Լևոն և Գայանե Տեր-Հակոբյանները պսակադրվել են եկեղեցում և այդ օրվանից, ինչպես իրենք են ասում, չեն բաժանվել և չեն վիճել:
Այսօր նրանք էլ ավելի զարմանալի զույգ են. Լևոնը չի տեսնում, Գայանեն չի լսում: Նրանք ձգտում են երջանիկ մնալ, մեկը մյուսին տրամադրելով այն, ինչ ունի մեկը և չունի մյուսը. Լևոնը կնոջ ականջներն է դառնում, իսկ Գայանեն՝ ամուսնու աչքերը: Այդպես, օգնելով միմյանց, նրանք շախմատ են խաղում, գիրք կարդում և ցուցահանդեսներ հաճախում: