46 yaşlı Vəzifə Quliyeva Goranboy rayonunun ucqar kəndlərindən birində - Qaraçinarda yaşayır.
Vəzifənin sözlərinə görə, 2020-ci ilin payızında 44 günlük müharibə müddətində əksər sakinlər kəndi tərk edib, daha təhlükəsiz yerlərə gediblər. Kənddə, demək olar ki, Vəzifə və həyat yoldaşından başqa heç kim qalmayıb.
“Düzü, mənə qalsa, mən də çıxardım kənddən. Çox qorxulu idi. Hər dəqiqə mərmi atılırdı. Başımızın üstündə dronlar fırlanırdı. Dəhşətliydi. Amma yoldaşım getmək istəmədi. Deyirdi ki, alnımızda ölmək varsa, burdan getsək də öləcəyik, yoxdursa, deməli, burada da bizə heç nə olan deyil. Bir yandan da canım döyüşdə olan oğlumun yanında qalmışdı”.
“Hər səhər oyanan kimi inəkləri sağırdım, mal-heyvana baxırdım, dinc vaxtda olduğu kimi. Həm özümüzünkülərə, həm də qonşuların toyuq-cücəsinə. Kənddən çıxanların çoxu heyvanlarını, həyət-bacalarını bizə tapşırıb getmişdilər. Onları yemləyirdim, hinlərindən buraxmırdım, başlarına bir iş gəlməsin deyə. Bizim ondan çox inəyimiz bombardmanda tələf oldu”.
Müharibə payız meyvələrinin məhsul yığımı günlərinə düşüb. Bütün kənddə heç kim ağacdakı məhsulunu toplamayıb, hamısı elə ağacdaca xarab olub.
“Müharibə bitdi, ara sakitləşdi, ağaclar yada düşəndə baxdıq ki, bütün məhsul tərg olub. Fındıqlar hamısı tökülüb xarab olmuşdu. Bir səbət alma ələ gəldi”, - Vəzifə deyir.
Kənd sakinləri qayıdandan sonra yenə həyat öz axarına düşüb. Amma kənd əhlinin əhvalındakı dəyişiklik də göz qabağındadı. Vəzifə deyir ki, müharibədən əvvəl hamı ev tikər, həyət-bacasını abadlaşdırar, şəraitini daha da yaxşılaşdırmağa çalışardı. İndi isə hamı sanki gözləyir.
“Elə biz də evi təmir edirik ki, sabah satanda normal pula getsin. İnşallah, satıb Kəlbəcərə köçəcəyik. Axı orada şərait qurmaq üçün bizə pul lazım olacaq. Burada əksəriyyət qaçqın, məcburi köçkündü. Hamı öz doğma torpağına qayıda biləcəyi günü gözləyir”.
Bizi Bakıya gətirən taksi sürücüsü isə Ermənistan qaçqınıdır. Onun doğulduğu yerlərə qayıtmaq şansı yoxdu. Ömrünün sonuna kimi Qaraçinarda yaşamağı düşünür və bu kəndin gələcəyi ilə bağlı çox ümidlidir.
“Azad edilən ərazilər minalardan təmizlənəndən sonra oralar abadlaşdırılacaq. Suqovuşan turizm cənnətinə çevriləcək. Oranın mənzərəsi çox gözəldir. Orada hotellər, restoranlar tikiləcək. Yerli, xarici turistlər axışacaq və hamısı da Qaraçinardan keçib gedəcəklər. Bu da o deməkdi ki, Qaraçinar kəndi inkişaf edəcək. Əhali həmin hotellərə, restoranlara öz təsərrüfatlarında istehsal etdiyi məhsulları sata biləcək. Elə buradan keçən turistlər də yerli sakinlərlə alver edəcəklər. Düşünürəm ki, bizi burada çox gözəl günlər gözləyir”.