Ուկրաինայում ՌԴ ագրեսիայի հարցում Մակրոնն աղավնուց բազեի է վերածվել․ ի՞նչ սպասել
Մակրոնը և Ռուսաստանի պատերազմն Ուկրաինայում
Ի՞նչը ստիպեց Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնին Ռուսաստանի և Ուկրաինայում նրա ագրեսիայի առնչությամբ հանդարտեցնողից դառնալ պատերազմի կողմնակից, և արդյոք մնացած՝ «հին» Եվրոպան կհետևի այս նոր միտումին: Այս հարցերն է հնչեցնում Փարիզում BBC-ի սյունակագիր Հյու Շոֆիլդը և առաջարկում իրադարձությունների զարգացման իր տարբերակը:
Հենց այս հարցն է, որ տալիս են այսօր Եվրոպայում գտնվող գրասենյակներում այն բանից հետո, երբ Ֆրանսիայի նախագահը խանդավառությամբ հայտարարեց իր նոր դերի մասին՝ որպես Վլադիմիր Պուտինի գլխավոր հակառակորդ եվրոպական տարածքում:
Որոշ եվրոպական երկրներ, հատկապես Բալթյան երկրները և Լեհաստանը, ողջունում են նախագահ Մակրոնի առաջարկը, այն է՝ «իրատեսորեն գնահատել Մոսկվայից եկող սպառնալիքները»:
Մյուսները, հատկապես Գերմանիան և նրա կանցլեր Օլաֆ Շոլցը, բավականին ապշած են Ֆրանսիայի դիրքորոշման հանկարծակի փոփոխությունից:
Բոլորը շփոթված են։ Օրերս Մակրոնը ևս մեկ անգամ հաստատել է, որ իսկապես պատրաստ է զորք ուղարկել Ուկրաինա։ Որքանո՞վ է անկեղծ այս նոր գիծը։
Երկու հիմնական ենթադրություն կա.
● Ֆրանսիայի նախագահի՝ դիվանագիտական խիզախության անհագ կարիքը,
● Ներքաղաքական պատճառներն ու նոր դիրքավորումը՝ կապված առաջիկա ընտրությունների հետ։
Եվրոպական ընտրությունների մոտենալուն պես՝ ծայրահեղ աջ Մարին Լը Պենը և Ջորդան Բարդելլան կարծես պատրաստ են ջախջախել մակրոնիտներին: Արդյո՞ք Էմանուել Մակրոնն օգտագործում է Ուկրաինան՝ ընդդիմությունից հստակ տարբերություն ներկայացնող գիծ ստեղծելու համար:
Հնարավոր է՝ նա փորձում է ընտրողներին հստակ հակադրություն ներկայացնել. ինքը եվրոպական արժեքների համար մարտնչողն է, մինչդեռ Մարին Լը Պենը անցյալում մշուշոտ հարաբերություններ է ունեցել Մոսկվայի հետ:
- Պատերազմի սառեցում և բանակցություններ ՌԴ հետ. ի՞նչ սցենարներ է պատրաստում Արևմուտքն Ուկրաինայի համար
- «ՀՀ-ին պետք է Ֆրանսիայի և Հնդկաստանի հետ եռակողմ պայմանագիր»․ կարծիք
- Երևանն ու Աթենքը ռազմական գործակցության քառակողմ ձևաչափ են քննարկում
Իր հանրային կերպարում Մակրոնն ամենևին չի ամաչում աղավնուց բազե իր հանկարծակի «վերափոխումից»: Ավելին, նա նշում է, որ մեկը անխուսափելիորեն պետք է նախորդեր մյուսին։
«Միայն այն բանից հետո, երբ սպառվեն թշնամու հետ կապ հաստատելու բոլոր ջանքերը, կարելի է վստահաբար հայտարարել, որ այս թշնամին չի դասվում նրանց շարքին, որոնց անվանում են «պարկեշտ մարդիկ», — ասել է Էմանուել Մակրոնը տեղական հեռուստաընկերությանը տված հարցազրույցում:
«Ռուսները բոլորովին նոր մակարդակի են հասցրել ագրեսիան»,- հայտարարել է նա։
Ֆրանսիայի նախագահն ասում է՝ Կրեմլը «զգալիորեն ավելի կոշտ է դարձել» վերջին ամիսներին, և վկայակոչում հետևյալ փաստարկները.
● Ռուսաստանի ողջ տնտեսությունը դրվել է պատերազմի ռելսերի վրա։
● Ներքին ընդդիմության նկատմամբ բռնաճնշումները կտրուկ աճում են։
● Ֆրանսիայի և այլ երկրների վրա կիբերհարձակումները սրվում են։
● Ուկրաինան ավելի ու ավելի պաշարված է թվում, իսկ Միացյալ Նահանգներն այլևս հուսալի դաշնակից չէ:
«Եվրոպան մտնում է նոր աշխարհ։ Սա մի աշխարհ է, որտեղ իրականում տեղի է ունենում այն, ինչ մենք կարծում էինք, թե աներևակայելի էր», — ասել է Մակրոնը:
Չերչիլյան կանխամտածված ոճով նա հայտարարում է, որ խաղաղությունը պահպանելու համար Եվրոպան պետք է պատրաստ լինի պատերազմի։
Բայց հարց է առաջանում՝ Էմանուել Մակրոնը կարող է համոզել մտածել իր պես, բայց կարո՞ղ է համոզել վարվել իր նման։
Մեկ անգամ չէ, որ դրսևորվել է Ֆրանսիայի առաջնորդի այս խնդիրը՝ (ան)կարողությունը համոզել մյուսներին՝ գնալ իր հետևից։
Դրա ամենավառ նշանը կարելի է համարել պառակտումն այն մարդու հետ, ով պետք է լիներ նրա ամենամոտ դաշնակիցը Եվրոպայում՝ Գերմանիայի առաջնորդ Օլաֆ Շոլցի:
Ավանդական ֆրանկո-գերմանական ոճով երկու կողմերն էլ այժմ հրապարակայնորեն շտկում են իրավիճակը և փորձում հանրությանը ներկայացնել ընդհանուր ճակատ: Այստեղից էլ առաջ է եկել Մակրոնի անակնկալ այցը Բեռլին՝ մարտի 15-ին։
Բայց ոչ մի գրկախառնություն չի կարող թաքցնել հիմնարար անհամաձայնությունները։
● Ֆրանսիան Գերմանիային մեղադրում է Ուկրաինային տրամադրվող օգնությունը ձգձգելու և ամերիկյան անվտանգության հովանոցից կառչելու մեջ։
● Գերմանիան Ֆրանսիային մեղադրում է անխոհեմ ռազմատենչության մեջ, իսկ Մակրոնին՝ ներկայացում խաղալու և կեղծավորության մեջ. Ֆրանսիայից Ուկրաինային տրամադրվող օգնությունն իրականում շատ ավելի քիչ է, քան Գերմանիայից:
Բայց նույնիսկ Ֆրանսիայի ներսում Ուկրաինայի հարցում Էմանուել Մակրոնի նոր դիրքորոշման աջակցությունը այնքան ուժեղ չէ, որքան նա կցանկանար տեսնել։
● Ֆրանսիայում իրականացված հարցումները ցույց են տալիս, որ ճնշող մեծամասնությունը՝ մոտ 68%-ը, դեմ է Ուկրաինա եվրոպական զորքեր ուղարկելու նրա գաղափարին:
● Ֆրանսիայում մարդկանց մեծ մասն ակնհայտորեն Ռուսաստանի դեմ է տրամադրված։
● Բայց, միևնույն ժամանակ, Ifop-ի հարցման արդյունքներն ասում են, որ «Ուկրաինային աջակցելու ցանկությունը շարունակում է նվազել»։
● Հանրային կարծիքի հարցումները ցույց են տալիս նաև, որ շարունակում է աճել աջակցությունը աջերին և Մարին Լը Պենին։
Մակրոնը մեկ գիշերվա ընթացքում վերածվեց Ռուսաստանի դեմ միասնական ճակատի ստեղծման կողմնակիցների եվրոպական առաջնորդի: Նա եվրոպացիներին հիշեցնում է, որ նրանք պետք է լրջորեն մտածեն իրենց անվտանգության և այն մասին, որ իրենք կարող են վերածվել զոհերի։ Եվ սա կարևոր ու անհրաժեշտ դեր է։
Բայց խնդիրն այն է, որ շատ եվրոպացիներ ամաչում են, որ Ֆրանսիայի նախագահը շատ հեշտությամբ խառնում է այն, ինչ լավ է Եվրոպայի և միջազգային խաղաղության համար, այն բանի հետ, ինչ լավ է Ֆրանսիայի կամ հենց իր համար:
