«Աբխազիայում հակառուսական տրամադրությունների կանխազգացում կա». կարծիք
Հակառուսականության կանխազգացում Աբխազիայում
Աբխազիայում մի քանի քաղաքական և հասարակական կազմակերպություններ պահանջում են արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Շամբայի հրաժարականը: Պատճառն այն է, որ ԱԳՆ-ն որևէ կերպ չի արձագանքել աբխազ քաղաքական, հասարակական գործիչների և լրագրողների նկատմամբ Ռուսաստանի կողմից սահմանված անհատական պատժամիջոցներին:
Այսպես, խորհրդարանի պատգամավոր Կան Քվարչիան և «Հանրապետության ինքնիշխանության պաշտպանության կոմիտե» ՀԿ ղեկավար Լևան Միքաան զրկվել են ՌԴ քաղաքացիությունից, իսկ լրագրողներ Ինալ Հաշիգը, Իզիդա Չանիան և Նիզֆա Արշբան հայտարարվել են «օտարերկրյա գործակալներ»:
Կրեմլի կարծիքով՝ այս բոլոր մարդիկ «հակառուսական տրամադրություններ սերմանողներ» են: Աբխազիայի քաղաքացիական հասարակությունն իր հերթին հայտարարում է, որ հանրապետությունում հակառուսական տրամադրություններ չկան: Առնվազն՝ առայժմ:
Բայց եթե Ռուսաստանը շարունակի նույն ոգով, ապա հնարավոր է, որ դրանք ի հայտ գան…
Աբխազիայի նկատմամբ Կրեմլի վարած սխալ մարտավարության մասին խոսում է հայտնի աբխազ բլոգեր, Հասարակական պալատի անդամ Թենգիզ Ջոպուան:
Թենգիզ Ջոպուա
«Մոսկվայում որոշ քաղաքական գործիչներ չեն հասկանում, որ աբխազ ժողովրդի ազգային-հայրենասիրական օրակարգի կրողներին թշնամի հայտարարելով՝ իրենցից հեռացնում են աբխազների ամենաակտիվ և նախաձեռնող հատվածը:
Իսկ այդ հատվածը, ըստ էության, հենց աբխազներն են: Քանի որ այլ ազգերի ներկայացուցիչները հաճախ ոչ մի գաղափարախոսություն չունեն և ղեկավարվում են միայն անձնական շահերով կամ արտոնություններ ստանալու ձգտումով: Եվ հետևաբար նրանք կա՛մ անտարբեր են ամեն ինչի նկատմամբ, կա՛մ ակտիվ են միայն այնքան ժամանակ, քանի դեռ ոչինչ չի սպառնում իրենց սեփական բարեկեցությանը:
Կրեմլի ներկայիս քաղաքականությունը կարճաժամկետ հեռանկարում կարող է օգտակար լինել՝ «ոչ սկզբունքային» մարդկանց իշխանության ղեկին պահելու համար: Բայց երկարաժամկետ հեռանկարում Մոսկվան ընդդեմ իրեն է մղում աբխազների ինքնության կենտրոնները, ինչը վերջին հաշվով կարող է իրենից հեռացնել ողջ ժողովրդին»:
Աբխազական հասարակության պառակտվածության աստիճանը զգալիորեն ցածր է ցանկացած այլ հասարակության համեմատ: Այստեղ դեռ ուժեղ են ազգակցական կապերը, և հետևաբար ցանկացած անդամի հրահրումը կառաջացնի բացասական արձագանք ամբողջ համայնքում: Ընդ որում՝ անկախ նրա՝ ներքաղաքական պայքարում ունեցած նախընտրություններից:
Լիովին հավանական է, որ Կրեմլը հիմնվում է այն «աբխազների» խորհուրդների վրա, ում ազգային մտածելակերպը դեգրադացված է, կամ նրանց, որոնք միտումնավոր աղավաղված լույսի ներքո են ներկայացնում աբխազական միջավայրը: Դա արդեն կարևոր չէ:
Կարևորն այն է, որ ռուս-աբխազական հարաբերություններում արդեն կա ճեղքվածք, և այն խորանում է։
Վստահությունը փոխարինվել է զգուշավորությամբ: Ընդ որում, վերևից իջնելով՝ այն արագորեն ընդգրկում է ներքևի օղակները, որտեղ նախկինում երբեք չի եղել:
Սրանք դեռևս հակառուսական տրամադրություններ չեն, այլ միայն դրանց արագ մոտենալու կանխազգացում:
Եվ սա նման քաղաքականության մեջ ամենաողբալին ու ամենավտանգավորն է»:
