չեմ կարողանում կենտրոնանալ իմ գործի և եզրակացության վրա: Նույնն է նաև հիմա:
Ես նշել էի օգոստոսի 4-ը որպես ամսաթիվ, երբ խղճի բանտարկյալ և միայնակ մայր Նինո Դատաշվիլին պետք է դատարան ներկայանար՝ կալանքի միջոցի փոփոխության հարցը քննարկելու համար: Նա գտնվում է նույն հաստատությունում, ինչ ես: Սակայն մեզ պահում են այնպիսի պայմաններում, որ չենք կարող նույնիսկ պատահական հանդիպել: Նինո, դիմացի՛ր, դու մենակ չես:
Իմանալով, որ դատախազությունը նախատեսում է Նինոյին ուղարկել հոգեբուժական հիվանդանոց, ես բոլորովին կորցրի դատողությունս: Չեմ հիշում, թե երբ է Վրաստանում համակարգը եղել այդքան անբարո:
Հիշեցի Նինոյի խոսքերը. «Ես զոհ չեմ», և ամեն բան իր տեղն ընկավ: Նինո, ռեժիմը կստանա իր արժանի պատասխանը:
Զայրույթից և անարդարությունից, պարոն դատախազներ, աչքերումս արցունք է հավաքվել, լեզուս չի պտտվում որևէ բան ասել: Ի՞նչ կասեք, այդ կապակցությամբ՝ ինձ էլ է պե՞տք հոգեբուժական փորձաքննություն:
Դատաշվիլիի հետ պատահածի պատճառով շատ բան, ինչ կարելի էր ասել, արդեն մանրուք է թվում:
Ես շատ էի ուզում խոսել Batumelebi-ի և Netgazeti-ի առաքելության, անկողմնակալության մասին: Պարոն դատախազը հիշատակեց պատասխանատու լրագրությունն ու անկողմնակալ հետաքննության առավելությունները: Օրենքը փոխվեց, և կոնկրետ մարդկանց կյանքեր փրկվեցին:
Այսօր շատ էի ուզում մանրամասն անդրադառնալ համերաշխության կարևորությանն ու ռուսական օրենսդրության վնասակարությանը: Մենք այն կոչում ենք [«օտարերկրյա գործակալների» մասին օրենք — JAMNews] ռուսական օրենք, և այն իսկապես ռուսական է:
Այնտեղ, որտեղ արդեն յոթ ամիս անօրինական կերպով գտնվում եմ կալանքի տակ, կնքվել են մեղքի ընդունման բազմաթիվ համաձայնություններ, պետությունը ձեռնարկել է տարբեր «մարդասիրական» քայլեր: Չեմ կարող մոռանալ մի փոքրիկ աղջնակի, նրա ձայնը, որը լսվում էր իմ խցից:
Նա լաց էր լինում և ասում. «Կարոտել եմ մայրիկիս»: Երբ իմացա, որ դատարանը նրա մոր հետ մեղքի ընդունման համաձայնություն է կնքում, շատ ուրախացա:
Իմ դեպքում ամեն բան այլ է: Մեղքի ընդունումը ինձ համար հավասարազոր կլիներ ողջ-ողջ թաղվելուն: Նման առաջարկն ինքնին վիրավորական է, և փաստաբանները բազմիցս են հնչեցրել իմ այդ դիրքորոշումը:
Ես չեմ ստորագրի մեղքի ընդունման համաձայնություն այն պարզ պատճառով, որ տեղի ունեցածը հարձակում չի եղել [Բաթումի ոստիկանության պետի նկատմամբ — JAMnews]:
Իմ ձերբակալության առաջին օրից բազմիցս դատարանի դահլիճում հստակ հայտարարել եմ՝ չեմ խուսափում պատասխանատվությունից, ի տարբերություն, այսպես կոչված, «զոհ» [Բաթումի ոստիկանության պետ] Դգեբուաձեի:
Օրենքում կա համապատասխան հոդված՝ իմ գործողությունների, այսինքն՝ ապտակի համար պատիժ սահմանելու մասին։
Հիշում եմ՝ մի անգամ նիստի ընթացքում դատախազը հարցրեց ինձ. «Եթե համաձայն չեք առաջադրված մեղադրանքի հետ, ապա Ձեր կարծիքով՝ ո՞ր հոդվածը պետք է կիրառվի Ձեր նկատմամբ»:
Դատախազը հարցրեց դա այն ժամանակ, երբ քննիչն արդեն ավարտել էր [գործը] և այն դատարան էր հանձնել, մինչ այդ նա ինձ ոչ մի անգամ որևէ հարց չէր տվել և իմ կարծիքով չէր հետաքրքրվել:
Համոզված եմ, որ եթե քննիչները մասնագիտական հարցեր տային, անկողմնակալ հետաքննություն անցկացնեին, այլ ոչ թե զբաղվեին Դգեբուաձեի շահերով, այս գործը չէր որակվի որպես հարձակում:
Դատախազությունը, հետևելով Դգեբուաձեի ցանկություններին, ինձ համար պահանջել է 4-7 տարվա ազատազրկում: Դատարանը պետք է որոշի, թե որ պատժաչափը կլինի տեղին:
Բայց այս դատավճիռը կլինի ոչ միայն իմ պատիժը, այլև ձերը, պարոնայք դատախազներ: Դա կլինի մասնագիտական պատիժ բոլոր նրանց համար, ովքեր մասնակցել են այս գործին պետության անունից:
Դատարանը չբավարարեց իմ դիմումն այն մասին, որ ինձ և իմ փաստաբաններին տրամադրվի հարցեր տալու հնարավորություն: Ինձ կոչում էին հանցագործ: Ասում էին, որ ինձ, իբր, աջակցում է «գլոբալ պատերազմի կուսակցությունը»:
Ասում էին, թե, իբր, ինձ ապտակել են սովորեցրել հատուկ վարժանքների ժամանակ և նույնիսկ վճարել են դրա համար:
Նրանք ասում էին, որ ես աշխատում եմ ոստիկանության աշխատանքը խարխլելու և երկրում այդ համակարգը քանդելու ուղղությամբ:
Հազարավոր խելահեղ և անհեթեթ մեղադրանքներ: Եվ դա ասում էին ոչ թե պատահական մարդիկ: Դրանք իշխանության մարդիկ էին, որոնք ներկայացնում են իշխող քաղաքական թիմը:
Ես արդեն խոսել եմ այս մասին և կկրկնեմ. «Վրացական երազանք» կուսակցությունից վարչապետ Իրակլի Կոբախիձեն հատկապես ակտիվ է [այդպիսի պնդումներ անելու հարցում]:
Բայց պետդեպարտամենտին պետք չէ վարկաբեկել վրացական ոստիկանության համբավը: Ոստիկաններն իրենք գործում են այնպես, որ խարխլում են իրենց հանդեպ հանրային վստահությունը:
Վստահության ճգնաժամն առաջացել է, երբ հանցագործներին թաքցնում էիք ձեր շարքերում և չէիք քննում այնպիսի հանցագործությունները, ինչպիսիք են իմ գործընկեր լրագրողներ Ռողավայի, Կեշելաշվիլիի և մյուսների նկատմամբ հարձակումները:
Երբ դուք հարձակվում էիք խաղաղ ցույցի մասնակիցների վրա՝ մարդկանց, որոնցից խլել էիք իրենց Սահմանադրությունը, ասել էիք՝ իրենց ապագան Եվրոպայում չէ:
Դուք ձերբակալում էիք նրանց, ապա ծեծում ձեր միկրոավտոբուսներում: Եվ նույնիսկ չէիք քննում այդ բռնության դեպքերը:
Այս ամենն այնքան ծանր է, որ ես նույնիսկ չեմ խոսի ոստիկանության կողմից իմ արժանապատվությունը նվաստացնող վերաբերմունքի մասին:
Վրացի լրագրող Մզիա Ամաղլոբելիի դատավճիռը
Տիկին դատավոր, ես չունեմ որևէ տեսագրություն, այնպես որ պարզապես պատկերացրեք այն, ինչ հիմա ձեզ կպատմեմ և բազմիցս պատմել եմ։
Բոլորովին հանգիստ միջավայրում հանկարծ հայտնվում են ոստիկանները, հրմշտոց առաջացնում, և ինձ շրջապատում են դիմակավորված անձինք: Քաշքշուկի հետևանքով ես ընկնում եմ ասֆալտին, ինձ ոտքերով հարվածում են, ոտնակոխ անում:
Իսկ հիմա պատկերացրեք երկրորդ դրվագը. ապտակից հետո ես նստած եմ ոստիկանական բաժնում՝ բոբիկ, մի քանի րոպե առաջ ինձ ծեծել են: Աղմուկով և հայհոյանքներով սենյակ է մտնում մի տղամարդ, որը պատրաստվում է ինձ վրա հարձակվել: Հիմա շատ եմ ափսոսում, որ չեմ կարող հիշել այն մարդկանց դեմքերը, որոնք ինձ փրկեցին նրանից:
Հարձակումները և հայհոյանքները կրկնվեցին երեք անգամ, և յուրաքանչյուր հաջորդ հարձակումն ավելի վիրավորական էր նախորդից: Դրանցից մեկի ժամանակ ես բարձրացրի գլուխս, նա թքեց իմ դեմքին:
Ապա իր աշխատակիցներին ասաց, որ ինձ ջուր չտան և զուգարան չուղեկցեն:
Այդ մարդը, այսպես կոչված, «տուժող» Իրակլի Դգեբուաձեն էր:
Դրանից հետո նրա աշխատակիցները շարունակեցին ծաղրանքները: Ինձ ձեռնաշղթաներ հագցրին, ձեռքերս կապեցին մեջքի հետևում:
Խնդրում եմ, հաշվի մի՛ առեք, որ ես կին եմ: Եվ նույնիսկ մի՛ մտածեք իմ առողջական վիճակի մասին: Ապացույցները բավարար են:
Ինչ որոշում էլ, որ կայացնեք, ուզում եմ, որ իմանաք՝ ես ինձ հաղթող եմ համարում:
Դրա համար ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ փաստաբաններին, իրավապաշտպաններին: Նրանք կարողացան փաստերով հակադրվել քարոզչությանը և նրանց, ովքեր չէին ամաչում ինձ վրա քարեր նետել:
Նրանք կարողացան իմ ճշմարտությունը տեղ հասցնել այս դահլիճում և դրանից դուրս, արեցին դա փաստարկված և համոզիչ կերպով: Նրանք կարողացան պահպանել մարդկանց նկատմամբ իմ հավատն ու շարունակել արդարության համար պայքարը: Հիշե՛ք նրանց անունները, նրանք կդառնան վրացական արդարադատության հենասյուները:
Անթիվ մարդիկ արժանի են իմ շնորհակալությանը: Եթե նույնիսկ ինձ ևս մեկ կյանք շնորհվեր, այն բավարար չէր լինի նրանց փոխհատուցելու համար և հայտնելու այն շնորհակալությունը, որ զգում եմ արդեն ավելի քան 200 օր:
Չհուսահատվե՛ք: Ես հավատում եմ ձեզ: Հավատում եմ, որ ինչ թշնամական և վտանգավոր միջավայրում էլ հայտնվեք, ձեր բոլոր քայլերը արժանապատիվ կլինեն: Ուղղված կլինեն մտքի և խոսքի ազատության պաշտպանությանը:
Ազատությո՛ւն ռեժիմի բոլոր բանտարկյալներին: Մենք հանցագործ չե՛նք»:
Մզիա Ամաղլոբելիի խոսքի ավարտից հետո դատավորը նիստի ընդմիջում հայտարարեց մինչև օգոստոսի 6-ը՝ ժամը 14:00-ն: Դրանից հետո դատարանի բակում հանրահավաք տեղի ունեցավ: Մզիայի աջակիցները բացականչում էին. «Ազատությո՛ւն ռեժիմի բանտարկյալներին»: «Ազատությո՛ւն Մզիա Ամաղլոբելիին»: Նրանք դիմեցին դատավոր Նինո Նամեշավիլիին՝ հայտարարելով, որ նրա անունը հավերժ կմնա պատմության մեջ բացասական իմաստով:
Դրանից հետո Ամաղլոբելիի աջակիցները շարժվեցին դեպի Batumelebi-ի գրասենյակ և շնորհակալություն հայտնեցին Batumelebi-ի և Netgazeti-ի աշխատակիցներին բարդ ժամանակներում ցուցաբերած դիմացկունության համար: Երթը շարունակվեց այն շենքերի հարևանությամբ, որտեղ աշխատում են գործով որոշումներ կայացնող պաշտոնյաները։ Նպատակն էր նրանց ստիպել լսել ցուցարարների ձայնը:
Հետևեք մեզ — Facebook | Youtube | Telegram
Մզիա Ամաղլոբելիի խոսքը դատարանում
